แม้กายไม่ขยับ....แต่ใจยังสู้ไม่ถอย
เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาได้มีโอกาสเยี่ยมบ้านผู้สูงอายุในชุมชน 3 บ้าน ผู้สูงอายุทั้ง 3 คนเป็นโรคหลอดเลือดสมอง ทำให้มีอาการอ่อนแรงด้านตรงข้าม ด้านใดด้านหนึ่งของร่างกาย แต่ละคนมีอาการมาอย่างน้อย 3-4 ปี แต่คุณตาท่านหนึ่งเป็นมานาน 11 ปีแล้วค่ะ แต่เพราะเราไม่รู้ว่าชีวิตจะจบลงเมื่อไหร่ เพราะฉะนั้นแม้กายจะขยับไม่ได้...แต่ใจยังคงต้องการกำลังใจและพลังชีวิตในการดำเนินชีวิตต่อไป จึงขอเล่าถึงคุณลุงที่น่ารักคนแรกให้รู้จักกันก่อนนะค่ะ
คุณลุง A. อายุ 50 กว่าปีแล้วค่ะ อยู่กับคุณแม่ที่อายุ 80 กว่าปี แต่เป็นคุณแม่ที่น่ารัก ดูแลลูกอย่างเต็มที่ แถมยังสุขภาพแข็งแรง และดูเหมือนสุขภาพใจจะแข็งแรงด้วย ความจริงครอบครัวนี้เราต้องให้บริการทางกิจกรรมบำบัดทั้งสองราย แต่เนื่องจากวันแรกคุณแม่ยังอยากให้คุณลูกได้รับบริการทางกิจกรรมบำบัดเยอะๆ ก่อนค่ะ การประเมินทางกิจกรรมบำบัีดจึงเริ่มขึ้นกับคุณลุง A. เราได้ประเมินความสามารถในการช่วยเหลือตนเอง ได้แก่ การรับประทานอาหาร การเคลื่อนย้ายตัว และสอบถามเกี่ยวกับกิจวัตรประจำวันอื่นๆ ค่ะ คุณตา A. สามารถตักอาหารทานเองได้ค่ะ แต่ไม่ค่อยเคี้ยว และไม่ค่อยกลืนน้ำลายค่ะ ทำให้มีปัญหาในการสื่อสาร เราจึงแนะนำเทคนิคและวิธีการกลืนน้ำลายก่อนการพูดคุุย ซึ่งช่วยให้คุณลุง A. สามารถคุยและสื่อสารกับเราได้มากขึ้น แถมบางครั้งจะพูดเป็นคำยาวๆ เพิ่มขึ้นด้วยค่ะ คุณลุง A. ในวันนี้แม้ว่าจะไม่มีกิจกรรมอะไรทำ แต่เราสอบถามคุณลุง A. อยากทำกิจกรรมยามว่างมากมาย ทั้งปลูกต้นไม้ เล่นหมากฮอส ไปวัด และช่วยเหลือตนเองง่ายๆ ถามคุณลุง A. ว่า ถ้าเราไปที่บ้าน จะต้องช่วยกันฝึกกิจกรรมบำบัดนะค่ะ คุณลุง สู้ สู้ ไหมค่ะ.....คุณลุงพยักหน้า และมีแววรอยยิ้มขึ้นมาทันที...
จะเห็นได้ว่า แม้้ว่าผู้สูงอายุ หรือผู้ที่มีความบกพร่องทางกายที่มีปัญหาไม่สามารถเคลื่อนไหวแขนขา ด้านใดด้านหนึ่ง หรือมีความพิการใดๆ ก็ตาม ....ใจของบุคคลเหล่านี้ไม่ได้พิการตามไปด้วย ยังมีความหวัง อยากมีความสุข และมีกิจกรรมที่ตนเองชื่นชอบทำ ดังนั้น จึงควรเปิดโอกาสให้ทุกคนได้รับสิทธิในการทำกิจกรรมการดำเนินชีวิตอย่างเท่าเทียมกันนะค่ะ
ความเห็น (1)
ขอขอบคุณ คุณสมาชิกที่ให้กำลังใจทุกคนค่ะ
