7ปีที่เตี่ยจากไป..."สิ่งที่เหลือไว้" (4)ตอนสุดท้าย
บันทึกต่อจากบันทึกที่แล้ว
(4) ตอนสุดท้าย ...
ห้าปีต่อมายางที่ปลูกใหม่กรีดได้ ทุกคนตื่นเต้นกับน้ำยางที่เก็บได้เก็บกันไม่หวาดไม่ไหว พูดไปเหมือนว่าเวอร์ เมื่อก่อนพวกเราเดินเก็บน้ำยางเป็นชั่วโมงได้น้ำยางไม่ถึงครึ่งถัง! แต่นี่เพียง 10 -20 นาที ก็ได้น้ำยางเต็มถังแล้ว แม้จะเหนื่อยแต่ทุกคนก็สนุกที่ได้ยางเพิ่มขึ้นวันละหลายแผ่นหลายกิโล แบบที่เมื่อก่อนเทียบไม่ได้เลย ซึ่งนั่นก็หมายถึงรายได้ของครอบครัวที่เพิ่มขึ้นมานั่นเอง
การปลูกยางสงเคราะห์ทำให้ครอบครัวเรามีฐานะทางการเงินดีกว่าเก่ามากใครอยากเรียนก็ได้เรียนกันจนขั้นสูงสุดตามที่จะสามารถเรียนได้ พี่ๆที่ไม่ได้เรียนก็ช่วยเตี่ยกรีดยางส่งน้องเรียน ... เตี่ยได้ต่อเติมบ้านที่สร้างค้างคาไว้จนเสร็จ และได้ทำอะไรต่อมิอะไรมากมายหลายอย่าง
วันนี้ผมขอกราบขอบพระคุณผู้ก่อตั้งหรือคนต้นคิดเรื่องกองทุนสงเคราะห์การทำสวนยาง ... ถ้าตอนนั้นไม่มีกองทุนและเตี่ยไม่ได้มองการณ์ไกลในการขอทุนปลูกยางใหม่ ผมคงกลายเป็นกรรมกรเหมืองแร่ดีบุกตั้งแต่จบมัธยมไปแล้ว
พอมีทุนรอน เตี่ยก็เริ่มเลี้ยงไก่พันธุ์ ทั้งพันธุ์เนื้อ...พันธุ์ไข่...ทั้งที่ตอนนั้นยังไม่มีใครเขาเลี้ยงกัน นับว่าเตี่ยเป็นเกษตรกรหัวก้าวหน้าคนหนึ่งที่เดียว เตี่ยไม่เคยไปเข้ารับการอบรมการเลี้ยงไก่จากที่ไหน เตี่ยซื้อตำราเลี้ยงไก่มาอ่านและทำตาม เตี่ยซื้อ ลูกไก่ครั้งแรก มา สองร้อยถึงสามร้อยตัว บางครั้งก็มากว่านั้น... ต้องซื้ออาหารสำเร็จรูปมาเลี้ยงเดือนละหลายกระสอบ ต้องซื้อวัคซีนมาหยอดป้องกันโรค ได้ลองผิดลองถูก ทดลองทำไก่ตอน จนกลายเป็นไก่กอและไปทีละ สี่ถึงห้าตัว บางช่วงเวลาที่ลูกไก่แพง เตี่ยก็จะคัดไก่ตัวสวยๆเป็นพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ ทำเล้าแยกให้ผสมพันธุ์ แล้วซื้อเครื่องฟักไข่มาฟักเอง
ไก่ที่เตี่ยเลี้ยงมีทั้งไก่พันธุ์เนื้อและพันธุ์ไข่ ขายได้ถึงครึ่งหรือเปล่าผมไม่แน่ใจ ไม่ใช่ขายไม่ได้ หรือว่าไม่มีคนซื้อ มีคนมาซื้อถึงบ้านมิเคยขาด ขายบ้างกินบ้าง คิดค่าใช้จ่ายในการลงทุนเบ็ดเสร็จในแต่ละงวดขายทุนตลอด เตี่ยบอกว่า กำไรอยู่ในพุงอยู่ในหัว(สมอง)ของลูกๆหมดแล้ว เตี่ยบอกไม่เป็นไร เราไม่สามารถไปหาซื้อกับข้าวที่ในเมืองหรือที่ตลากซึ่งอยู่ไกลออกได้บ่อยๆ เราเลี้ยงไก่เองทำให้เราได้กินของใหม่ๆ สดๆ อร่อยกว่าในตลาดมากมาย
