KM ที่รัก ตอนที่62 ตอกย้ำ...ความล้มเหลวของนโยบายรัฐ ที่ขาดความชอบธรรม

การลุกขึ้นมา(กล้า)ปฏิเสธ โครงการของภาครัฐ อย่างสิ้นเยื่อใยของชาวบ้าน ที่เริ่มเรียนรู้ สะสมความรู้ จนเป็นคลังความรู้ จนสามารถนำเอาความรู้มา เพื่อเป็นเครื่องมือในการเฝ้าระมัดระวังตัวเอง และปกป้องท้องถิ่นของเขาเอง

                 

     จากการได้ลงพื้นที่ สอง สามครั้งเพื่อติดตามร่องรอยความคิด  ความอ่านของชาวบ้าน ที่มีต่อโครงการและนโยบายของ ทางราชการ และเพื่อค้นหา ปัญหา และความต้องการที่แท้จริงของชาวบ้าน ที่เขาเชื่อว่า จะสามารถ ช่วยเขาและท้องถิ่น สามารถ ใช้องค์ความรู้ คลังความรู้ ที่เป็นภูมิความรู้ของเขาเองมา ร่วมกับความรู้ใหม่ที่ โถมเข้ามาอย่างมากมาย                

         จากการได้สัมผัสกับ ตัวตน คำพูด คำจาของชาวบ้านตัวจริงและเสียงจริง  และด้วยความเชื่อถือ เชื่อมั่นไว้วางใจ ซึ่งกันและกัน ตลอดระยะเวลา  สาม สี่ วัน ประชากรเป้าหมายมากกว่า 50 คน ทั้งพื้นที่ จังหวัดบุรีรัมย์ และบางส่วนในพื้นที่จังหวัดนครราชสีมา ข้อมูลที่น่าเชื่อถือ และน่าจะเป็นประโยชน์ต่อกรอบแนวคิดของการค้นหาความจริงก็เริ่มมองเห็นได้ชัดเจนขึ้น                   

           สิ่งที่เป็นโจทย์ให้ชาวบ้านได้คิด ได้วิพากษ์ อย่างเต็มที่ต่อ นโยบายของรัฐทั้งที่ผ่านมาและกำลังเกิดขึ้นปัจจุบัน ปรากฏว่านโยบาย และโครงการของภาครัฐที่ ชาวบ้านถูกตาและต้องใจมาก คือ นโยบายเกี่ยวกับการพักหนี้ โยกหนี้ ยกหนี้ให้ชาวบ้าน  นอกจากนี้ในประเด็นที่ถามว่าอยากให้รัฐบาลช่วยอะไรบาง   เกือบทั้งหมด บอกว่าอยากไห้รัฐ ใช้หนี้ไห้ มีบางส่วนนิดหน่อย ที่อยากไห้ช่วยฝึกอาชีพให้                 

           จะมีโครงการที่ชาวบ้านทั้งหมดที่ถามมีความเห็น เหมือนกันคือ โครงการ โคล้านตัว ที่ชาวบ้านบอกว่า เป็นโครงการที่แย่มาก แม้แต่พนักงานของรัฐเอง ก็อยากไห้ชาวบ้านเข้าไปร่วมเลย  ชาวบ้านมีความระมัดระวัง ในการที่จะตัดสินใจเข้าร่วมกับโครงการของรัฐที่ชาวบ้านไม่มีส่วนร่วมในการตัดสินใจ                     

           เป็นมิติที่เกิดขึ้นกับชาวบ้านที่น่าชมเชย และเป็นบทเรียนที่น่าสนใจของรัฐบาล ครับ   

 

                   

[ดร. แสวง รวยสูงเนิน]

เป็นความรู้ระดับองค์กรหรือปัจเจกครับ ความรู้ที่ว่ามีที่ไปที่มาอย่างไรช่วยบันทึกไว้ที่ไหนสักแห่งเดี๋ยวจะลืมหรืหาไม่เจอ

[นาย ศิริพงษ์ สิมสีดา]

องค์ความรู้ที่เกิด ขึ้นกับชาวบ้านเป็นผลกระทบ จากนโยบายที่เหมือนกัน (พิมพ์เขียว)และนำไปใช้กับทุกพื้นที่ จึงทำไห้เกิด ปัญหา และนำไปสู่การเรียนรู้ของระดับปัจเจก และเมื่อระดับปัจเจก มีเวที แลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน ก็จะเกิดการเรียนรู้ และเกิดการหมุนเกลียวความรู้พัฒนาสูงขึ้นไป ครับ