ก่อนจะถึงวันที่บอกว่า... ลาก่อนที่รัก
ในวันว่างอย่างวันนี้...ฉันตื่นสายกว่าปกติ
ขอโทษนะ...คือสิ่งแรกที่ฉันเอ่ยเมื่อเขากลับมาถึงบ้านในตอนสาย
ระหว่างเราไม่ต้องมีคำว่าขอโทษนะที่รัก...
อั๊ยยะ...ไปเอาประโยคนี้จากไหนมา?...ฉันถามด้วยความแปลกใจ
ความหวานที่เริ่มก่อตัวหยุดชะงักไปเล็กน้อย
ฉันนึกไปถึงซีรีย์เกาหลีที่ฉันเคยติดตาม
"Love means never having to say you're sorry"
เป็นประโยคที่ตัวเอกเอ่ยถึงค่อนข้างบ่อยในเรื่อง "Love Rain"
แต่เขาไม่เคยดูซีรีย์เกาหลีเลยนิ...
From my heart... He replied...
โอ ว้าว......ประโยคนี้ทำเอาฉันหน้าบานได้ทั้งวัน
....
กลางวันเราไปทานข้าวที่ร้านอาหารไทยร้านโปรด
บ่ายๆ ไปนั่งจิบกาแฟ ดูโลกที่หมุนไปรอบตัว
คุยกัน...เล่าเรื่องที่ผ่านมาในสัปดาห์สู่กันเบาๆ
เหมือนเราเพิ่งเคยเจอกันไม่นาน...ทั้งที่วันนั้นผ่านไปสิบกว่าปีแล้ว
...
เหมือนทุกครั้ง...บรรยากาศสวยงามด้วยหมู่เมฆที่แต่งเติมท้องฟ้าในยามเย็น...
ไม่ว่ายามตะวันตกดินจะสวยงามขนาดไหน
ราตรีกาลอันมืดมิดก็จะผ่านเข้ามา
เป็นสุภาษิตจีนที่เตือนใจได้ทุกกาล...เขาบอกขณะมองดูพระอาทิตย์เคลื่อนคล้อยต่ำลง...
ไม่ว่าชีวิตที่ผ่านมาจะสุขสบายมากแค่ไหน
เราทุกคนก็จะต้องจากกันไปในวันหนึ่ง...
บางชนชาติ (ชาวแม็กซิกัน) เชื่อว่าความตายคือความรื่นรมย์
คือสิ่งที่น่าเฉลิมฉลอง Day of the Death
เพราะที่นั่นคือที่ที่เป็นที่ที่มีความสุขที่แท้จริง
ที่ที่ไม่มีความทุกข์ใด
สำหรับชาวเรา...กว่าจะถึงที่ที่ไร้ทุกข์นั้น
คือชีวิตที่มาจากการเตรียมตัว....
การพัฒนา...ให้ดีขึ้นจากทุกวันที่เป็นอยู่
จิตที่พัฒนายิ่งขึ้นในทุกๆ ภพชาติที่เกิดมา
มิใช่หรือคือจุดมุ่งหมายที่สูงสุดในชีวิต
การพัฒนาจิตสู่การดับสูญที่แท้จริง
...ความเห็น (41)
ทำงานแล้วมีความสุข ถือว่าเข้าใจ แก่นของชีวิต
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับบทความดีดีนี้ค่ะ
เพียงแค่เริ่มต้นคำว่า "ในวันว่างอย่างวันนี้...ฉันตื่นสายกว่าปกติ"
ผมก็ไม่สามารถทำได้แล้ว ;(...
