หัวใจ....ไร้คลอโรฟิลล์
วันที่ 13 ก.ค.55….ศุกร์ที่ 13 ฝันหวาน....
ผมได้ออกไปเยี่ยมบ้านผู้ป่วยจิตเวชกับน้องพยาบาลงานจิตเวช
ระหว่างเดินทางถึงบ้านผู้ป่วย...ผมพบต้นไม้ประหลาด
ใบไม้หลายสี...สีส้ม..แดง..ชมพู...เหลือง
ที่น้อยที่สุด คือ สีเขียว....ภายในต้นๆ เดียวกัน
ต้นไม้ต้นนี้...คงอยู่ภาวะบกพร่องคลอโรฟิลล์
ความประหลาด...มีความงดงามและมหัศจรรย์เกิดขึ้นเสมอ....
มองเข้าไปดูใกล้ว่า...ผมจึงพบว่า...ต้นไม้นั้นคือ...ต้นมะขามเทศ...
เมื่อถึงบ้านคนไข้จิตเวช…ป่วยมานาน 25 ปีแล้ว
คนไข้พูดน้อย...
จึงมีเรื่องเล่าขานให้ฟังจากภรรยา และลูกชาย...ให้ฟังมากมาย ทั้งเสียงหัวเราะและน้ำตา
สิ่งหนึ่งที่ประทับใจ คือ....ญาติๆ ตนเองหรือ...คนที่รู้จัก...ถามว่า ทำไมภรรยาไม่ทิ้งสามีทีป่วยไป
เพราะสติไม่สมประกอบ...หาเลี้ยงไม่ได้...ทำลายข้าวของ...เพื่อนบ้านหวาดกลัว...
บางครั้งใจสลายเพราะต้องล่ามโซ่สามี
ภรรยาคนไข้บอกพวกเราให้ฟัง...
ตั้งแต่การให้ผู้ใหญ่มาสู่ขอ...แต่งงาน...มีลูก 2 คน...และเริ่มป่วยตอนลูกคนที่สองอายุ 3 ปี
อยู่ด้วยกัน..อย่างการรับรู้และเข้าใจ...เอื้ออาทรกัน
และที่งดงามที่สุดในการได้เรียนรู้ของผม คือ
การคิดบวก และกรุ่นไอรักของทุกคนในครอบครัวในการดูแลผู้ป่วย
เมื่อมาย้อนคิด...ชีวิตของผม...ในหลายเวลา
ที่มีความทุกข์มากกว่าความสุข
ผมกลับผมว่า...ความทุกข์ของผม เมื่อขึ้นตราชั่ง...จะดูเหมือนมีน้ำหนักน้อยกว่าคนไข้ที่ผมไปเยี่ยมบ้าน
แทนที่ผมไปเยียวยาคนไข้...แต่ทุกครั้งคนไข้ได้ให้ “ยาใจ” แด่ผม...ทุกครั้งในการเยียวยาตนเอง
ผมเริ่มตระหนักว่า....
ผมจะเกิดเป็นต้นไม้อะไรก็ได้....ที่มีสีสัน...รูปร่าง...เก่งฉลาด...หรือการใช้ประโยชน์
น้อยกว่าต้นไม้อื่นๆ ที่อยู่บนโลกเดียวกัน
และหัวใจของผม....อาจไร้คลอโรฟิลล์ไปบ้าง
แต่หน้าที่ของผม...สำหรับทำให้คนอื่น คือ
การทบทวนความทุกข์ของตนเอง
และนำความทุกข์มาแปรเปลี่ยนเป็นความสุขแบ่งปันให้คนอื่นๆ....
