ข้าวแพงเท่ากับคนที่เคยออกปากบอกรักชาวนา ห่วงชาวนา ห่วงกระดูกสันหลังของชาติจะอดตายเกิดความปิติสบายใจคลายทุกข์เพราะชาวนาเริ่มจะสบายหายห่วง
ข้าวแพงเท่ากับชาวนาได้ลืมตาอ้าปาก, ข้าวแพงเท่ากับชาวนาได้มีเงินชำระหนี้สิน, ข้าวแพงเท่ากับชาวนาไม่ต้องกู้หนี้ยืมสินมาจ่ายค่าเทอมลูก, ข้าวแพงเท่ากับศักดิ์ศรีของชาวนาเริ่มทัดเทียมกับอาชีพอื่น, ข้าวแพงเท่ากับคนส่วนใหญของประเทศที่ประกอบอาชีพเกษตรได้ประโยชน์, ข้าวแพงเท่ากับคนที่เคยออกปากบอกรักชาวนา ห่วงชาวนา ห่วงกระดูกสันหลังของชาติจะอดตายเกิดความปิติสบายใจคลายทุกข์เพราะชาวนาเริ่มจะสบายหายห่วง, ข้าวแพงเท่ากับจะมีคนปลูกข้าวให้ลูกหลานเรากินตลอดไปไม่โยกย้ายถ่ายเทไปทำอาชีพอื่นๆ
ส่วนที่ข้าวจะแพงด้วยวิธีจำนำหรือประกันราคานั้นไม่สำคัญเพราะถือว่าเป็นวิธีที่ช่วยเหลือชาวนาทั้งสองโครงการ และสามารถที่จะเกิดการทุจริตคอร์รัปชั่นได้พอๆกันเพียงแต่อาจแตกต่างกันในด้านปริมาณที่อาจเกิดขึ้นไม่ระยะสั้นก็ระยะยาว แต่อยากให้ช่วยกันคิด ช่วยกันหาทางแก้ไขมิให้โครงการดีๆที่เกิดแก่ชาวนาต้องล่มสลายไป ในเมื่อโครงการดีที่นานๆที่จะเกิดแก่ชาวนา แต่มีปัญหาเรื่องการทุจริต เรื่องการสวมสิทธิ์ เรื่องการใช้งบประมาณสูง (โครงการรถไฟฟ้า โครงการสนามบิน โครงการสร้างทางทำถนนและโครงการอื่นๆ) ก็ใช้งบประมาณมากมายมหาศาลเหมือนกันและไม่ได้ตอบสนองบริการแก่พี่น้องเกษตรกรชาวนาทั้งประเทศด้วยซ้ำ เพราะคงเป็นส่วนน้อยที่ชาวไร่ชาวนาจะมาขึ้นเครื่องชำเรืองดูรถไฟฟ้าเพราะวันๆต้องหลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินผลิตข้าวให้คนกินหาเงินไปชำระหนี้ค่าปุ๋ย ค่ายารักษาโรคและแมลงกว่าจะได้แต่ละเมล็ดแต่ละทะนานไม่ใช่ด้วยวิธีการง่ายๆ (เพราะขาดคนเหลียวแลพัฒนาเทคโนโลยีและนวัตกรรมให้มีผลผลิตเทียบเท่า ลาวเวียดนาม กัมพูชาอย่างจริงจัง) อีกไม่นานประเทศพม่าก็คงยิ้มร่าแซงเราไปได้อย่างสบายอีกประเทศหนึ่ง ยิ่งได้ข่าวว่าจะกลับมาทวงแชมป์ส่งออกที่เคยทำได้เมื่อ 40 กว่าปีก่อนและตอนนี้กำลังติดต่อกับบริษัทเมล็ดพันธุ์ยักษ์ใหญ่ทั่วโลกให้เข้ามาช่วยพัฒนาจัดหาเมล็ดพันธุ์ให้เพียงพอต่อการเพาะปลูกของเกษตรกรในพม่า
เพื่อที่จะได้มีส่วนช่วยให้อาชีพเกษตรกรรมและพี่น้องชาวไร่ชาวนาได้ลืมตาอ้าปากบ้างไม่มากก็น้อยก็ไม่อยากให้ผู้มีส่วนเกี่ยงข้องทุกฝ่ายนำเรื่องปากท้องของชาวนาไปเป็นเรื่องงานการโฆษณาทางการเมือง นำความหวังและชีวิตของชาวนาไปเป็นตัวประกัน ถ้าเรารักชาวนาและพี่น้องเกษตรกรจริงพร้อมที่จะให้พวกเขาได้ลืมตาอ้าปากจริงก็ควรจะแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นจากต้นเหตุและสาเหตุที่แท้จริงไม่ดีกว่าหรือ เช่นหยุดการกักตุนของพ่อค้าคนกลางให้ได้ หยุดการเก็บรักษาที่ขาดมาตรฐานให้ได้ หยุดการสวมสิทธิ์ข้าวที่นำมาจากนอกประเทศให้ได้ หยุดขั้นตอนที่จะก่อให้เกิดการทุจริตคอร์รัปชั่นในขั้นตอนต่างๆของโครงการให้ได้ โดยที่อย่าให้มีผลกระทบต่อโครงการดีๆเหล่านี้ต้องล้มหายตายจากหรือพิกลพิกาลไปด้วยอีกเลย
มนตรี บุญจรัส