ตอนแรกๆที่เตี่ยเริ่มเลี้ยงไก่ เมนูหลักขอพวกเราทั้งบ้านที่ห่อไปกินที่โรงเรียนก็คือ ไข่ดาว ไข่เจียว ไข่ต้ม ไข่ตุ๋น ไข่ลูกเขย ไข่พะโล้ และไข่น้ำ (ซุปไข่) ... จนเห็นไข่ต้องร้องยี้ต้องแบะปากและเบือนหน้าหนีกับไปเลย ...ส่วนเมนูไก่ ก็ไม่ใช่ย่อย ...ไก่ทอด ไก่ต้ม ไก่พะโล้ ไก่ผัดเผ็ด ไก่ย่าง ไก่อบ ไก่แกงกับผักต่างๆ ไก่ผัดกับสารพัดผัก ... แม้กระทั่งแกงส้มไก่(แกงเหลือง) จนกระทั่งมีเสียงบ่นปนตลก ว่ามื้อนี้มีแต่ไก่ ...ไก่...และไก่ แต่ทุกคนก็ยังคงชอบไก่ในเล้าเตี่ยมาจนทุกวันนี้
เตี่ยเป็นคนชอบศึกษา ชอบเรียนรู้ ชอบอ่านหนังสือ หลังสือวารเกษตรทำให้ได้รับรู้ข่าวสารต่างๆ และสามรถนำมาประยุกต์ใช้งานได้ ล่าสุด แม้เตี่ยจะรู้ว่าตัวเองเป็นมะเร็ง...โรคร้ายที่ยากจะรักษา...เตี่ยยังไม่หยุดและละเลยที่จะเรียนรู้ที่จะศึกษาทำสิ่งใหม่ๆ ที่เป็นประโยชน์นั่นคือ ปุ๋ยชีวภาพ ปุ๋ยที่เป็นมิตรกับธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม เพื่อนำมาใช้ในสวนแทนปุ๋ยเคมี
เตี่ยจากไปแล้ว ... ปุ๋ยชีวภาพที่เตี่ยบ่มไว้ในบ่อจะยังคงใช้หล่อเลี้ยงบำรุง พืชผักในสวนให้เติบโตอวบอ้วน ให้ลูกๆ ได้เก็บเกี่ยวผลกันต่อไปอีกนานแค่ไหนไม่รู้ ...
แต่ปุ๋ยแห่งมโนสำนึกที่ดีที่เตี่ยบ่มฟักไว้ในจิตใจลูกๆทุกคนจะคงอยู่หล่อเลี้ยงบำรุงชีวิตของลูกๆและครอบครัวตลอดจนสังคมรอบข้างให้มีแต่ความงดงามดุจดั่งชีวิตของเตี่ยยามยังมีลมหายใจตลอดไป...
ขอบคุณบันทึกดีๆจากพี่คนที่ห้าของฉัน เฮียชาย (สมชาย เอี่ยมวิวัฒน์กิจ) ขอบคุณค่ะ
ทุกวันนี้แม้เวลาจะผ่านไป... ปีนี้ ปีที่7 แล้วก็ตาม แต่ลูกนั้นยังจำคำที่เตี่ยสอนได้เสมอ ให้ใช้ชีวิตที่รอบคอบ อยู่อย่างพอเพียง ... พวกเราทั้งหลายต่างใส่ใจเรามีตัวแทนของพี่น้องที่กลับมาอยู่บ้าน มาดูแลแม่ ดูแลสวนของเตี่ย ให้คงอยู่และงดงามต่อไป ...
ด้วยความภูมิใจที่ได้เกิดเป็นลูกเตี่ยและแม่ค่ะ กราบขอบพระคุณเตี่ยค่ะ
สิ่งที่เหลือไว้ ...คือความดีงาม ที่อยู่ในหัวใจของลูกๆเสมอและตลอดไป
ขอขอบคุณทุกๆท่านที่แวะมาเยี่ยมอ่านบันทึก
สวัสดีค่ะ ^^
...........
