เรื่องเล่าดีดี ของแม่กับลูก
เพราะตัดสินใจ..อยากเรียนภาษาไทย...
อยากเรียนรู้เพิ่มเติมในสาขาที่ตัวเองชอบ...
เลยตัดสินใจสมัครเรียนที่รามคำแหง..โดยการเทียบโอน
ตอนนี้..ก็มาสอบ...ต้องใช้ชีวิตในกรุงเทพตามลำพังคนเดียว..
ถึงแม้ว่าจะโตจนเป็นครูของเด็ก ๆ แล้ว..แต่ก็ไม่เคยห่างบ้านเหมือนตอนนี้เลย..
แม่ก็ยังเป็นแม่คนเดิม..ที่หมั่นโทรมาถาม..
ว่าเป็นไงบ้าง..เป็นไข้รึปล่าว เป็นภูมิแพ้มั้ย..เงินพอมั้ย...
อยู่ได้รึปล่าว..
จำได้..ว่าตอบไปว่า..อยู่ได้..ไม่ได้ลำบากมาก..
เป็นนิสัยส่วนตัวไปแล้ว..ว่าเวลาที่บ้านโทมา..
หน้าที่ก็คือ..ทำตลก ๆ
และเล่าเรื่องสนุก ๆ เข้าไว้
จะได้ไม่เป็นห่วงมาก...
สุดท้ายก็ถามเรื่องอาหารการกิน..ที่แม่กลัวว่าจะอด..
เพราะเป็นที่รู้กันทั้งบ้านว่า..ถึงแม้ลูกสาวคนนี้..ของแม่จะอ้วน..
แต่เป็นลูกอ้วนที่เลือกกิน
(ถือคติประมาณว่า..ยอมอด..ถ้าไม่อร่อย..ฮา..)
เลยตอบกับแม่..ไปว่า..มีของกิน..มีร้านมากมายให้ซื้อ..
ที่นี่..มีขายทุกอย่างค่ะ..
"ยกเว้น..พ่อกับแม่"
เป็นคำตอบที่แม่เคยพูด..
เมื่อครั้งยังเรียนป.ตรี..
เมื่อฝากแม่ให้ซื้อของ...
เราก็จะถามว่า อันนั้นมีมั้ยในตลาด
แม่ตอบว่ามี อันนี้ล่ะมีมั้ยในห้าง แม่ก็ตอบว่ามี
เราเลยตอบไปว่า โหหหหห
อันนี้ก็มีขายหรือแม่
หนูแย่จังที่ไม่ค่อยไปซื้อของเอง
แม่เลยตอบเพื่อที่จะให้ลูกช่างถามหยุดถามว่า
ทุกอย่างมีขาย ยกเว้นพ่อกับแม่
เราเลยย้ำไปว่า ใช่ค่ะ ทุกอย่างซื้อขายได้ แต่ไม่ใช่รักของแม่
ใช่..แม่ไม่มีขาย...
และความรักของแม่...ก็ไม่มีวันหมด..
ถึงแม้ว่า..ตอนนี้..ลูกคนนี้..จะโต..จน..เท่าพ่อกับแม่แล้วก็ตาม
และสิ่งสำคัญ---ที่อุ่นใจเสมอ---ที่เป็นลูกแม่ก็คือ
แม่บอกเสมอว่า..ถึงลูกจะหน้าตาขี้เหร่อย่างไร
แต่ถ้าใคร เอาเงินเอาทองท่วมหัวมากองให้..
แม่ก็ไม่ยอมแลก..ลูกของแม่กับใครหรอก
ประโยคสั้น ๆ พูดแบบชวนให้หัวเราะ
แต่ความลึกซึ้งก็คือ---ไม่ว่าอะไรมีค่าแค่ไหน
ก็ไม่ได้มีค่ากับแม่----เท่าลูกของแม่
รักแม่มากมายค่ะ
ความเห็น (5)
ใช่แล้วค่ะ "แม่ ไม่มีขาย" และแม่ มีได้แค่ "คนเดียว" นอกนั่น ไม่ใช่แม่จริงๆ แม่ผู้ให้ "กำเนิด" นะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
พี่ Somsri
ทุกวันนี้ มีความสุขได้ เพราะเราเป็นลูกของแม่
และอิสลามเชื่อว่า ความสุขที่เราได้รับส่วนหนึ่งมากผู้สร้างเรา คืออัลลอฮฺ
และส่วนหนึ่งมาจากการขวนขวาย และพยายามของเรา
ซึ่งการขวนขวายและพยายามของเรานั้น
ต้องมาจากสิ่งแวดล้อมที่ดี และสิ่งแวดล้อมที่ดีนั้น ก็คือพ่อแม่ของเรานั่นเอง
ขอบคุณสำหรับดอกไม้ค่ะ วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--และ อ.นุ
สลามน้องไหม....มาให้ดอกไม้แล้วไปแก้บวช
ขอบคุณที่แวะไปให้กำลังใจ ในเรื่องแม่
เดือนก่อนเข้าไปรพ.สตูลไปคุยให้น้องๆเขาฟังเรื่องทำอย่างไรให้มีการพัฒนาคุณภาพอย่างยั่งยืน
มาชวนน้องใหมเข้าไปช่วยเติมเต็มที่นี้(http://www.gotoknow.org/blogs/posts/492947)
ด้วยสลามครับ
อินชาอัลลอฮฺค่ะ
บัง วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--