ความประทับใจที่ยังไม่ลืม

เมื่อตอนที่ปาป๊าลาออกจากตำรวจทุกๆเดือนหมูจ๋าต้องไปชำระเงินค่าฌาปณกิจสงเคราะห์ของตำรวจ ที่กองกำกับฯลำพูน(ย้ายไปอยู่ลำพูนบ้านแม่หลังจากที่ท่านออกงาน) เราเป็นลูกคนสุดท้องต้องอยู่บ้านเพื่อดูแลปาป๊าและคุณแม่ ทำอย่างนี้เป็นประจำทุกๆเดือนปาป๊าคอยเตือนไม่ให้เลยเวลาท่านเข้มงวดมากๆและทุกเรื่องด้วยค่ะโดยเฉพาะตัวหมูจ๋านี่แหละท่านหวงมากแล้วเราก็เหมือนท่านมากที่สุด(หน้าตา) อยู่มาเดือนนึงเราก็ไปชำระเงินค่าฌาปณกิจสงเคราะห์ตามปกติ เข้าไปข้างในก็สนิทสนมรู้จักลุงๆพี่ๆทุกคน เสร็จสรรพก็เดินออกมาจะลงบันได พอดีมีตำรวจนายหนึ่งไม่ทันได้สังเกตว่ายศอะไรเขากึ่งเดินกึ่งวิ่งขึ้นบันได แล้วกุญแจของพี่เขาหล่นจากคล้องไว้ที่เอว เออ ไม่รู้สึกตัวจริงๆนะนั่นหมูจ๋าก็เลยเก็บกุญแจแล้วเอาไปให้พี่ตำรวจหญิงที่นั่งอยู่ตรงด้านหน้าประตูขึ้นชั้นบนบอกพี่เขาว่า "พี่คะพวงกุญแจของตำรวจคนที่ผ่านไปเมื่อกี้ค่ะ" พอดีช่วงนั้นมีพี่ตำรวจคนนั้นผ่านขึ้นไปเพียงคนเดียวพี่ตำรวจหญิงพยักหน้าหงึกขอบใจ หมูจ๋าก็กลับบ้าน ค่ะนี่คือสิ่งเล็กๆน้อยที่เราก็ถือว่าได้ทำประโยชน์ให้กับตำรวจบ้าง เล็กน้อยแต่ประทับใจเราเองค่ะเอามาเล่าสู่กันฟังในวันหยุดนะคะ ขอให้พักผ่อนกันอย่างเต็มที่ใครจะพาแฟนไปเที่ยวที่ไหนก็ตามอัธยาศัย หมูจ๋าเพิ่งทำงานบ้านเสร็จค่ะอาศัยอยู่กับพี่สาวและพี่เขยก็ต้องทำงานให้เขาเป็นธรรมดา มีความสุขตามอัตภาพค่ะสำหรับครูหมูจ๋า สวัสดีค่ะ