Priyapachara
นางสาว ปรียาพัชร ตุลาเนตร

อย่าตัดสินคนที่หน้าตา สร้างศรัทธาต่อตนเอง สู่การคิดบวกสร้างสุข


เรื่องราวของ "ลิซซี เวลาสเกซ" จากหนังสือที่เธอเขียนขึ้นเองคือ Lizzie Beautiful เธอได้รับฉายาว่า "ผู้หญิงที่อัปลักษณ์ที่สุดในโลก" เธอเป็นผู้เรียนรู้ที่จะอ้าแขนรับสิ่งต่างๆที่ทำให้เธอดูแตกต่างจากคนอื่น แทนที่จะคอยมานั่งตอบโต้ในสิ่งที่ทำให้ตนเองรู้สึกแย่ เธอตั้งเป้าหมายให้ตนเองและผลักดันไปจนถึงความสำเร็จ

ปรียาพัชร  ตุลาเนตร    :: แปล เรียบเรียง

     

          ผู้เขียนได้มีโอกาสอ่านเรื่องราวของ "ลิซซี  เวลาสเกซ" จากหนังสือที่เธอเขียนขึ้นเองคือ Lizzie Beautiful จึงอยากหยิบยกขึ้นมาเตือนใจตนเอง หรือผู้ที่กำลังท้อแท้ หมดหวัง  และต้องการกำลังใจ ให้ลุกขึ้นสู้ต่ออุปสรรคเพื่อนำไปสู่ความสำเร็จ และสร้างความสุขให้ตนเอง

 

          ลิซซี เวลาสเกซ เมื่อสมัยเรียนมัธยมปลายเธอได้รับฉายาว่า "ผู้หญิงที่อัปลักษณ์ที่สุดในโลก" จากคลิปวิดีโอในยูทูบความยาว 8 นาที นั่นเพราะเธอเกิดมาพร้อมโรคประหลาดที่หาผู้ป่วยอย่างเธอได้ยากยิ่ง ปัจจุบันพบว่ามีผู้ป่วยด้วยโรคเดียวกับเธอเพียง 3 รายเท่านั้น อาการของเธอคือ การไม่มีเนื้อเยื่อไขมันภายใต้ผิวหนัง และไม่มีกล้ามเนื้อบนร่างกาย ไม่สามารถกักเก็บพลังงานได้ ไม่สามารถเพิ่มน้ำหนักได้ ดังนั้นไขมันในร่างกายของเธอจึงเป็นศูนย์  จากคอมเมนท์ในยูทูบนั้น ผู้ใช้บางรายถึงกับเรียกเธอว่า "มัน" และบอกให้เธอ "ไปฆ่าตัวตายเสีย" แต่นั่นไม่ได้ทำให้เธอท้อใจแม้แต่น้อย กลับเป็นแรงผลักดันให้เธอตั้งจุดมุ่งหมายไว้ 4 ประการ คือ 1. เป็นนักพูดเพื่อกระตุ้นให้กำลังใจผู้อื่น 2.เขียนหนังสือ 3. เรียนจบมหาวิทยาลัย และ 4.สร้างครอบครัว และหางานทำด้วยลำแข้งของตนเอง ปัจจุบันเธออายุ 23 ปีแล้ว และเธอเป็นนักพูดให้กำลังใจแก่ผู้อื่นมานาน 7 ปี เธอเปิดเวิร์คช็อปให้คนรู้จักสร้างความโดดเด่นให้ออกมาจากภายใน รวมถึงการรับมือ จากการข่มเหงรังแกและเอาชนะอุปสรรค นอกจากนั้นเธอยังเรียนปริญญาโทด้านการสื่อสาร จากมหาวิทยาลัยเท็กซัส สเตท และเขียนหนังสือไปด้วย ซึ่งตอนนี้เธอก็เป็นเจ้าของหนังสือ "Lizzie Beautiful" และ "Be Yourself, Be Beautiful" เธอให้สัมภาษณ์ว่า เมื่อถูกจ้องมอง แทนที่จะนั่งเฉยๆและปล่อยให้คนอื่นคอยตัดสิน เธอเริ่มต้นเดินออกไปหาคนเหล่านั้น และแนะนำตัวว่าเธอคือใคร พร้อมเสนอนามบัตรให้ พร้อมทั้งกล่าวว่า "บางทีคุณควรหยุดจ้องมองฉัน และเริ่มที่จะเรียนรู้" เวลาสเกซ เป็นผู้ซึ่งต้องทานอาหารทุกๆ 15-20 นาที เพื่อให้ร่างกายมีพลังงานพอที่จะดำเนินชีวิตในแต่ละวัน  ตาข้างหนึ่งของเธอเริ่มพร่าเลือนเมื่ออายุ 4 ขวบ และบอดในที่สุด ทำให้เธอต้องมองสิ่งต่างๆด้วยตาเพียงข้างเดียว เธอเป็นผู้เรียนรู้ที่จะอ้าแขนรับสิ่งต่างๆที่ทำให้เธอดูแตกต่างจากคนอื่น แทนที่จะคอยมานั่งตอบโต้ในสิ่งที่ทำให้ตนเองรู้สึกแย่ เธอตั้งเป้าหมายให้ตนเองและผลักดันไปจนถึงความสำเร็จ

