ซีรี่ย์หมออนามัย ตอนที่ 4 (การตรวจรักษาผู้ป่วย )

       การตรวจรักษาผู้ป่วยที่  สถานีอนามัยเมื่อสมัย 10 กว่า ปี ที่แล้ว  นี่ ไม่ใช่เรื่องสนุกเลย  เพราะเท่ากับเขาไปปล่อยเราทิ้ง  ตอนนั้นเรียน จบแค่พยาบาลเทคนิค  คิดหรือว่าจะมีความรู้มากมายพอที่จะมาดูแลผู้ป่วยได้  ทักษะที่ชลัญเข้ามาคือ ลงมือทำแล้ว ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ  จนสามารถ รักษาได้ แม้ในภาวะที่ฉุกเฉิน  โชคดีที่ชลัญเป็นคนชอบอ่านหนังสือ  อีกอย่างสมัยฝึกงานนั้นโดยนิสัยแล้ว  ไม่เคยเลือก Case ง่ายๆดูแล  คนไข้ที่ชลัญดูแลนี่ต้องเฟอร์นิเจอร์ครบคือมีทั้งท่อช่วยหายใจ เจาะปอด แผลผ่าตัด  สายสวนปัสสาวะ  ให้เลือด ให้สารอาหารทางหลอดเลือด น้ำเกลือ  ใน case เดียว นี่มันถึงจะสมศักดิ์ศรี ชลัญ  เพื่อนๆมันรู้ดี  ว่า  มีคนบ้าอยู่คนเดียว    อ้าว บ้าแต่ว่าไม่โง่นะ มันทำให้เรามีความรู้มากจากการศึกษาคนไข้เพียงคนเดียว

            มีการรักษาที่ชลัญ ได้ใจชาวบ้านหลายอย่างก็คือในเรื่องของ  ภาวะอุจจาระร่วง  ซึ่งเจอบ่อยมากๆ  หากเป็นหมอคนอื่น  คนไข้จะถูก refer เข้า โรงพยาบาลชุมชนทันที เพราะ แต่ละคนที่มานี่ sign shock ทั้งนั้น  แต่สำหรับชลัญนั้นรู้ดีว่า  อุจจาระร่วงแบบนี้ มีน้ำออกมากต้องเอาน้ำเข้าให้ทัน  คือ ไห้ น้ำเกลือเอง เฝ้าเองจนกว่าคนไข้จะดีขึ้น  ทั้งคืนก็ทั้งคือ เว้นแต่ประเมินแล้วไม่ไหวจริงๆ  ถึงจะส่ง  เพราะอะไรน่ะหรือ  ชาวบ้านอยู่ไกลมากจากอำเภอ รถ EMS ไม่มีเหมือนสมัยนี้  โทรศัพท์ ไม่มีมีเพียงวิทยุสื่อสารเท่านั้น  ถนนหนทางหรือก็ไม่สะดวก  รถปิ๊กอัพมีไม่กี่คันในหมู่บ้าน  ถ้าจะไปก็ราคาแพง  ดังนั้นชลัญจึงตัดสินใจรักษาให้ถึงที่สุด   เฝ้าประเมินคนไข้แบบไม่ห่าง  ตรงนี้แหล่งที่ได้ใจ ถามว่าดีมั๊ย  “ดี”  แต่ชลัญจะตาย  เพราะยอดคนไข้พุ่งพรวด  จากวันละ 4-5 คน ต่อวัน มาเป็น วันละ 20-30 คนต่อวัน  เรียกว่าเกิดปรากฏการณ์ใหม่ในหมู่บ้านนี้ทีเดียว นี่ไม่ได้โม้นะเรื่องจริง  

