จดหมายถึงแม่ ฉบับที่ ๑

จากอินเดีย

                                       เมืองเชนไน  ประเทศอินเดีย

                              23  กันยายน  2550

ถึงคุณแม่ที่เคารพอย่างสูง

คุณแม่อยู่ทางบ้านเป็นอย่างไรบ้าง  คงสบายดีนะ  ส่วนผมอยู่ทางนี้ก็สบายดีเหมือนเดิม  ทางบ้านไม่ต้องเป็นห่วง  พี่ ๆ และหลาน ๆ ทุกคนเป็นอย่างไรบ้างสบายดีหรือเปล่า  ฝากบอกด้วยว่าผมคิดถึงทุก ๆ คน  จดหมายฉบับนี้เป็นฉบับแรกที่ผมเขียนถึงทางบ้านหลังจากที่อยู่อินเดียมาได้  5 เดือน  ต่อไปผมติดต่อทางบ้านด้วยจดหมายอย่างน้อยก็  2 เดือนต่อฉบับ เพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย โดยจะเล่าเรื่องราวความเป็นอยู่และการเรียนของผมให้คุณแม่ฟัง  เว้นแต่มีเรื่องด่วนและจำเป็นผมจึงจะโทรศัพท์ติดต่อไป

        ก่อนอื่นผมจะพูดเรื่องการเรียนก่อน  การเรียนระดับปริญญาเอกแตกต่างจากการเรียนทั่วไป คือจะมีการเรียนการสอนเกี่ยวกับระเบียบวิธีวิจัย  รายวิชาปรัชญาตะวันตก ปรัชญาอินเดียและพุทธปรัชญา  หลังจากนั้นไม่เน้นการเข้าชั้นเรียนเพื่อฟังอาจารย์สอน  แต่นักศึกษาปริญญาเอกต้องค้นค้วาวิจัยด้วยตนเอง โดยมีอาจารย์คนหนึ่งเป็นที่ปรึกษา ซึ่งเรียกว่า ไกด์หรืออาจารย์ที่ปรึกษา  ดังนั้นหน้าที่ของผมคือต้องไปมหาวิทยาลัยเพื่อเข้าห้องสมุดอ่านหนังสือ  ค้นคว่าตำราวิชาการแล้วนำความรู้ที่ได้มาเขียนเป็นหนังสือวิทยานิพนธ์  (ทางมหาวิทยาลัยกำหนดให้ใช้เวลาเขียนวิทยานิพนธ์ไม่น้อยกว่า 3 ปี เขียนไม่ต่ำกว่า 200 หน้า จึงจะขอจบได้)  เพราะฉนั้นผมจึงกำหนดให้ตัวเองไปมหาวิทยาลัยสัปดาห์ละ 3 วันคือวันจันทร์ วันพุธและวันศุกร์ เพื่อค้นค้วาตำรา  ส่วนอีก 2 วัน คือวันอังคารและวันพฤหัสบดีผมจะอยู่ที่บ้านเพื่อพิมพ์ข้อมูลลงในคอมพิวเตอร์ ส่วนวันเสาร์-อาทิตย์ก็จะหยุดพักซักเสื้อผ้าทำความสะอาดบ้าน เรื่องการไปมหาวิทยาลัยของนักศึกษาปริญญาเอกไม่มีการบังคับเพราะเขาถือว่านักศึกษาปริญญาเอกทุกคนเป็นผู้ใหญ่มีความรับผิดชอบและดูแลตัวเองได้แล้ว ทุกคนจบไปต้องไปเป็นครูบาอาจารย์ทั้งนั้นจึงไม่มีการบังคับเหมือนนักศึกษาทั่วไป

     สำหรับการเดินทางไปมหาวิทยาลัยก็ไม่ลำบากเท่าไหร่  บ้านที่ผมเช่าอยู่ห่างจากมหาวิทยาลัย  15 กม. ต้องนั่งรถเมล์ 2 ต่อ  ค่ารถก็ประมาณ  16 รูปี  อาหารกลางวันก็ไปทานที่มหาวิทยาลัย ซึ่งถูกมากจานละ 10 รูปี  ตอนนี้ที่เชนไนมีนักศึกษาไทย 5 คน  เรียนปริญญาเอกทั้งหมด เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยราชภัฎ 2 คน คือ อาจารย์ประยูรและอาจารย์ประดิษฐ์  และอีก 2 ท่านเป็นพระภิกษุ คือ อาจารย์พระมหาสมศักดิ์ และอาจารย์พระมหาบรรจง        อาจารย์ประดิษฐ์จะเดินทางกลับเมืองไทยวันที่ 28 ก.ย.นี้ เพราะเขียนงานวิทยานิพนธ์จบแล้ว  ซึ่งท่านใช้เวลาในการเขียนวิทยานิพนธ์  3 ปี พอดี และก่อนกลับก็มีการเลี้ยงส่งท่านที่บ้านเช่าของผม โดยมีนักศึกษาไทยจากเมืองไมซอร์มาร่วมด้วย 8 คน

      หลาน ๆ เป็นอย่างไรบ้าง  สำหรับนัฐนั้นเราน่าจะมีพระอาจารย์สักรูปในวัดช่วยดูแลด้วย เป็นผู้สามารถที่จะว่ากล่าวตักเตือนดูแลความประพฤติแทนเราได้  เพราะอาจารย์พระครูท่านคงไม่มีเวลามาดูแลให้เราได้หรอก

สุดท้ายนี้ขออ้างอิงเอาคุณพระศรีรัตนตรัย คือ พระพุทธ พระธรรมและพระสงฆ์  จงช่วยอภิบาลดลบันดาลให้คุณแม่  พี่ ๆ และหลาน ๆทุกคนมีแต่ความสุขความเจริญปราศจากอันตรายทั้งปวง ตลอดไป

 

                                                        ด้วยความเคารพอย่างสูง

                                                          บรรพต  แคไธสง