v_V
อ่านจบอย่างมีความสุขเช่นกันค่ะ
หลับฝันดี...เตรียมไปทำงานพรุ่งนี้
พัฒนาจิต พัฒนาตน
ราตรีสวัสดิ์นะคะคุณปริม
สวัสดียามดึกค่ะคุณพี่หมอเปิ้ล
ชื่นชมการทำงานที่มีความสุขของพี่หมอเปิ้ลค่ะ
ราตรีสวัสดิ์นะคะ
ท่านอาจารย์ Wasawat Deemarn,
ปริมรู้ว่ามีคนนอนไม่พออย่างอาจารย์อีกหลาย ปริมเลยนอนเผื่อค่ะ
เพราะนอนดึกด้วยแหละค่ะ
คืนนี้หลับให้สนิทนะคะอาจารย์ ไม่ต้องฝันก็ได้ค่ะ พรุ่งนี้จะได้สดชื่น :)
สวัสดีก่อนนอนค่ะทพญ.ธิรัมภา,
ฝันดีค่ะคุณหมอ ขอบคุณมากค่ะ
ราตรีสวัสดิ์นะคะ :)
เป็นบันทึกที่กรุ่นด้วยความรัก และสัจธรรมของชีวิต...ช่วงที่แม่ของป่วยมาก และตรงกับช่วงเหตุการณ์ของสึนามิในบ้านเรา...ผมรู้สึกว่า...ความตายเป็นสิ่งที่ทุกคนไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้....แต่ไม่เคยเตรียมพร้อมรับกับความตาย...ผ่านเหตุการณ์นั้นมา...ทุกๆ วัน ...ผมเรียนรู้ที่จะเตรียมรับความตาย....และสิ่งที่เพิ่มเข้ามา คือ การเตรียมชีวิตและความคิดกับการที่จะไม่อยู่ด้วยกันอีกในทุกๆ วัน....ในทุกวันๆ การโอบกอดที่สั่งลา....บันทึกคุณปริมไม่ได้เครียด....อ่านแล้วเบาตัว....ผมคงไม่ทำให้คุณปริมเครียดไปด้วยนะครับ...ขอให้คุณปริมมีความสุขกับชีวิต....ชีวิตที่เลือกเดินและงดงามเสมอครับ
การพัฒนาจิตสู่การดับสูญที่แท้จริง
- ขอบคุณจ้ะ
เป็นการเล่ากิจกรรม.. ในวันว่างได้น่าติดตามมากค่ะ
แค่ได้อยู่กับคนที่เรารักและรักเรา ก็สุดยอดแล้วค่ะน้องปริม
สวัสดีค่ะคุณหมออดิเรก,
ขอให้ครอบครัวของคุณหมอผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ด้วยความเข้มแข็งค่ะ ขอให้คุณแม่ของคุณหมอออกอาการดีขึ้นและออกจากโรงพยาบาลโดยเร็วนะคะ
ปริมเขียนบันทึกนี้เพื่อเป็นอีกบันทึกให้ได้เตือนตนค่ะ...
สวัสดียามเช้าค่ะคุณหมอ
สวัสดีค่ะคุณมะเดื่อ
หากความรักคือการมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้คนที่เรารัก
การพัฒนาจิตสู่การดับสูญที่แท้จริง
คือสิ่งที่ดีที่สุดที่เราจะสนับสนุนซึ่งกันและกัน เพื่อที่เราจะไม่ได้เจอกันอีก...เพื่อการจากลา...ตลอดกาล ...
ตอนแรกพอได้ยินคนใกล้บอกเช่นนี้ปริมแอบน้อยใจอยู่นาน ไม่อยากเจอเราอีกหรือในชาติหน้า แต่พอได้ยินบ่อยขึ้นตอนนี้ชักคล้อยตาม อิอิอิ
ขอบคุณมากค่ะ ;)
สวัสดีค่ะ kunrapee,
ขอบคุณข้อแลกเปลี่ยนดีดีค่ะ การที่ได้อยู่ด้วยกัน สนับสนุนซึ่งกันและกันให้ทำสิ่งดีดี เป็นสิ่งที่ดีที่สุดค่ะ
สุขสันต์วันทำงานวันแรกของสัปดาห์นะคะ
;)
การพัฒนาจิตสู่การดับสูญที่แท้จริง
^_____^
เป็นการเตรียมความพร้อมเพื่อการจากลา...
อย่างมีความสุขที่สุดในโลก พร้อมรอยยิ้มมมมละมุน
เ๋ฮ่ย... ตกกะใจตัวเองตามหลังผ่านอารมณ์ยิ้มกว้างอย่างลไม :)
ขอบคุณมากนะ ตัวเอง...
การพัฒนาจิตสู่การดับสูญที่แท้จริง
เพื่อที่เราจะไม่ได้เจอกันอีก...เพื่อการจากลา...ตลอดกาล..."
อ่านย้อนทวนอีกครั้ง...
อั้ยยะ... ก่อนจากลาของเรา...
