วรรณกรรม : น้ำฝน น้ำมัน..มันเข้ากัน บ่ได้
แดงกับเขียว แน่เชียว ตรงกันข้าม
เกลียดกับความ รักนั้น คนละขั้ว
ขาวกับดำ คำนั้น มันหมองมัว
ดีกับชั่ว มัวทำ กรรมตามทัน
*****
ร้อนกับเย็น หนีกัน ไม่พ้นผ่าน
หุบกับบาน สานแล้วตัด นั้นสร้างสรรค์
มีพูดดี พูดชั่ว สารพัน
เธอกับฉัน คืออะไร ให้พาที
*****
หวานนี้รู้ คือผู้ รู้รสหวาน
หวานน้ำตาล หวานรัก หวานสุขี
รักเป็นเกลียด เครียดเป็นคลาย ด้วยวจี
ปัญหามี ทางแก้ แค่คำนึง
*****
มีน้ำฝน ปนน้ำมัน จะได้หรือ
ถ้อยคำคือ ซื่อสัตย์ วาจาถึง
พูดคำไหน เป็นคำนั้น สรรคำนึง
จะรู้ซึ้ง ถึงคำว่า เข้ากันดี
*****
ตรงกันข้าม คนละขั้ว เพราะที่เกิด
สิ่งประเสริฐ เกิดได้ ด้วยเสาะหา
เรียนมาน้อย ค่อยค่อยสู้ รู้วิชา
บุกเบิกหน้า พาจรรยา และศีลทาน
*****
คนจะดี ดีได้ ด้วยการอด
ลดละเลิก เพิกความหลง ชั่วเสิบสาน
เข้าไม่ได้ ด้วยเมามัว กับสันดาน
เห็นกงจักร ดอกไม้บาน ว่าความดี
*****
ถึงน้ำฝน ปนน้ำมัน ไม่ได้อยู่
แต่ที่รู้ ดูมีค่า พาศักดิ์ศรี
น้ำฝนฉ่ำ ชื่นใจ ประชานี้
น้ำมันมี คุณค่า มากมายครัน
*****
ขอกล่าวย้ำ คำเดียว ให้สุดท้าย
ความหมายกลาย เป็นดี คิดสร้างสรรค์
ถึงน้ำฝน เข้าไม่ได้ กับน้ำมัน
สองเรานั้น เป็นน้ำดี มีปัญญา
*****
ครูอ้อย แซ่เฮ ประพันธ์
คำสำคัญ (Tags): #ครูอ้อย แซ่เฮ#คำประพันธ์
หมายเลขบันทึก: 503121เขียนเมื่อ 22 กันยายน 2012 16:00 น. ()ความเห็น (3)
อ่านวรรณกรรมของคุณครูแล้วสบายใจครับ เขียนบ่อยๆนะครับ
ขอบคุณมากค่ะ ท่าน 
ปณิธิ ภูศรีเทศ