รู้จักกันที่gotoknow.......อยู่นอกสายตา
สถานีอนามัยไม่ว่าสมัยไหนก็เหมือนอยู่นอกสายตาของคนบางกลุ่มในหมู่บ้านนั้นเสมอ อาจเป็นเพราะหลักสูตรของเราเรียนได้แค่ใบประกาศนียบััตร ไม่ได้้จบปริญญาตรี เป็นหมอที่ไม่ใช่แพทย์ บางคนก็ไม่เรียกเราว่าหมอ อาจเรียกพยาบาล หรือผดุงครรภ์. หรือเจ้าหน้าที่อนามัย ก็ได้ทั้งนั้น และนั่นก็เป็นตัวตนที่แท้จริงของพวกเรา ที่ชาวบ้านเรียกหมอ คงแค่หมายความถึงคนที่รักษาเขาได้ในยามเจ็บไข้ ช่วยเหลือแนะนำงานทางด้านสุขภาพได้
และกลุ่มที่กล่าวมานี้ ก็ไม่ค่อยมารักษาหรือพึ่งพาสถานีอนามัย เพราะเขามีเงินพอที่จะขับรถออกจากหมู่บ้านไปไกลๆ เพื่อรักษากันที่โรงพยาบาลเอกชน หรือคลินิกที่มีชื่อเสียง บางคนก็ไปรักษาถึงกรุงเทพก็มี ทั้งนี้หมายเฉพาะคนในครอบครัว ส่วนที่ส่งมาสถานีอนามัยรักษากันประจำก็คือคนงานทั้งหลาย ทั้งไทยและต่างด้าว ส่วนมากก็อาการหนักๆทั้งนั้น แต่ก็ยินยอมให้หมออนามัยรักษา เป็นเช่นนี้เรื่อยมา
ดังนั้นแม้หมออนามัยจะได้ดูแลรักษาคนเกือบทั้งหมู่บ้าน แต่การจะขอความร่วมมือ ขอสนับสนุนสิ่งที่ขาดเหลือจึงเป็นไปได้บ้างเล็กๆน้อย ๆอาจมีการทอดผ้าป่าบ้าง เพื่อปรับปรุงอาคาร ไว้ซื้อผ้าห่ม เสื่อหมอน พัดลมไว้ใช้กับคนไข้ที่มานอนรักษาบาง ส่วนคนที่มีฐานะดี เราเองก็ไม่ค่อยกล้าไปขอบริจาค เกรงใจ
บ่ายวันหนึ่ง มีรถกระบะ วิ่งเข้ามาที่สถานีอนามัยอย่างเร่งรีบ พอรถจอดสนิท คนขับก็กุลีกุจอ ร้องเรียกหมอไป พร้อมเปิดประตูรถอุ้มร่างชายชราที่ผอมแห้ง แต่มีอาการหอบจนตัวโยน แทบจะขาดใจ. ช่วยเตี่ยด้วยครับ หอบจนหายใจจะไม่ออกอยู่แล้ว ถ้าเอาไปโรงพยาบาล กลัวจะไม่ทัน. พอนำคนไข้นอนที่เตียงเสร็จ ก็ได้ให้ยาขยายหลอดลมไปหนึ่งเข็ม สักพักคนไข้ก็มีอาการทุเลา รู้สึกตัว และหายใจเป็นปกติขึ้น.
คนไข้คนนั้น เป็นพ่อของคนมีฐานะในหมู่บ้าน อยู่ในกลุ่มยกเว้นการมาสถานีอนามัย ระหว่างที่รอพ่อพักอยู่นั้น เขาก็เดินสำรวจสถานีอนามัยอย่างถ้วนถี่ คงรู้สึกว่ารู้จักสถานีอนามัยของชุมชนน้อยไป เพราะทุกครั้งก็แค่เอาคนงานมารักษา บางครั้งที่เจ็บหนัก ก็ทิ้งไว้หลายวันค่อยมารับ จะมานั่งรอ แบบนี้ยังไม่เคย
ก่อนกลับบ้านวันนั้น เขาบอกว่า ที่นี่รักษาคนไข้ฉุกเฉินได้ด้วยเนาะ ขาดเครื่องมืออะไรอีกไหม ก็บอกไปว่าที่จริงอยากได้มากคือ ออกซิเจน และเครื่องช่วยหายใจ อย่าที่คุณตามาวันนี้ ถ้าเรามีอ๊อกซิเจน ก็คงช่วยไม่ให้คุณตาเหนื่อยมาก ขณะรอยาออกฤทธิ์
เขาพยักหน้าเงียบๆ ขณะนั้นมีคนไข้นอนอออยู่เต็มอนามัยด้วย เขากวาดสายตาไปทั่วๆอีกครั้ง แล้วก็ลากลับ บอกพรุ่งนี้จะพาพ่อไปเช็คร่างกายที่โรงพยาบาลอีกที
เวลาผ่านไปราวๆหนึ่งสัปดาห์ เถ้าแก่คนนั้นก็กลับมาอีก คราวนี้กลับมาพร้อมชุดให้ออกซิเจน ๑ ชุด บอกว่าเขาซื้อไว้ให้เตี่ย ๑. ชุด แล้วเลยนึกถึงอนามัย เลยซื้อชุดเครื่องช่วยหายใจและอ๊อกซิเจนมาให้อีกชุด