ถ้อยคำกล่าวลาย้อนศรกันแน่ะ :)
บอกเขาคนนั้นในใจว่า... เราจะไปหาสิ่งที่ดีที่สุดที่มนุษย์พึงได้พึงมีสำหรับชีวิต!
หากรักกันจริง... จงตามกันไป ณ ฟากฟ้าไหน...ก็ได้
โฮ้ยยย ดีนะ ไม่หลุดเป็นคำพูด (เมื่อสิบเจ็ดปีล่วงมาแล้วนะ)
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ
คุณปริมครับ...นอกเรื่องครับ...ผมอยากรู้จังครับว่า...ห้องสมุดในสิงคโปร์...ยืมที่ไหนก็ได้... คืนที่ไหนก็ได้ ...จริงมาจะหรือเปล่า...อย่างไง ??? อยากรู้จัง...บ้านเราน่าจะมีอย่างนี้เน้อคุณปริม !!
คุณหมออดิเรก
ใช่เลยค่ะ ข้อมูลคุณหมอเป๊ะมาก, ขอบคุณเมืองเล็กๆ ค่ะที่มีพื้นที่ประมาณจังหวัดภูเก็ตก็เลยทำสิ่งเหล่านี้ได้สะดวก ขอเพิ่มเติมอีกนิด...ประชาชนทุกคนมีสิทธิสมัครเป็นสมาชิกห้องสมุดแห่งชาติได้ฟรี แต่ละครั้งจะยืมได้ไม่เกิน 4 เล่ม แต่หากสมัครเป็นสมาชิกพิเศษต้องจ่ายปีละประมาณ 500 บาท รู้สึกจะยืมได้ครั้งละ 8 เล่ม แต่ละเล่มให้ยืมได้ 21 วัน หากไม่ส่งคืนจะถูกปรับวันละ 3 บามต่อ้ล่มและจะยืมใหม่ไม่ได้หากไม่ชำระค่าปรับก่อน
เมืองเล็กๆ นี้มีสาขาห้องสมุดแห่งชาติ 25 แห่ง แทบจะทุกสามสี่กิโลเมตรจะเจอห้องสมุดค่ะ สะดวกมากซึ่งเราจะยืมจากสาขาใดก็ได้ ส่งคืนสาขาใดก็ได้ หากไม่อยากเดินทางเราสั่งจองทางอินเตอร์เน็ตให้เขาส่งมาที่สาขาใกล้บ้านได้หากสาขาใกล้บ้านไม่มีหนังสืิที่ต้องการอ่านหรืิอมีคนยืมไปแล้ว บริการนี้จ่ายค่าจองเล่มละ 30 บาท ห้องสมุดส่วนใหญ่จะอยู่ที่ชอปปิ้งมอลที่อยู่ตามสถานีรถไฟค่ะ สะดวกในการเดินทาง
นอกจากนี้หากคุณหมอมีหนังสือดีดีที่ต้องการอ่านและยังไม่มีในห้องสมุด เราก็สามารถแนะนำได้ค่ะ หากห้องสมุดมีแล้วเขาจะแจ้งให้เราทราบ หนังสือใหม่ๆ ที่ออกมามีให้ยืมตลอดค่ะ อ่านไม่ทันเลยล่ะ
นอกจากหนังสือแล้วสื่อต่างๆ ก็มีให้ยืมไม่ว่าจะเป็น วีซีดี ดีวีดี แต่ตอนนี้ e resources กำลังขยับตัวมาแรงค่ะ
ห้องสมุดแต่ละที่มีการจัดสถานที่อำนวยความสะดวกดีมากค่ะ บางแห่งมีคาเฟ่อยู่ในห้องสมุดด้วย อยู่ในนั้นได้ทั้งวันไม่ต้องออกไปไหนเลย
ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ปริมใช้บริการห้องสมุดที่นี่เยอะมาก บอกตรงๆ บริการห้องสมุดที่นี่ทำให้ปริมรู้สึกดีใจที่ได้จ่ายภาษีรายได้ที่นี่ค่ะ คุ้มมาก...
