เรื่องเล่าจากเจ้าของปัญหา 1 “สามีหนูติดยา”

บันทึกการเดินทาง ตอน เรื่องเล่าจากเจ้าของปัญหา 1 “สามีหนูติดยา”

 

กว่าหนึ่งเดือนที่ข้าพเจ้าไม่ได้เจอเจ้าของปัญหาเรื่องราวที่จะบอกเล่าต่อไปนี้ มันรู้สึกแย่ตรงที่รับปากว่าจะช่วยแต่มีเหตุทำให้ความช่วยเหลือนั้นขาดหายไป “พี่รู้ไหมหนูเจ็บแค่ไหนที่ต้องอยู่กับสามีที่ติดยา เงินค่านมลูกไม่มีแต่มีเงินซื้อยา” เสียงที่ผสมกับเสียงสะอื้นยังคงก้องในหูข้าพเจ้าเสมอเมือนึกถึงสาวน้อยคนนั้น

 

ย้อนกลับไปหนึ่งเดือนกว่า เส้นทางชีวิคของข้าพเจ้สได้นำพาให้ได้เจอสาวน้อย หนุ่มน้อยคู่หนึ่งที่ทำงานอยู่ในห้างแห่งหนึ่งในหาดใหญ่ และมันคงไม่ใช่ความบังเอิญที่ข้าพเจ้าต้องพบเจอ แต่เป็นสิ่งที่ฉันต้องเจอ วันนั้นคำสั่งด่วนให้ข้าพเจ้าไปสาขานั้นกะทันหันด้วยขาดอัตรากำลังคน หรืออีกนัยคือสาชานั้นมีปัญหาเกี่ยวกับบุคลากร จำเป็นให้ข้าพเจ้าไปจัดการ “สวัสดีค่ะทุกคน พี่มาจากโกดังค่ะ” หลายคนยกมือไหว้ แต่ก็มีบางคนที่มองแบบเฉยเมยมันทำให้ข้าพเจ้ารับรู้ได้ถึงกลิ่นไอของปัญหา...

 

ใช้เวลาไม่ถึงสองชั่วโมงกับความสนิทสนมที่ข้าพเจ้ามอบให้กับน้องสองคนที่ยกมือไหว้ พร้อมด้วยสายตาที่แฝงด้วยความเดียงสาในวัยที่ความกร้านต่อโลกน้อย สาวเจ้าเริ่มพูดคุยเรื่องต่าง ๆ นานา ตรงจุดไหนไม่ทราบได้พลัดหลงไปคุยเรื่องครอบครัว หนุ่มน้อยกะมังที่เล่าเรื่องราวมากมายของตัวเองทำให้เราสองคนฟังจนรู้สึกว่า ข้าพเจ้าคือ “พี่สาว” เราคุยกันจนรู้ว่าข้าพเจ้าทำหน้าที่หนึ่งของประชาชนคือการให้คำปรึกษาหรือรับฟังปัญหาจากผู้ติดยาเสพติด ครอบครัวที่มีญาติติดยา ถึงตอนนี้หลาย ๆ สิ่งก็หลั่งไหลเข้ามา

 

“พี่รู้ไหมว่าหนูไม่มีเงินจะซื้อนมให้ลูก แต่แฟนมีเงินซื้อยามันทรมานมาก หนูเลยต้องมาทำงานนี้เพิ่มเพราะรายได้แค่กรีดยางวันละ 500 ไม่พอ” เสียงของน้องผสมกับเสียงสั่นเครือตาของเธอคลอไปด้วยน้ำใส ๆ “แล้วหนูไม่รู้เหรอว่าเขาติดยาก่อนจะแต่งงาน” รู้ค่ะแต่คิดว่าเขาจะเลิกได้และจะหายเองแต่นี้ลูกขวบกว่าแล้วเขากลับติดหนักเข้าไปอีก เริ่มทุบตีหนูด้วย เขาเล่นอะไรบ้าง ทุกอย่าง เสียงนี้เริ่มขาด ๆ หาย ๆ เบาลง ๆ อืมไม่เป็นไร แล้วจอยเคยคุยกับเขาแบบจับเข่าคุยสามีภรรยาไหม ทุกทางแล้วค่ะพี่พอคุยเขาก็บอกว่าจะเลิก ๆ สุดท้ายก็ไม่ได้สักที แวลาทุบตีหนูพอเขารู้สึกตัวก็จะขอโทษและบอกว่าต่อไปจะไม่ทำแล้ว แต่....” เสียงหยุดไปน้ำตาไหลมาแทนที่คำต่อไป พี่อยากเจอเขาจัง หนูก็อยากให้พี่น้องเจอเขาคะ หนูนั่งฟังพี่คุยกับบาสแล้วรู้สึกดีจัง พี่น่าจะคุยกับเขาให้เขาคิดได้ “อืม อย่าคิดและคาดหวังขนาดนั้นเลยค่ะขอให้ได้เจอก่อนแล้วกันพี่ก็ไม่รับปากนะว่าจะพูดให้เขาคิดได้แค่ไหน”  พรุ่งนี้พี่มาจะซื้อแกงมากินกันนะ

 

คำสัญญาและการกินข้าวพร้อมกันไม่ได้เกิดขึ้น เพราะข้าพเจ้ามีคำสั่งให้ไปสาชาอื่นต่อไป หลายครั้งที่ขับรถผ่าน ครั้งหนึ่งแวะหาพวกน้อง ๆ แต่ก็ไม่เจอ ด้วยเป็นวันหยุด จนวันนี้ข้าพเจ้ายังไม่ได้พบกับสามีน้องคนนั้นเลย เสียงของน้องยังคงติดอยู่ และคำสัญญานั้นยังคงอยู่ ..สักวันพี่จะเข้าไปหาและทำอย่างที่สัญญาไว้ สัญญาค่ะ...หลายคนคงเคยสัญญาไว้กับใครสักคนหรือหลายคน อยากให้ทุกคนรักษาสัญญาแม้เราจะทำไม่ได้หรือ ทำได้แต่ไม่ดีพอ ก็ขอให้ทำตามสัญญา อย่าปล่อยให้มันเป็นเพียงเสียงที่ออกจากปากเฉย ๆ โดยไร้ค่า เรื่องนี้ไม่ได้เป็นนิยายแต่เป็นเรื่องจริงที่น้องเขาพบเจอปัญหา ซึ่งยังไม่รู้เหมือนกันว่าปัญหาอย่างนี้จะให้ใครช่วยแก้ไขได้บ้าง หน่วยงานหรือกระทรวงไหนจะเข้ามาช่วยเหลือ นอกจากกรมตำรวจที่จะเข้ามาจับผู้เป็นสามีในฐานะผู้เสพ หรือ ผู้ค้า แล้วปล่อยให้น้องเขาทำหน้าที่แม่และพ่อไปพร้อม ๆ กัน......

[พ.แจ่มจำรัส]

เป็นกำลังใจให้น้องผู้หญิงด้วยครับ

[ส.ศรัณ]

ขอบคุณแทนน้องผู้หญิงค่ะสำหรับกำลังใจ