ความคิด...พลิกเร็ว..จนคนรอบข้าง(บางคน)เกิดทุกข์
ช่วงระยะเวลา 1 เดือนที่ผ่านมา เกิดปรากฎการทางเคมีประหลาดในสมอง ความคิดเปลี่ยนไปแบบตัวเองก็งง จนทำให้พฤติกรรมตัวเองก็แปลกไปจากเดิมมาก จนหลายคนรอบข้างที่เห็นเกิดอาการ "ยอมรับไม่ได้" ด้วยความรู้สึกว่าแปลกไปมากมาย
หากถามว่ารู้ตัวไหม รู้ตัวตลอดค่ะ แต่ไม่คิดว่า เราเปลี่ยนเยอะมากเกินไป แค่รู้สึกว่า เยอะธรรมดา ๆ ฮ่าๆๆ รู้ว่าเยอะ จนตัวเองยังตกใจกับความรู้สึกนี้ แต่สิ่งที่เปลี่ยนเป็นเรื่องที่ดีมากนะคะ คล้าย ๆ จะเกิดความรู้สึกไม่ยินดียินร้ายกับสิ่งรอบตัว แต่ไม่ใช่คนไม่มีความรู้สึก รู้สึกทุกอย่าง แต่รู้สึกแบบไม่ขึ้นสูง หรือลงต่ำเกินไปเหมือนก่อน ๆ คือ ทุกข์ก็ยังทุกข์ แต่ทุกข์ไม่นาน สุขก็สุขแต่สุขแล้วก็วางไม่สุขแบบโลดโผน กระโดดโลดเต้นเหมือนแต่ก่อน
คือแต่ก่อนคนรอบข้างจะเห็นเราแสดงอาการต่าง ๆ แบบไม่่ขาว ก็ดำ แค่นั้น พอมันกลาง ๆ ไม่ขาวไม่ดำ มันก็แปลก แต่ที่แปลกกว่า คือหลายคนรอบข้างมองเราว่า เรา "ทุกข์" แต่เก็บกดเอาไว้ฮ่าๆๆ บ้างก็ว่ากลายเป็นคน "ไร้ความรู้สึก ไร้อารมณ์" เม้าท์ไม่มันเหมือนแต่ก่อน ส่วนคนใกล้ตัวที่สุด คือสามียิ่งแปลกเกิดอาการต่อต้านกับความเป็นตัวเราในปัจจุบัน ทั้ง ๆ ที่ดีขึ้น แต่ทำไม "รับไม่ได้" พอมานั่งเงียบ ๆ สงบ ๆ นั่งทบทวนทุก ๆ ความรู้สึกของตัวเราเอง สอบอารมณ์ตัวเองว่า ณ ตอนนี้เราทุกข์ เราไร้อารมณ์ ไร้ความรู้สึกจริงหรือ เรากำำลังโกหก หลอกตัวเองจริงหรือ
คำตอบที่ตัวเองมานั่งคิด ขณะจิตสงบ คือ เราแค่กลายเป็นคนที่มองเห็นโลกตามความเป็นจริง และการเป็นแบบนี้ทำให้เรารู้สึก สุข แบบสงบ ๆ มากกว่าความคิดเดิม ๆ ของเราเมื่อก่อนนี้มากมายนัก เราปกติดีทุก ๆ อย่าง แต่คนที่เห็นต่าง เขามองว่าเราผิดปกติไปเอง
คนรอบตัวเกิดความทุกข์ ไม่ใช่จากตัวเรา แต่จากใจเขาเอง ความคิดเขาเอง เขารับไม่ได้ที่เราแปลกแยกแตกต่่าง คงต้องให้เวลากันสักระยะ พวกเขาเหล่านั้นคงจะเข้าใจมากขึ้น ยอมเราในแบบที่เป็นตัวเราขณะนี้ได้มากขึ้น บางรายเข้าขั้นเ็ป็นห่วงมากมาย ขอว่า"อย่าเหนื่อยเปลี่ยนตัวเองขนาดนี้เลย" เขาบอกว่าไม่เห็นความสุขที่เราเคยมีอยู่เลย คำตอบที่เราบอกเขาไปคือ เราไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่ได้เหนื่อย มีความสุขมากขึ้นด้วยซ้ำ แต่มัีนสุขแบบสงบ ถึงอธิบายไปเขาก็ไม่เชื่อ และอาจไม่เข้าใจ เพราะใจเขาอาจไม่เคยสัีมผัสกับความสุขแบบนี้ บางรายก็บอกว่าไม่ "สนุก" เลยที่เราเป็นแบบนี้มันขาดรสชาติชีวิตเราตอนนี้คงจะ "จืด"มากสำหรับเขา แต่สำหรับเรา ณ ตอนนี้ เป็นอะไรที่ดีที่สุด
มีการอธิบายความคิดเหล่านี้ออกมาในแนวจิตวิทยา แต่สำหรับตัวเองเข้าใจได้แบบไม่ต้องอาศัยหลักจิตวิทยามากนัก เพราะเข้าใจแบบที่ใช้ใจไปรู้เอง อาจไม่ได้เข้าใจได้ถ่องแท้ แต่คิดว่าพอจะเข้าใจ หลงไปวูบนึงที่มีคนทักหลาย ๆ คนในช่วงเวลาไล่เลี่ยกัน เกิดอาการแปลกใจ เอ๊ะใจ พลอยเกิดความสงสัยตามไปด้วย เลยหันมาตั้งคำถามให้กับตัวเองอย่้างที่กล่าวมา