ถ้าคุณหมอมาเที่ยวที่นี่ ปริมจะพาไปห้องสมุดค่ะ อิอิอิ
สวัสดีค่ะคุณชาดา,
ขอบคุณค่ะ มีความสุขในวันแรกของการทำงานของสัปดาห์นี้เช่นกันนะคะ ;)
สวัสดีค่ะคุณ Tawandin,
ไม่ว่าเราจะรักคนอื่นมากแค่ไหน เราต้องไม่ลืมที่จะรักตัวเองด้วยค่ะ เราจะต้องหาสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเอง เพื่อเราจะได้ให้สิ่งนั้นกับคนอื่นได้ค่ะ
ปริมเชื่ออย่างนั้น....
ไม่ว่าจะรักมากแค่ไหน วันหนึ่งเราก็ต้องบอกลากันอยู่ดี บอกลาเพื่อจะพบกันอีกหรือบอกลาแบบตลอดกาล... เราเลือกทำได้ค่ะ
ขอบคุณมากและมีความสุขในวันนี้นะคะ ;)
เห็นด้วยนะครับคุณปริม พร้อมๆ ไปกับความรู้สึกใจหายทั้งตระหนักว่ามันเป็นความจริง ..ใช่เลย ชีวิต มันไม่มีคำตอบชัดๆ อีกเช่นเคย ทำแบบไหนก็ถูกก็ได้ หรือไม่ถูกก็ได้ ต่อด้วย จุดสามตัวล่ะกัน ...
สวัสดียามเที่ยงวันค่ะคุณปริม
ขอบคุณบันทึกแห่งรอยยิ้ม
ที่มีรอยยิ้มแบ่งปันมาให้เสมอ
ขอบคุณนะคะ:))
คุณเพชร,
ทำแล้วรู้สึกดีค่ะ เป็นหนึ่งในล้านคำตอบ
ขอบคุณค่ะ :)
สวัสดียามบ่ายค่ะคุณหนูรี
ขอบคุณค่ะที่มาเยี่ยมเยียนให้แรงใจกันเสมอมา
:))
...สวัสดีเจ้าค่ะ..คุณปริม..ขอแสดง..ความยินดี..กับรางวัลสุดคนึง...อันเป็นผล..ต่อความรัก..ความฝัน..และรอยยิ้ม..(ยายธี)
ขอบคุณค่ะคุณยายธี เพียงความคิดถึงจากคุณยายธีก็มีค่ามากมายสำหรับปริมแล้วค่ะ
รางวัลสุดคนึงมีหลักเกณฑ์ในการพิจารณาค่ะ บังเอิญความรัก..ความฝัน..และรอยยิ้ม.ไม่มีในหลักเกณฑ์นั้นค่ะ ความรัก..ความฝัน..และรอยยิ้ม.มีไว้ให้ผู้เขียนและกัลยาณมิตรได้รู้สึกดีค่ะคุณยาย แค่นี้ก็สุขมากมายแล้ว :)
สุขสันต์วันแรกของสัปดาห์ค่ะ
สวัสดีค่ะ
อ่านดูชื่อเรื่อง เหมือนจะเศร้า แต่จบลงด้วยความซาบซึ้งใจจังค่ะ
สวัสดีค่ะคุณกอหญ้า,
คนเขียนกลับคิดว่า
ชื่อเรื่องดูเหมือนจะเศร้า
เริ่มเรื่องดูเหมือนจะสนุก
ช่วงกลางจะไปทางไหนดี
ตอนจบเป็นไปได้ไหมนี่
อ่านเสร็จ....งงค่ะ :)
ยังไงก็ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันค่ะ
พลอยได้ข้อมูลเรื่องห้องสมุดในสิงคโปร์ไปด้วย เขาให้ความสำคัญกับการอ่านมากนะค่ะ .. ก่อนจะถึงวันที่บอกว่า... ลาก่อนที่รัก เป็นการขึ้นต้นบทความที่แปลกใหม่ เริ่มต้นด้วยจุดสุดท้าย มีสักกี่คนที่เตรียมตัวสำหรับการจากลา ให้มีความหมาย ด้วยการพัฒนาจิตวิญญาณ อ่านแล้วทำให้รู้ว่า คุณปริมมีเพื่อนร่วมพัฒนาจิตวิญญาณที่อบอุ่นมากนะค่ะ :)
สวัสดีค่ะคุณหมอ ป.
ปริมยกคำพูดของ มาตอบคนใกล้เมื่อเขาบอกให้รีบทำในสิ่งที่ควรทำนี้ค่ะว่า...
