วันก่อนดูรายการบ่มพลังเพื่อลูกวัยรุ่นที่เขามาจัด workshop ที่เกาะสมุย ในรายการครอบครัวเดียวกัน สิ่งที่ได้จากการดูวันนั้น
ข้อ 1 เราได้ทิ้งไพ่อะไรให้กับลูกไปบ้าง ทิ้งความสามารถอะไรของเขาไปบ้าง ตัวอย่างการกระทำ
- พูดบอกว่าเขาทำไม่ได้
- ตำหนิว่าเขา
- ไม่ให้เขาทำอะไร
- ไม่ให้เขาลองอะไร
การตอกย้ำว่า “เขาไม่ได้เรื่อง” สิ่งเหล่านี้จะทำให้เขาทำเรื่องนั้นไม่ได้เรื่องจริง ๆ ไปตลอด เพราะบางทีตอนเราโกรธ เราจะพูดอะไรที่ไม่จริงออกไป ดังนั้นเราก็ควรจะเงียบนะ เวลาโกรธลูก หรือใคร ๆ ก็ตาม เพราะบางทีคำพูดที่เราพูดไป แล้วก็ลืมไปแล้วนั้น แต่มันได้ฝังลงไปในความทรงจำไม่รู้ลืมของใครต่อใครไปมากมาย
สิ่งที่ควรทำ คือ ชื่นชมเมื่อเขาทำอะไรดี ดี
ข้อ 2 เราเป็นเพียงทางผ่านให้เขาเกิดมาเท่านั้น ตัวลูกเองก็มีชีวิตจิตใจ มีความคิด มีความเป็นตัวของตัวเองทุกคน
พอได้เรียนรู้ตรงนี้ ทำให้เราได้มาทบทวนการเลี้ยงลูกที่ผ่านมานะ เราเองทิ้งก็ไพ่ของลูกเราไปหลายใบเหมือนกันนะ เพราะช่วงแรก ๆ ที่ยังไม่ได้เรียนรู้ตรงนี้ เราก็คาดหวังกับเขาเยอะ คิดว่าเขาน่าจะทำได้ คิดว่าเขาน่าจะทำได้ดีกว่านี้ หรืออะไรอีกหลายอย่างที่เราอยากให้เกิด ให้เป็น ให้มี ในชีวิตเขา แต่อิมก็เป็นอิม เขาทำได้แค่นั้น เขาชอบแบบนั้น เขาพอใจตรงนั้น เมื่อเราไม่ยอมรับ มันก็เจ็บปวดทั้ง 2 ฝ่าย
ตอนนี้ก็พยายามทำใจ ยอมรับในความเป็นตัวเขา พยายามจะไม่ทิ้งไพ่อะไรเพิ่มลงไปอีก แต่จะช่วยหา ช่วยดึงความสามารถที่มี ที่ซ่อนอยู่ออกมาเรื่อย ๆ เพื่อให้เขาสร้างสรรค์สิ่งสวยงามด้วยเต็มความสามารถของเขาอย่างมีความสุข
จินตนาการ เราทิ้งไพ่จินตนาการของลูกไปหลายใบเหมือนกัน
เวลาพูดคิดฝัน เรามักบอกว่าเพ้อเจ้อไร้สาระ
ดับฝันเขา ทำให้ เขาต้องเก็บฝันไปพันธนาการ
พี่ครับขออนุญาตนำบทความเผยแพร่ หวังว่าจะมีประโยชน์กับ ผู้ปกครอง และบุคคลอื่นอีกนะครับ
ผมก็จะพยายามคิดเหมือนตอนสรุปครับ ตอนนี้ลูกยังเล็กเราคาดหวังมากเกินวัยของลูก
ขอบคุณมากครับที่เตือนสติใครหลายๆ คน
http://loadebookstogo.blogspot.com/2012/09/blog-post_15.html
มาอ่านและยกมือเห็นด้วยค่ะ
พี่่ว่าคนที่บ้านพี่ทิ้งไพ่ให้น้องเจอร์ริ่หลายใบเลยแหละ พี่เส็งคาดหวังและมีวิธีเลี้ยงลุกแบบเดียวกับที่เลี้ยงพี่นัทธ์แต่ลุกเขาไม่เหมือนกัน เจอรี่คงถูกไพ่หลายใบที่แรง ๆสะสมอยู่ในตัวอย่างที่ไม่ควรจะเป้น เดี่ยวจะชวนเขามาอ่านนะ เผื่อคิดได้
ขอบคุณค่ะ