ความเห็น (23)
พี่โอ๋ขอยกให้เตี่ยจุ้ยซี้นของน้องรีเป็น"พ่อตัวอย่าง"ที่สุดยอดจริงๆ ท่านสร้างครอบครัว สร้างคนที่เป็นกำลังดีๆของสังคม ขอบคุณที่น้องรีเอามาบันทึกต่อนะคะ ชื่นชมท่านมากๆ และฝากขอบคุณพี่ชายน้องรีด้วยที่เขียนเล่าไว้ได้อย่างดีเยี่ยม น่าชวนมาเขียนบันทึกใน Gotoknow ด้วยนะคะ น่าจะเป็นอีกท่านที่สามารถให้ความคิดดีๆ ส่งต่อพลังดีๆให้ขยายเพิ่มต่อๆไป
- ค่ะพี่โอ๋ขอบคุณพี่โอ๋มากนะคะ กล้วยน้ำว้าจากบ้านพี่โอ๋ ที่อาจารย์ฝากมาอร่อยมากๆ
- ตอนนี้ เฮียชาย#2666583 กำลังอ่านอยู่ค่ะ เพิ่งจะเขียนข้อคิดเห็นทิ้งไว้ในตอนที่1 เดี๋ยวก็คงกลับมาอ่านที่พี่โอ๋เขียนถึงนะคะ
- ขอบคุณค่ะ
คิดถึงวันที่เขียน..เขียนไป เช็ดน้้ำตา เช็ดขี้มูกไปตลอด..กลับมาอ่านวันนี้ก็ยังต้องแอบปาดน้ำตาและซื๊ดขี้มูกเบา ๆ
ขอบคุณหนูรีที่เอากลับมา..เคย up ไว้ใน Hi5 กับ Google Doc เหมือนกัน..
- หนูรี ได้รับการปลูกฝัง บ่มเพาะ ในความขยันหมั่นเพียร ความมานะ อุตสาหะ ความอดทนและความไฝ่รู้ ..จากเตี่ยจุ้ยซิ้นโดยแท้..
- ขอชื่นชม ..
ขอบคุณค่ะเฮียชาย (BigPig #2666593 ) ที่แวะมาเขียนข้อคิดเห็นให้ด้วย
ขอบคุณเรื่องราวที่ดีที่เขียนเก็บไว้ ...น้องๆ หลานๆ รุ่นหลังไม่ค่อยได้ลำบากอย่างเตี่ยแม่และพี่ๆ
แม้เป็นน้องที่โตมาในช่วงที่บ้านเราฐานะการเงินดีขึ้น แต่เตี่ยก็สอนให้เราได้คิดและให้ดูแลตัวเองได้พึ่งตัวเองได้ มาตั้งเล็กจนโต
ขอบคุณที่ได้เกิดมาเป็นพี่น้องกันและรักและดูแลกันไม่ห่วงหายไกลแต่ตัวหัวใจยังพันผูก จนถึงทุกวันนี้ น้องโตแล้วพี่(เฮียชาย)ยังให้เงินใช้ ขอบคุณค่ะ :)
สวัสดีค่ะคุณสามสัก(samsuk)
ขอบคุณนะคะที่แวะมาให้กำลังใจ
"...เตี่ยสอนลูกๆตลอดเวลาแม้ช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตก็ยังไม่ลืมสอนสั่ง ... นั่งรอหมอก็สอนลูกๆไปด้วยเสมอ ถ้อยคำนั้นจดจำได้เสมอไม่เคยลางเลือนไปจากหัวใจ "
มาชื่นชมครอบครัวที่เปี่ยมไปด้วยความรัก ความหวังดี มีการดำเนินชีวิตด้วยความขยันขันแข็ง ด้วยการเรียนรู้ที่ไม่หยุดยั้ง
ขอบคุณแรงบันดาลใจดีดีจากครอบครัวนี้ค่ะ :)
ขอขอบคุณคุณปริมค่ะ
ที่แวะมาอ่านบันทึก ... เรื่องราวของเตี่ยนั้นมีเรื่องเล่ามากมาย หากจะเขียนต่อคงได้อีกหลายหน้าเชียวค่ะ ... เตี่ยคือต้นแบบของลูกๆทุกคน ลูกชายเตี่ย มี 4คน ทุกคนทำอาหารเป็น และก็อร่อยด้วยนะคะ ... หากมีพี่ชายกะเตี่ยอยู่พร้อมหน้า หนูรีนั่งรอกินได้เลยค่ะ :)
คุณหนูรีค่ะ ...ขอบคุณบันทึกที่งดงามในวัตรปฏิบัติของบุคคลในครอบครัวที่มีเตี่ยเป็นแบบอย่างค่ะ ผนวกกับการมองการณ์ไกลของเตี่ย ....ประจักษ์แจ้งดังคำกล่าวตอนท้ายบันทึกที่ขอชื่นชมค่ะ ...."ปุ๋ยแห่งมโนสำนึกที่ดีที่เตี่ยบ่มฟักไว้ในจิตใจลูกๆทุกคนจะคงอยู่หล่อเลี้ยงบำรุงชีวิตของลูกๆและครอบครัวตลอดจนสังคมรอบข้างให้มีแต่ความงดงามดุจดั่งชีวิตของเตี่ยยามยังมีลมหายใจตลอดไป....