"A goal is not always meant to be reached, it often serves simply as something to aim at." เขาส่ายหัวรับรู้ หุหุหุ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ นายแพทย์ ศาสตรา เข็มบุบผา
ขอบคุณที่กรุณามาทักทายค่ะ ยินดีต้อนรับสู่โกทูโนนะคะ
หวังว่าจะได้อ่านบทความดีดีจากคุณหมอค่ะ
มีความสุขในยามเย็นวันนี้ค่ะ
ขอบพระคุณกัลยาณมิตรทุกท่านที่มาอ่านและให้กำลังใจบันทึกนี้ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
สรรพสิ่งเปลี่ยนไปไม่ยั้งหยุด
ทุกมนุษย์ว่ายเวียนแปรเปลี่ยนผัน
สัมผัสรู้เศร้าสุขในทุกวัน
จะยึดมั่นกับสิ่งใดไม่ได้เลย
บันทึกอบอุ่นนี้อบอุ่นมากค่ะ
และเชื่อว่า...
ก่อนที่พระอาทิตย์จะลาลับ...ก่อนที่เราจะบอกลากันเรายังมีเวลาอีกนิดที่จะพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น...เพื่อความรักนั้น...
- Wow! so romantic and understanding couple. Seeing a photo of the happy couple being together will makes audiences appreciate this wonderful little family more.
มาส่งความรักต่างวัย..ใสๆใจเป็นสุข..โครงการกตัญญุตาค่ะ
สวัสดีค่ะคุณปริม...
...อ่านบันทึกไปยิ้มไปกับความรู้สึกที่รับรู้ได้ในชีวิตคู่ที่กาแฟรสหวานค่ะ(ชีวิตธรรมดาเรียบง่ายแต่หวานฉ่ำด้วยความเข้าใจซึ่งกันและกัน).
...วันสุดท้ายที่ต้องไปจากกันไม่สำคัญเท่าวันนี้ที่เข้าใจและพร้อมอภัย(อนาคตหลังวันสุดท้ายคงไม่มีใครกำหนดได้) เพราะทำบุญร่วมกันมาคงไม่แคล้วต้องได้พบเจอกันอีกครากับประโยชน์อย่างยิ่งในภายภาคหน้า อยู่ที่ว่าจะเป็นสถานะไหนก็ขึ้นกับสิ่งภายในใจที่เหลือตกค้างต่อกัย(อาลัย-สัญญาอนัตตา)...
นำภาพท้องฟ้าหน้าฝนในสวนมาฝากค่ะ...
สวัสดีค่ะคุณพี่สันติสุข
ขอบคุณมากค่ะสำหรับสัจธรรมที่นำมาฝาก
เป็นความจริงที่งดงามมากๆ ค่ะ :)
สวัสดีค่ะน้องพิชชา
ขอบคุณมากค่ะ เรายังมีเวลาอีกนิดนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
มีความสุขวันทำงานนะคะ :)
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์แม่วิไล,
พอดีเราทั้งสองคนเป็นตากล้องเหมือนกัน เราชอบถ่ายรูปนายแบบนางแบบอื่นๆ เป็นส่วนใหญ่ เราก็เลยไม่ค่อยได้ถ่ายรูปเราสองคน เอาไว้จะพาตัวเป็นๆ ไปกราบอาจารย์แม่ดีกว่านะคะ
ขอบคุณค่ะ :)
สวัสดีค่ะคุณพี่ใหญ่
ขอบพระคุณอีกหนึ่งความรักอันงดงามที่นำมาฝากค่ะ บันทึกนี้อบอวลไปด้วยรักจริงๆ ค่ะ
สุขสันต์บ่ายวันทำงานค่ะ
สวัสดีค่ะคุณน้อย
ขอบคุณรูปภาพสวยๆ เพลงเพราะๆ ที่นำมาฝากกันค่ะ ปริมรู้จักเพลงใหม่ๆ จากคุณน้อยเยอะเลย
คงเป็นบุญเก่าที่ทำให้เราได้มีชีวิตทีสงบเรียบง่าย มีความสุขอย่างที่เป็นอย่างวันนี้ค่ะ จากนี้ไปคงต้องสะสมบุญใหม่ๆ เพิ่มเติมขึ้นไปเรื่อยๆ
ขอให้คุณน้อยมีความสุขเช่นกันนะคะ :)