วันที่ 12 สิงหาคม เวียนมาบรรจบครบอีกครั้งในปีนี้ซึ่งครอบครัวของฉันก็ได้ทำกิจกรรมร่วมกันเหมือนทุกๆปีที่ผ่านมา
ในเช้าของวันที่ 12 สิงหาคม ครอบครัวของฉันก็ได้ไปทำบุญตักบาตรวันแม่ที่วัดในหมู่บ้านเสร็จจากทำบุญที่วัดชาวบ้านทุกคนก็รวมกลุ่มกันเพื่อทำความสะอาดวัดและทำความสะอาดภายในชุมชนพอตกเย็นวันที่12 สิงหาคม ครอบครัวของฉันก็ได้นั่งลอมวงค์รับประทานอาหารพร้อมหน้าพร้อมตากันหลังจากรับประทานอาหารเสร็จแม่ของฉันก็เดินไปเก็บดอกไม้ใส่ขันต์พร้อมเที่ยนสองเล่มและก็ฝ้ายผูกแขนและทุกคนก็มานั่งคุกขาลงตรงหน้ายายแล้วกมลงกราบเท้ายายแม่ก็ยื้นขันดอกไม่ให้ยายเพื่อขอขมาลาโทษท่านและให้ยายผูกข้อมือให้ตอนที่ยายผูกข้อมือให้ฉันยายพูดว่า
" ขอให้หลานประสบความสำเร็จในทุกๆเรื่องและยายก็หยุดไปฉันสังเกตุเห็นยายน้ำตาไหลยายถอนหายใจแล้วยายก็พูดต่อไปว่าขอให้หลานเรียนจบและได้รับปริญญานะ "
ยายของฉันตอนนี้ท่านกำลังปวยอยู่และเดินไปมาลำบาก ฉันบอกกับยายว่าขอให้ยายสุขภาพแข็งแรงและอยู่กับลูกหลานทุกคนไปนานๆนะคะ
ฉันเข้าใจความรู้สึกของยายตอนนั้นยายคงตื้นตันใจจนพูดอะไรไม่ออกจากนั่นฉันก็หันมากราบลงตักแม่ที่นั่งอยู่ข้างๆกัน แม่เอามือลูบหัวของฉันและบอกกับฉันว่า
"แม่ได้มอบทุกสิ่งทุกอย่างให้แก่ลูกไปหมดแล้ว แม่ให้มือให้เท้ากับลูก ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนขึ้นอยู่กับตัวลูกจงทำเอาเถอะถ้าลูกทำดีก็จะได้ในสิ่งที่ดีนะลูก "
ฉันคิดว่าแม่ทุกคนคงอยากเห็นลูกของตัวเองทำแต่สิ่งที่ดีและอยากให้ลูกประสบความสำเร็จในชีวิตเหมือนกับแม่ของฉันสำหรับฉัน ฉันคิดว่าฉันโชคดีที่มีแม่ที่คอยให้ความรักและมีครอบครัวที่อบอุ่น
ขอกราบขอบพระคุณแม่ที่ทำให้ลูกได้ลมหายใจบนโลกใบนี้
กราบขอบพระคุณครูบาอาจารย์ท่านเปรียบเหมือนแม่คนที่สองของฉัน ท่านได้มอบวิชาความรู้เพื่อให้ฉันไว้ใช้ในการดำเนินชีวิตพระคุณของแม่ทั้งสองนี้คงหาที่เปรียบไม่ได้
สวัสดีค่ะท่าน พิมพ์ระพัช สีมาทอง หวังว่าท่านคงจะสบายดีนะคะ
มาให้กำลังใจในการเขียนบันทึกดีๆ ระหว่าง แม่ และลูก ค่ะ
อย่าลืมนำดอกไม้วันแม่มาฝาก ครูทิพย์ บ้างนะคะ
ขอบพระคุณ คุณครูทิพย์มากๆนะคะที่เข้ามาให้กำลังใจในการเขียนบันทึกในครั้งนี้ ขอให้ครูทิพย์มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ลูกศิษไปนานๆนะคะ