...
เขียนบันทึกแทนความรักความคิดถึง
ความลึกซึ้งตรึงตราน้ำตาไหล
เขียนบันทึกนึกรู้เพื่อผ่อนคลาย
ด้วยสายใยของพ่อที่รักเรา
คิดถึงหนอ คิดถึง รำพึงหา
รักศรัทธา รักนี้ ไม่มีเขลา
รักของพ่อ ยิ่งใหญ่ มิใช่เบา
ทุกค่ำเช้า เฝ้าคิดถึง จึงเขียนมา
....
ขอขอบคุณกำลังใจจากทุกๆท่านที่มอบดอกไม้ให้นะคะ
 |
คุณnmintra |
|
|
คุณสามสัก(samsuk) |
 |
อ.วัตWasawat Deemarn |
|
|
คุณปริม...ปริม pirimarj... |
 |
อาจารย์kwancha |
 |
อาจารย์วิชญธรรม |
 |
พี่โอ๋โอ๋-อโณ |
พ่อให้พลังชีวิต แม่ให้จิตวิญญาณ รู้สึกเช่นนี้กับคุณพ่อคุณแม่ค่ะ เมื่ออ่านบันทึกนี้ก็เลยมองเห็นพลังชีวิตที่คุณพ่อคุณหนูรีฝากไว้ให้ไม่ว่าจะเป็นต้นไม้หรือคนล้วนแล้วแต่เจริญงอกงามต่อไปได้ด้วยตนเอง แม้ไม่มีท่านแต่สิ่งที่ส่งต่อให้มีความแข็งแกร่งจากภายในมากค่ะ
ขอบคุณมากค่ะที่สร้างความรู้สึกรำลึกในพระคุณบุพการีผ่านบันทึกนี้ค่ะ
ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันค่ะ..เป็นบันทึกที่มีคุณค่ามาก..
แวะเข้ามาซึ้งด้วยคนนะคะ ขอบคุณบันทึกดีๆ จรรโลงใจค่ะ
ความรู้สึกเราคงเหมือนกัน
..ท่าน..ยังอยู่ในใจเราเสมอ..
ช่างเป็นครอบครัวที่เปี่ยมไปด้วยความรัก ความหวังดี มีการดำเนินชีวิตที่มีแต่ความสุขความเข้าใจกันนะคะ พ่อยังอยู่ในใจเราตลอดไปนะคะ
เตี่ยยังอยู่กับเราเสมอครับพี่หนูรี
คุณศิลา
พี่ใหญ่
คุณพี่อร
พี่ครูป.1
พี่สาวรินดา
น้องหมอเตี่ยน้องทิบดาบ
ขอขอบคุณนะคะที่แวะให้กำลังใจ ขอบคุณค่ะ
ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
 |
มนัสดาคุณยาย |
มาคิดถึงและเป็นกำลังใจให้ค่ะ
ความรักของพ่อแม่
มีทุกที่ ทุกเวลา
อยากที่จะหาสิ่งใดทดแทน
ซึ่งใจค่ะ แต่พี่เองก็ไม่มีพ่อแล้ว
หากย้อนเวลาไปได้ก็อยากทำในสิ่งที่ยังไม่ได้ทำอีกมากมายค่ะ
วันนี้ได้แวะเข้าอ่านตั้งแต่ตอน 1 จนจบตอน 4 อีกครั้ง..น้ำตาก็ยังคงเอ่อล้นและรินไหลเหมือนทุก ๆ ครั้งที่ได้อ่าน ขอบคุณท่านอาจารย์ญาติมิตรพี่น้องผองเพื่อนทุกท่านในบ้าน gotoknow ที่แสนอบอุ่นที่ให้กำลังใจหนูรี และติชมคนเขียน..ขอขอบคุณครับ
ขอขอบคุณเฮียชาย (BigPig) ที่แวะมาอ่านบันทึกอีกครั้ง
สิ่งเหล่านี้จะไม่หายไปจากการสืบค้น ณ พื้นที่แห่งความสุขบ้าน gotoknow เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดีของครอบครัวเรา และให้ท่านผู้อ่านได้แวะมาสัมผัสอุ่นไอรักกันนะคะ :)