            อีก case  นั้น      ตกต้นไผ่  ไปรักษาเรื่องแผลที่ รพ.ชุมชนมาจนแผลหาย แต่คนไข้ บ่นบอกรู้สึกแปล๊บๆ  เหมือนมีอะไรค้างอยู่  เราก็กะจะส่งไป อีก คนไข้บอกไม่เอา ทั้งหมอ และพยาบาล  โหดมาก  ยังไงขอรักษาอยู่นี่ หมอผ่าเล้ย “อ้าวซวยแล้วชลัญธร”  ก็เลยจำใจผ่าก็ผ่าว่ะ เสี่ยงดวง เครื่องมือผ่าตัดชลัญไม่มี  มีกชายธงที่ใช้ผ่าหนองหมด  มีเพียงเข็ม เบอร์ 18  ที่ใหญ่หน่อย  เอาไว้ดูดยามาฉีด  ชลัญค่อยใช้เข็มกรีดบริเวณขาคนไข้เข้าไปลึกประมาณ 3 ซม. ดู Antomy แล้ว บริเวณนี้ไม่มีเส้นเลือดใหญ่ ให้อันตราย  เข้าไปพบเศษไม้ไผ่อยู่จริงเอาออกมาให้คนไข้ดู  โห! ดีใจทั้งหมอทั้งคนไข้  ก็ให้ยารักษาแผลต่อ  ความสะอาดไม่ต้องพูดถึง  รับรอง ไม่มี sterile แน่นอน แค่สะอาด  ของทุกอย่างแช่ แอกอฮอล์  สงสัยเชื้อโรคสมัยนั้นมันยังโง่  ไม่ฉลาดเท่าชลัญ  ไม่มีการติดเชื้อเลย  คนไข้หายปกติ  ได้ชื่อเสียงอีกแล้วชลัญธร

        ตอนนี้ยกตัวอย่าง 2 เรื่องก่อน  เพราะมี กรณีศึกษาอีกเพียบที่จะเล่าต่อ 

 วันนี้เหนื่อยมาก คนไข้เยอะ  ขอพักผ่อนก่อนนะค่ะ ให้ดูรูปสมัยก่อนชุดนี้มีที่มา ฮา...มาก เดี๋ยวเล่าตอนต่อไป 

 

ชลัญธร  ตรียมณีรัตน์ 

[ทิมดาบ]

สมัยก่อน...เครื่องมือ...ไม่มี sterile แน่นอน...ใช้เพียงแอลกอฮอล์เช็ดบ้าง...ซึ่งที่นึ่งข้าวเหนียวบ้าง...ดีหน่อยหม้ออโตเครป...แต่พ่นน้ำออกราวมังกรพ่นไฟ....คนไข้ไม่ค่อยมีติดเชื้อ....เหมือนสมัยนี้.....ที่ส่งนึ่งโรงพยาบาล...แต่ติดเชื้อเอา...ติดเชื้อเอาครับ...ดีใจที่ได้มีรูปโบเหลืออยู่...โบมากครับ

[ป.]

หมอชลัญ แต่ดูอีกมุมก็เหมือนปลัด(หญิง)ชลัญนะคะ :)

[ชยันต์ เพชรศรีจันทร์]

คนไข้...เยอะ ถ้าเปิดคลีนิค รวยแน่เชียว ย้อเย่น น่า

[Sila Phu-Chaya]

• รู้สึกเห็นถึงภาพการผ่าตัดที่หวาดเสียวมากค่ะ...โล่งอกเลยค่ะที่ทำสำเร็จ...ยินดีด้วยค่ะ ประสบการณ์ครั้งนั้นคงจำไม่ลืมเลยนะตะ
• แล้วก็...ขำความเห็นอาจารย์หมอ ป. ค่ะ

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

งานยากไม่กลัว..หนักเอาเบาสู้แบบนี้..เป็นความโชคดีของผู้ป่วยค่ะ..

[วิชญธรรม]

ลึกประมาณ 3 ซม.!! ชวนนึกถึงเรื่อง อสุภะ เลยเรา!!!!

[ธิ]

ผอมง่ัะ

[kunrapee]

ดูแปลกตาจริงๆ ไม่เหมือนน้องชลัญเลย

ถ้าให้เดา คงเดาผิดคน.. เจอกันคงไม่รู้จักกันเลย

 

[ขจิต ฝอยทอง]

• ขอบคุณที่แจ้งข่าวแต่เช้า
• แต่ดูภาพแล้วจำไม่ได้
• ดูตัวเล็ก ดูเหมือนคุณครูไหว ใจร้ายมากกว่า
• 555