หลังจากวันนั้น ผู้เขียนจำได้ว่าได้ใช้ชุดเครื่องช่วยหายใจปั้มส่งคนไข้ไปส่งโรงพยาบาลด้วย และต่อมาเถ้าแก่คนนี้ ก็ได้บริจาค สร้างเรือนพักคนไข้ ต่อจากอาคารออกไปด้านหลัง ช่วยให้มีที่พักเพิ่มเติมอีกพอประมาณ
เป็นประสบการณ์ที่ได้เรียนรู้ว่า คนในสังคมเดียวกัน แม้จะมีความแตกต่างกันบ้าง ทำให้เหมือนอยู่คนละฟากฟ้า แต่เชื่อเถอะสักวัน เราก็จะต้องได้เกื้อหนุนจุนเจือกันจนได้ แล้วเราก็จะพบว่า ใต้ขอบฟ้าเดียวกันนี้ ไม่ได้กว้างไกลสักเท่าไหร่เลย
ความเห็น (21)
ได้มาแลกเปลียน.......เรียนรู้ ข้อมูล ข่าวสาร ประสบการณ์ทำงาน สิ่งไหนดีดี เราเก็บเกี่ยวไว้เป็นข้อมูลดีดีของเรา ได้พบเพื่อน ชาย-หญิง ต่างวัย ต่างพื้นที่ แต่เราก็มาพบกันนะคะ ณ.Go To Know
ขอบคุณบทความดีดีนี้นะคะ
สวัสดีค่ะคุณวอญ่า
การเกิดความสัมพันธ์หรือความประทับใจนั้น
ต้องเกิดด้วยความเป็นไปอย่างธรรมชาติ แม้การพึ่งพาก็เช่นกัน จะบังคับให้ใครพึ่งใครก็ไม่ได้ เชื่อว่าคุณวอญ่า ต้องมีประสบการณ์อย่างนี้มากมายเช่นกัน แบ่งปันกันหน่อยนะคะ
สวัสดีค่ะคุณสมศรี ใช่แล้วค่ะ ถ้าไม่มีgotoknow ดิฉันก็คงเล่าเรื่องให้คนฟังไม่กี่คน คงเป็นคนรอบๆตัวที่คุ้นเคยนับถือ แต่วันนี้ เขียนที่นี่ กลับมีคนเข้ามาอ่านนับร้อย นับพัน บางบันทึกเกินหมื่น และได้พบคุณสมศรีด้วยค่ะ ดีใจมาก
สวัสดีค่ะคุณ. ผล.วิไล แพงศรี ขอบคุณดอกไม้กำลังใจ และติดตามอ่านบันทึกนี้นะคะ
คล้ายๆกันครับ โดยมากคนที่มาช่วยงานการศึกษาให้เรา เป็นชิ้นเป็นอัน มักไม่รู้จักและมาจากที่ไกลๆ ทำให้ประทับใจครับ
สวัสดีค่ะคุณชยันต์ ใช่ค่ะคุณครู อนามัยกับโรงเรียนนั้นเหมือนปิดทองหลังพระ แต่มีความสุขใจดีนะคะ แวะไปฝากการบ้านคุณครูมาแล้ว ขอบคุณที่จะกลับไปอ่านค่ะ
เรียนหมอรุ่ง มาให้ดอกไม้แล้ว รีบไปทำภาระกิจทางศาสนา
กลับมาอ่านก็ได้เห็นแจ้ง รู้จริง ในความอัตคัตของอนามัย
แต่ผมโชคน่ะ คงราศรีจับ ทุกคนที่มารพ.จะเรียกเราว่าหมอทั้งนั้น
สมัยนั้น ถอด ระหัสกุลฑล เป็นโค้ชในหาเวชระเบียน
สวัสดีค่ะคุณวอญ่า ที่จริงเรื่องเหล่านี้ก็เกิดขึ้นได้ทุกยุคสมัย โรงพยาบาลบางแห่งคนสร้างตึกให้หลายล้านเลย ที่สุดก็เกิดจากประทับใจบริการแหละค่ะ ท่านวอ ราศีจับอยู่แล้ว ดูhotไม่น้อยในโกทูโนว์นี่คะ อี อิ
สวัสดีค่ะพี่นาง นงนาท มาเยี่ยมน้องอีกแล้ว ดีใจจัง ขอบคุณพี่มากค่ะ เป็นกำลังใจสำคัญให้บันทึกเรื่องราวของหมออนามัยต่อไป
เชื่อเถอะสักวัน เราก็ต้องได้เกื้อหนุนจุนเจือกันจนได้....เชื่อครับวันนี้ผมได้อ่าน แล้ว นี่ได้เกื้อหนุนแล้ว...สวัสดีตรับ
ผมตั้งใจจะเบียนแบบนี้...แต่ดีใจที่พี่เขียนนะครับ...ถ้าเขียนเองคงเขียนได้ไม่ประทับใจอย่างนี้...ขอบพระคุณนะครับ