ความเห็น (10)
สวัสดียามเช้าค่ะคุณหมอหัวใจสีเขียว....;)
สบายดีนะคะ หวังว่าคุณแม่ของคุณหมอจะออกจาก รพ เร็วๆ นี้นะคะ
ชื่นชมหัวใจที่เปี่ยมไปด้วยความหวังดี การให้ อันงดงามค่ะ
พักผ่อนบ้างในวันหยุดนะคะ
คุณย่าของทินดาบ อาการดีขึ้นแล้วนะคะ อย่างลืมโทรบอกที่อยู่ให้ P'Ple นะจ๊ะ จะส่งหนังให้หลาน "หนูน้อยหมวกแดง "Version" ใหม่ให้ โตขึ้นจะได้เป็นนักอ่านที่ดีนะคะ 081 9435043 บอกที่อยู่ของน้องมานะคะ ป้าเปิ้น คงจะส่งให้อาทิตย์หน้านะคะ
ร่วมทุกข์ยากกว่าร่วมสุขครับ แต่ผมคิดว่าเนื้อแท้ของชีวิตคู่อยู่ที่ "ร่วมทุกข์" นี่เองครับ ได้รับรู้เรื่องราวเช่นนี้ใจหนึ่งก็ทุกข์ด้วยความสงสารเพื่อนร่วมโลก แต่ใจหนึ่งก็สุขที่ได้เห็นว่าความงดงามของจิตใจมนุษย์ยังมีอยู่มากมายไม่ได้สูญหายไปไหนเลยครับ ขอบคุณที่แบ่งปันครับ
ดีใจค่ะ ที่การเยียวยากันและกันเกิดขึ้นในระหว่างผู้ให้และผู้รับบริการ แท้ที่จริงแล้วไม่รู้เหมือนกันนะคะว่าใครให้ใครรับ...เอาเป็นว่าเยียวยากันและกัน...อ่านแล้วให้รู้สึกว่าบนโลกนี้ยังมีความงดงามใ้ห้เรียนรู้อยู่เสมอ นะคะ
สวัสดีค่ะ ชีวิตของครอบครัวนี้ ทำให้เข้าใจคำว่า "คู่ชีวิต" ได้ดีมากเลยค่ะ
สวัสดีครับคุณทิมดาบ ผมคงไม่ได้เติมอะไรหรอกครับ อ่านแล้วรู้สึกอึดอั้น ปลื้มปิติ คล้ายอะไรก็ไม่รู้ น้ำตาจะไหลก็ไม่เชิง บอกไม่ถูก ถึงจะยังไง .. คุณทิมดาบก็ได้ทำแล้วสำเร็จแล้วครับ คือการเปลี่ยนอุปสรรค์ให้กลายเป็นความสุขน่ะ ขอบคุณบันทึกดีๆ ครับ :)
...สวัสดีค่ะ..คุณทิมดาบ...ยายธี..มี..ต้นมะขามเทศ..ที่นี่(ฮัมบอรก)..ในห้อง..หนาวๆ..อยู่ในกระถาง...ยายธีทิ้งเขาไป..ห้าเดือน..ไปเมืองไทย..กลับมา..ไม่เห็น..มีใบเลย...แต่วันนี้..ห้อง..อุ่นขึ้น..ยายธีเริ่มให้น้ำ..ตามมีตามเกิด.....เขา.งอกใบมาให้เห็นแต่ไม่เต็มต้น...ต้นมะขามเทศที่ขึ้นเอง..ป่า..ข้างบ้านที่ใน..กรุงเทพ..ถูกตัดแทบไม่เหลืออะไรให้เห็น..กลับไปเที่ยวที่แล้ว..เขา..ขึ้นสูง..และมีนกกา..มาอาศัย..แม้..จะไม่เหมือนเดิม..ก็ตามที...."มะขามเทศ..ขาด.คลอโรลฟิล..สวย..งามมาก..เจ้าค่ะ.."...ยายธี
พี่พิมพ์เบอร์ผิด เป็น 081 9435033 (ขอโทษด้วยจ๊ะ) ไม่ได้ เขียนที่ Comp.ตั้งโต้ะ) เป็น Samsung Note หน้าจอเล็กมากๆๆ จิ้มผิดง่ายมากเลย
ขอโทศด้วยค่ะ
มาร่วมเยี่ยมบ้านด้วยคนค่ะ.. น่าสนุก
ต้นมะขามเทศ สวยๆแบบนี้ไม่เคยเห็น
ได้แง่คิดมากค่ะ เดี๋ยวเข้ามาเยี่ยมชมบ่อยๆ