          เธอเป็นมนุษย์คนหนึ่ง ที่รู้สึกเจ็บปวด กับคำพูดดูถูกเยาะเย้ยของคนอื่น แต่เธอจะไม่ยอมให้คำพูดเหล่านั้นมากำหนดความเป็นตนเอง และจะไม่ยอมจมไปกับความเสียใจเด็ดขาด แต่จะ "แก้แค้น" ด้วยการ "สร้างความสำเร็จให้ตนเอง และความมุมานะ" เธอกล่าวว่า "ในสงคราวระหว่างคลิปของ ผู้หญิงที่อัปลักษณ์ที่สุดในโลก กับตัวฉัน ฉันคิดว่า ฉันเป็นผู้ชนะ"

          จากเรื่องราวของ ลิซซี เวลาสเกซ ผู้เขียนอยากหยิบยกประเด็น การรู้จักหยิบปมด้อยของตนเอง และความท้อแท้ที่มี มาเป็นพลังผลักดันตนเองสู่ความสำเร็จ ทุกคนควรเรียนรู้ที่จะรับโอกาสเริ่มต้นในวาระต่างๆไม่ว่าจะเป็นชาติใด ภาษาใด เราจะผ่านกระบวนการมีชีวิตจากการพึ่งพาผู้อื่น มาสู่การพึ่งพาตนเอง ซึ่งนั่นหมายความว่า เราต้องรับผิดชอบที่จะเลือกชะตาชีวิตตัวเอง บางคนคิดว่าอนาคตที่จะกำหนดชะตาชีวิตไม่ควรนำมาคิดให้หนักใจในวันนี้ ขอให้ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดก็เพียงพอแล้ว แต่แค่เพียงทำดีที่สุดในแต่ละวันโดยไม่มีจุดมุ่งหมายในชีวิตที่ชัดเจนก็จะหาความสุขความสำเร็จในระยะยาวไม่เจอ เพราะความสำเร็จเป็นตัวบ่งชี้ความสุข อันเป็นผลมาจากความพยายามทำดีที่สุดนั้น และเป็นแรงผลักดันในการพยายามทำดีในแต่ละวันนั้นด้วย ฉะนั้นการเริ่มต้นไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน เรื่องชีวิต เรื่องการงาน สิ่งสำคัญอันดับแรก คือ จะต้องรู้จักเป้าหมายที่ตนเองต้องการจะไปถึงว่าคืออะไร หลายคนถามหาเส้นทางสู่ความสำเร็จที่พึงพอใจ หลายคนซื้อหนังสือมาอ่านหาหลักการหรือวิธีการที่เป็นเลิศสู่ความสำเร็จ แต่หารู้ไม่ว่า การหาเส้นทางสู่ความสำเร็จนั้นมันไม่ได้ยากเท่ากับการศึกษาตนเอง เพราะถ้าตนเองไม่รู้ว่าต้องการอะไรแล้ว ก็ไม่ต้องไปหาอ่านจากที่ใด แหล่งไหน เพราะไม่ว่าจะเลือกเดินทางไหนมันก็ดีกับตัวเองเท่าๆกันทุกทาง แต่มันจะถึงจุดหมายอย่างที่ตนเองต้องการ จนตนเองพอใจ และมีความสุขหรือไม่นั้น ก็เป็นการยาก และไม่มีตำราใดที่จะรู้ได้ อนาคตเป็นผลของการเลือกการเริ่มต้น  เริ่มให้ถูก มั่นคงในเส้นทางที่ถูก และเราจะจบอย่างสมหวัง

 

หมายเลขบันทึก: 504130เขียนเมื่อ 1 ตุลาคม 2012 02:56 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 เมษายน 2013 23:58 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

อ่านเเล้วรู้สึกดีมากๆเลยค่ะ

น้องคะ รบกวนใส่คำสำคัญ happy soul เพิ่มน่ะค่ะ

เป็นบันทึกที่ดีมาก ๆ เลยค่ะ

 

 

ขอบคุณที่ติดตามกันค่า แต่เอ...ใส่ คำว่า happy soul ทำไมคะ แต่ใส่ก็ได้ อิอิ ขอบคุณค่า

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท