วิธีการพิจารณาแยกพระผงสุพรรณ ออกจากพระโรงงาน

แม้จะใช้เทคนิคใหม่ที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็น แต่ฝีมือยังห่างอีกไกลโขครับ

วันนี้พรรคพวกได้ส่งพระผงสุพรรณมาให้พิจารณาหนึ่งองค์

เป็นพระผงสุพรรณเนื้อแดง นิยมสูงสุดก็ว่าได้

ต้นเรื่องแจ้งมาว่าเนื้อดี เลยน่าสนใจ และส่งมาให้ดู

ผมดูปราดแรก ก็สะดุดหลายจุด

• คราบน้ำว่านดูบวมๆ
• ผิวพระดูเละๆ
• ลายมือดูคมๆ
• ขอบดูเรียบๆ

เลยลองส่องเนื้อก่อน ปรากฏว่ามีสีน้ำว่าน มวลสาร และนุ่มเหมือนดินดิบ

เอ๊ะน่าสนใจจริงๆ

• จึงส่องดูขอบรอยตัด
• 
  
• • อ้าว...ทำไมไม่มีก้อนน้ำว่านฉ่ำๆที่หน้าตัด
• ส่องดูคราบกรุ
• 
• อ้าว...ทำไมดูเหมือนอะไรสกปรกดำๆมาโปะอยู่ที่ผิว
• ส่องดูลายมือแบบชัดๆ
• อ้าว...ทำไมคมเฉียบแบบนั้น 
• ส่องดูส่วนนูนขององค์พระ
• 
• อ้าว...ทำไมไม่มีก้อนมวลสารนูน
• กลับไปส่องดูที่พิมพ์พระ ที่พระกรรณ ทั้งสองข้าง
• 
• อ้าว... ทำไมมีอะไรโปะเลอะๆ เทอะๆ
• คราบโปะ ไม่มีส่วนสัมพันธ์กับเนื้อพระเลย

สงสัยจะไม่ดีซะแล้ว รีบส่งกลับบ้านเกิดของท่านจะดีกว่า มาทางไหนไปทางนั้นเลยครับ

เลยถ่ายรูปไว้ และนำมาเสนอให้เห็นขั้นตอนที่ควรใช้ในการพิจารณาอย่างง่ายๆ สำหรับมือใหม่หัดส่องครับ

กรณีของพระโรงงานองค์นี้

• ช่างที่ทำเน้นทำพิมพ์
• ตำหนิ และ
• เนื้อให้เหมือนเนื้อว่านของจริง (เทคนิคใหม่)
• โดยนำเรซินเม็ดๆ สีแดง
• ผสมสารสีต่างๆคล้ายมวลสารในพระผงสุพรรณ
• นำมาอัดให้เป็นรูปองค์พระ
• แต่งตำหนิ และพิมพ์ เหมือนพระเรซินรุ่นเก่าๆ

คงมั่นใจมาก เนื้อก็ทำหลอกได้แล้ว พิมพ์ก็ใกล้เคียง

เลยลืม หรือประมาท

• การแต่งคราบกรุ
• คราบน้ำว่านฉ่ำบนผิวพระ
• ความฉ่ำของผิวโดยรวม
• ผิวเนื้อปลิ้นด้านหลัง
• ผิวเนื้อนูนของมวลสารบนองค์พระ
• ความเหี่ยวของผิว 
• ความเหี่ยวของลายมือ และ
• ความลึกและความเหี่ยวของรอยตัดด้านข้าง และ
• ก้อนน้ำว่านฉ่ำที่รอยตัดด้านข้าง

รวมคะแนนแล้ว เรียกว่า ผ่านคร่าวๆ หยาบๆ ในเบื้องต้น สามข้อ ตกเก้าข้อ  ได้ 25%

นี่ยังไม่นับรวมหักคะแนน

ความเพี้ยนของพิมพ์และตำหนิ ในรายละเอียดอีกมาก

แต่บังเอิญในวงการพระเครื่อง แม้จะได้ 90% หรือ 99% คือ แค่ตกข้อเดียว หรือประเด็นเดียวก็ไม่ผ่านแล้ว

จึงแจงมาเพื่อการใช้พิจารณา ใครมีประสบการณ์อะไร กรุณาช่วยเพิ่มเติมด้วยครับ