ถึงเวลาต้อง "อำลา" และพาจาก
เคยร่วมสุข-ทุกข์ยากเพราะบากบั่น
จนเรามีวันนี้มาด้วยกัน
เพราะวันนั้นเราสานก่อร่วมต่อเติม...
ถึงวันหนึ่งต้องโรยรา-ประสาชีวิต
จึงไม่ควรยึดติด-คิดบวกเพิ่ม
เป็นแรงใจให้คนใหม่สานต่อเติม
คอยส่งเสริมเติมฝันปันน้ำใจ...
นั่งมองย้อนกลับไปในวันเก่า
วันที่เราคิดก่อร่างสร้างสิ่งใหม่
วันที่เริ่ม-จนสำเร็จเสร็จดังใจ
เกียรติภูมิยิ่งใหญ่ในใจเรา...
คนรุ่นหลังยกย่องสรรเสริญ
เห็นเราเป็น "แบบให้เดิน" ของพวกเขา
นี่คือค่าความภูมิใจที่นานเนาว์
สถิตในใจเรานิจนิรันดร์...
...ด้วยแรงใจแรงสู้ไม่เคยหยุด
แม้สะดุดแค่ลุกแล้วเดินต่อ
อนาคตความฝันที่เฝ้ารอ
มีค่าพอให้ฝ่าให้เดินไป
...แม้กลางทางอาจท้อด้วยคำหมิ่น
จะไม่สิ้นกำลังใจไม่เบือนหนี
คำแม่สอน-คำพ่อกล่าวเป็นยาดี
บารมีก่อเกิดเพราะอดทน
..."แบบให้เดิน"ครูวางไว้ให้เป็นหลัก
ให้ประจักษ์เรียนรู้และศึกษา
ประสบการณ์คนเก่าเคยผ่านมา
เป็นตำราเตือนสติให้เลืิอกทำ
(ไม่ได้ต่อนาน ยิ่งต่อยิ่ง งง พอแค่นี้ดีกว่าเดี๋ยวจะยิ่งไม่รู้เรื่อง จะเข้ามาให้กำลังใจเรื่อยๆนะครับผม)