สิ่งที่ทำให้ช่วงเวลาก่อนที่ชีวิตจะพลิกเร็วขนาดนั้น มีสิ่งหนึ่งที่ทำแปลกไปจากเดิม คือ ช่วงก่อนหน้าไม่รู้เป็นอะไร ตื่นเองประมาณตี 4 กว่า ๆ แล้วก็ไม่รู้จะทำอะไรนอนต่อก็ไม่หลัีบ เลยมานั่งสวดมนต์ นั่งสมาธิ ทำแทบทุกเช้า ช่วงนั้น เดินจงกรม(แบบคิดเองด้วยนะไม่มีครูฮ่าๆๆ) สวดมนต์ไม่เยอะมาก แต่นั่งสมาธิได้นานขึ้น เลยเห็นผลชัดว่า "การทำสมาธิ" ช่้วยสร้างสติและปัญญาให้เราได้มากอย่างที่ไม่ต้องเหนื่อยทำอะไรเลย แค่นั่งเฉย ๆ นิ่ง ๆ ดูลมหายใจ ดูอาการของกาย ใจตัวเอง
ทุกอย่างที่ทำล้วนอยู่ในขึ้นเริ่มต้นไม่นานนะคะ นี่ขนาดเพิ่งเริ่มต้น ชีวิตยังดีขึ้นมาก แล้วทำไมหลายคนถึงมองข้ามการฝึกสติ การสวดมนต เจริญสมาธิเนอะ ที่พิมพ์มาทั้งหมด เพราะอยากชวนให้หลาย ๆ คนหันกลับมาออกกำลังใจกันมาก ๆ ออกแต่กำลังกาย กำลังสมอง เหนื่อย ล้า ได้อะไรก็ไม่เยอะเท่านี้เลย ลองดูนะคะ ไม่ยาก ไม่ต้องลงทุนอะไรเลย แค่นั่งหลับตาและดูลมหายใจตัวเอง ฝากไว้สำหรับหลาย ๆ คนที่แค่ฝึกสติ และสวดมนต์เฉย ๆ
สำหรับใครในที่ชีวิตยังไม่เคยคิดจะฝึกสติ สวดมนต์ นั่งสมาธิเลย อยากชวนให้ลองทำกันดู หรือใครที่แค่คิดๆๆ แต่ยังไม่ทำ คิดแล้วทำเลยนะคะ อย่ามัวแต่รอเวลา ว่าจะ ๆๆ แล้วก็ว่าจะทำไปเรื่อย ๆ ไม่ลงมือทำสักที
คุณจะเห็นธรรม เมื่อลงมือทำ นะคะ หมั่นฝึก หมั่นทำ ขยันทำถี่ ๆ แล้วจะเห็นผลดีชัดกว่า นาน ๆ ทำทีนะคะ (แม่ดาวเนี้ยก็อย่างหลัง แค่ช่วงก่อนหน้าที่เห็นผลทำถี่ ๆ )
ความเห็น (7)
ความคิด...พลิกเร็ว...แต่อย่าทุกข์มากเลย.. ปล่อยวาง ... บ้างเถอะนะคะ
ขอบคุณ บทความดีดีนี้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ ตัวเราไม่ทุกข์ ซิค่ะ กลายเป็นตัวปัญหาก่อทุกข์ให้คนอื่น แต่มั่นใจว่า สักระยะพวกเขาเหล่านั้นคงจะเข้าใจ
ผมคนหนึ่ง ช่วงนี้เข้าพรรษา ปฏิบัติธรรม นั่งสมาธิ แต่ก็ยังไม่ได้ผลเท่าไหร่ คงเพราะไม่อาจตัดความคิดจากสิ่งที่เกิดขึ้นรอบกายได้ ก็พยายามฝึกอยู่ครับ ขอบคุณในบทความดีดีนะครับ ให้กำลังใจนะครับ สู้ สู้
ผมเคยเป็นจนคนรอบข้าง เบื่อ เลยต้องปรับ ใช้วิธี ใจเย็นๆ เคลื่อนไหวช้าๆ
ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันประสบการณ์ของทุกท่านนะคะ การฝึกปฏิบัติหากเราคาดหวังไว้ว่ามันต้องสงบ มันต้องก้าวหน้าเยอะความคิดเหล่านี้มันจะเป็นอุปสรรคมากค่ะ หมั่นฝึก ทำเหมือนทำเล่น ๆ ทำเรื่อย ๆ น่าจะดีกว่า อย่าท้อนะคะสำหรับใครที่ลองทำดูแล้วรู้สึกไม่สงบสักที แม่ดาวเองก็เป็นแบบนั้น ตื้อทำไปเรื่อย ๆ แล้วมันก็ค่อย ๆ เห็นผล ท้อได้แต่อย่าถอยนะคะ
คุณจะเห็นธรรม เมื่อลงมือทำ
เตือนตนบ่อยค่ะว่า เวลามีไม่มาก ควรเพียรทำเพื่อพบธรรม
สาธุ อนุโมทนา
เจริญในธรรมครับ