สวัสดีค่ะคุณแว่นธรรมทอง ขอบคุณค่ะที่กรุณาอุดหนุน เอ๊ย เกื้อหนุนกัน โลกของโกทูโนว์แคบนิดเดียวเองค่ะ วันนี้เจอในblogวันหน้าเจอตัวจริงก็เป็นได้ จริงๆนะคะ
เยี่ยมให้กำลังใจนะคะ
สวัสดีค่ะคุณทิมดาบ พี่รุ่งจะเล่าเรื่องในอดีตและน้องน้องทิมดาบเล่าเรื่องนะปัจจุบัน ที่สุดก็จะมาถึงจุดเชื่อมโยงกัน พี่รักวิถีของหมออนามัย ดูเรียบง่ายเป็นไปตามธรรมชาติ คุณค่าของงานวัดกันที่ความสุขและความเจริญของใจนะคะ พี่ก็ปรทับใจงานเขียนของน้องทิมดาบเช่นกัน
สวัสดีค่ะคุณคนบ้านไกล ต้องขอขอบคุณกับดอกไม้กำลังใจ ติดตามคุณคนบ้านไกลและให้กำลังใจให้เช่นกันค่ะ อ่านบันทึกแล้วได้เพิ่มพูนความรู้ แนวคิด และอารมณ์ดีขึ้นด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณยุพาภัทร ยินดีที่รู้จักค่ะ มามอบดอกไม้กำลังใจให้ ต้องขอบขอบอย่างยิ่งเลยค่ะ ยินดีต้อนรับเสมอนะคะ
สวัสดีค่ะสวัสดี อ.วารุณี ขอบคุณมากค่ะ ได้บันทึกเรื่องการทำงานของหมออนามัยในอดีต แม้ต่อมาจะได้พัฒนากันมาเรื่อยๆแต่จะมีบางสิ่งบางอย่างที่เป็นเอกลักษณ์อยู่ เรียนเชิญอาจารย์ติดตามได้ในบันทึกของคุณทิมดาบค่ะ เล่าเรื่อง ณปัจจุบันได้ดีมากๆเลยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณณัฐรดา ติดตามอ่านจนถึงบันทึกนี้ ต้องขอบอกว่าทราบซี้งน้ำใจจริงๆค่ะ และขอบคุณgotoknow. ที่ให้โอกาสเล่าและฟังเรื่องของกันและกันนะคะ
สวัสดีค่ะคุณสงแห่งความดี บล็อกนี้กำลังเล่าเรื่องของหมออนามัยในอดีต แต่ภายหลังเหตุการณ์เหล่านี้ก็ยังมีให้เห็นอยู่ค่ะ อาจเป็นเพราะเวลาและความเปลี่ยนแปลงในชนบทช้ากว่าในเมืองก็ได้นะคะ ขอขอบคุณดอกไม้กำลังเป็นอย่างมากค่ะ
- มาให้กำลังใจคะ
- มองว่าหมออนามัย เป็นผู้เยียวยารักษาใกล้บ้านใกล้ใจ
- ความเข้าใจวิถีชีวิตคนในชุมชน เป็นองค์ความรู้ที่ลึกซึ้ง ใช้เวลา ใช้ใจสูง ที่ไม่ใช่ใครๆ ก็ทำได้
สวัสดีค่ะคุณหมอ ป. ต้องขอขอบคุณครูบาอาจารย์ที่สั่งสอนนักหนาเรื่องรักชุมชน และการที่ถูกปล่อยให้ไปทำงานในชุมชนลำพังทำให้เราเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกันกับเขาให้ได้ ต้องรู้จักทุกบ้าน แม้แต่ไปรษณีก็ต้องมาถาม บางทีฝากช่วยส่งจดหมายด้วย ปัจจุบันการออกชุมชน หมออนามัยยังทำได้ดี ในขณะที่ลดบทบาทงานบนสถานีอนามัยลง เพราะมีแพทย์ พยาบาล มาตรวจรักษาคนไข้ แต่สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนแปลงไปคือ ชาวบ้านเริ่มพึ่งพาการรักษาด้วยยามากไป เจ็บป่วยเล็กน้อย ก็มาหาหมอ ซึ่งตรงนี้การให้ความรู้ดูแลตนเองเบื้องต้นสำคัญมาก จะทำให้งานรักษาน้อยลง สหวิชาชีพอื่นลงเยี่ยมบ้านกันมากขึ้นด้วยค่ะ ขอบคุณคุณหมอมากนะคะที่ติดตามอ่านและให้ข้อคิดเห็น ดีใจมากๆด้วยที่ได้รับดอกไม้กำลังเสมอ