เมื่อได้พบน้องชาย

"ภาพผู้กำกับสถานีที่ท่านปรับปรุงภูมิทัศน์สภ.แม่ทาจนได้รางวัลที่ 1 ของระดับภาค 5 เสียดายที่ท่านจะเกษียณในเดือนกันยายนนี้ค่ะ"

คราวก่อนหมูจ๋าได้เขียนถึงความสัมพันธ์กับเพื่อนที่เป็นตำรวจไปแล้วและถามถึงน้องชาย และตอนนี้หมูจ๋าเพิ่งได้เจอน้องชายเมื่อตอนเช้านี่เองค่ะ เชื่อไหมว่าหมูจ๋าจำน้องชายไม่ได้ เอ่อ ก็เจอกันครั้งล่าสุดตอนวัยรุ่ยอายุ 16 ปี เจออีกที 40 อา... ใครสิไปเชื่อว่าน้องชายเรา สูงวัยแล้วเท่ห์สุดๆ อิๆ ก็จำไม่ได้จริงๆอ่ะ เดินรี่เข้าไปทักเอ๊ะ!ก็เห็นป้ายชื่อตั้งโต๊ะนะว่า ดาบตำรวจไชยยันติ์ ไชยทาน ยังไม่แน่ใจอีกยกมือไหว้และแกล้งถามว่า "สวัสดีค่ะ เอ่อ อ้ายดาบตุ๋ยเกษียณหรือยังคะ" น้องตอบว่า "ยังครับ ยังอยู่นี่แหละ" ถามต่อ "เออ แล้ว ตำรวจชื่อไชยยันติ์ล่ะอยู่หรือเปล่า" น้องก็ยิ้มๆพยักหน้าหงึกแล้วตอบว่า "อยู่ครับ ก็นี่ไง" อั๊ยย่ะ! โอ้!น้องชายเราหรือนี่จำไม่ได้เลยอ่ะ เอ้อเหอ เราก็ยิ้ม "อุ๊ย!สูมาเต๊อะ(ขอโทษ)พี่จำน้องไม่ได้จริงๆนะนี่" น้องก็ถามว่า "แล้วนี่ใครหรือครับ" เราก็รีบตอบ "อ้าวก็พี่แก้วตาไงที่เป็นเพื่อนกับดาบโยธินน่ะจำได้ไหม" น้องตอบว่า "อ๋อ!บอกชื่อแบบนี้จำได้แล้วครับ" ก็เลยคุยกันต่อ หมูจ๋าบอกว่าตอนนี้กลับมาอยู่บ้านแล้วทิ้งร้างมานาน แต่ทว่า อยู่คนเดียวนะยังโสดครับผม น้องชายก็ยิ้มๆบอกว่า "พี่รัก(ตำรวจอีกท่านหนึ่ง)บอกผมแล้ว" เราก็ตอบว่า "เฮ้อ!ก็นั่นสินะช่วยไม่ได้เราอยากอยู่คนเดียวเองนี่นาจะโทษใครได้ล่ะ อิๆ ยังไงก็ผ่านไป-มาช่วยชะแง้มองบ้านพี่มั่งก็แล้วกันนะ ดีใจที่พี่ๆและน้องชายอยู่นี่มีอะไรไม่ชอบมาพากลจะได้พึ่งพาอาศัยกันนะๆ" น้องตอบ "ครับผมมีอะไรก็เรียกได้ครับ ยินดี" เออ นี่แหละชีวิตที่ไม่เคยห่างหายจากตำรวจ น้องยังแซวนะคะว่าก็มีคนที่ดูๆกันอยู่แล้วมั้งเราก็เลี่ยงๆไป ว่ายังไงพี่ก็เหมือนเดิมคือลืมตำรวจไม่ได้น่ะ อิๆ แล้วก็เลยขอตัวมาโรงเรียนเพราะดูตัวเล็กต้องมาโรงเรียนแต่เช้า น้องชายก็ออกเวรพอดี ดีใจสุดๆที่ได้พบน้องชาย เล่าสู่กันฟังตามที่เคยบอกไว้นะคะ แล้วจะเขียนมาอีกค่ะ สวัสดี