''คำสอนของพ่อเเม่ ตอนที่1''
เรื่อง คิดก่อนพูด
ปากคนนั้นนำสุขมาให้ก็ได้ นำทุกข์มาให้ก็ได้ มีคำตอบมากมายเกี่ยวกับปาก เช่น ''พูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง'' เมื่อลูกคบหากับใคร ทำงานที่ไหนก็ตาม สิ่งที่ต้องระวังให้มากคือปาก ท่านกล่าวว่า ''จงเก็บปากไว้ที่ใจ อย่าเก็บใจไว้ที่ปาก'' คือการพูดอะไรก็เก็บไว้ในใจ อย่าพูดทุกอย่างตามที่ใจคิด พูดมากโอกาสพลาดก็มีมาก พูดน้อยก็พลาดน้อย เมื่อจำเป็นต้องพูดก็พูดอย่างมีสติ พูดพอประมาณ พูดอย่างสร้างสรรค์ ถูกธรรม และประกอบด้วยประโยชน์ ท่านบอกว่า ''คำพูดที่ดังเกินไป คำพูดที่เเรงเกินไป คำพูดที่เกินความจริง ล้วนฆ้าคนพูดผู้โง่เขลาได้ทั้งสิ้น''
คนสมัยนี้พูดเก่งและพูดได้มาก แต่ลูกพิจารณาดูให้ดี คนที่พูดเก่งอย่างนั้นมีสักกี่คนที่พูดแบบสร้างสรรค์ ทำให้เกิดความสมานสามัคคี ทำให้ทุกฝ่ายเกิดความสบายใจ แต่เราจะไปห้ามเขาไม่ให้พูดก็ไม่ได้ เขาจะพูดดีไม่ดีอย่างไร พูกก้าวร้าวเสียดสีใครเป็นสิทธิส่วนตัวของเขา เขาพูดเขาก็ต้องรับผิดชอบเอง สำคัญลูกอย่าไปพูดอย่างเขาก็แล้วกัน คิดให้ดีก่อนพูดเสมอ ยิ่งพูดถึงบุคคลอื่นด้วยเเล้วยิ่งต้องระวัง เพราะเราไม่รู้จักเขาดีพอ ไม่รู้ถึงความรู้สึกนึกคิดของเขาดีเท่ากับตัวเขาหรอก เราจะไปคาดเอาเองว่าเขาเป็นอย่างนั้นเป็นอย่างนี้แล้วไปพูดทำให้เขาเสียหาย ดูจะไม่ยุติธรรมนัก ดี่ที่สุดคือไม่พูดถึงคนอื่นโดยไม่รู้ข้อเท็จจริงดีพอ แม้จะรู้จริงก็ไม่ควรพูด ถ้าจำเป็นต้องพูดก็ควรพูดอย่างมีสติ พูดด้วยความระมัดระวัง เพราะการพูดถึงคนอื่นนั้นเสี่ยงต่อความเป็นศัตรูกันและจะเป็นบาปกรรมด้วย ระวังไว้เป็นดีที่สุด
(คำพ่อคำแม่: พระธรรมกิตติวงศ์ ราชบัณฑิต)
ความเห็น (3)
สำคัญลูกอย่าไปพูดอย่างเขาก็แล้วกัน คิดให้ดีก่อนพูดเสมอ
เป็นคำสอนที่ดีมาก ๆ ค่ะ
บางครั้งปากมันเร็วไปนึสสส ค่ะ
ตอนพูด...เราเป็น... "นาย" ..... พูดแล้ว ===> "คำพูดเป็น...นายเรา" ...
ขอบคุณ บทความดีดีนี้นะคะ