เดินทางไกล ใช้งบฯ มอ. ไปเรียน ป.เอก( เป็นโค้ช หรือเป็น ฟา)

โคชเป็นฝ่ายบุ๋น ฟาก็เป็นฝ่ายบุ๋น ต่างก็เป็นสิ่งเดียวกัน

การเป็นวิทยากร สิ่งสำคัญที่สุดคือสภาพแวดล้อมของเวที และความพร้อมของผู้ร่วมวงเวที การพัฒนาครู ฟา ครั้งนี้ผู้ที่เข้าร่วมวงย่อมเป็นผู้เยี่ยมยุทธในพื้นที่

บางท่านเป็นเจ้าสำนัก

บางท่านเป็นกระบี่มือหนึ่งของป้อมค่าย สำนักที่สังกัด

และหลายท่านก็เป็นนักศึกษา ผู้เสาะแสวงหาของวิเศษ ในการเข้าสังกัดค่ายพรรค

อาจารย์เอกนำเวทีเรียนรู้สู่ศตวรรษที่ 21 ที่โลกไร้พรมแดนทั้งการสื่อสาร การค้า และวิชาการต่างๆ ดังนั้นต้องเตรียมพร้อมกันในทุกๆด้าน เหมือนการเข้าสู่ยุคยุค IT โกเบอร์ไลเซชั่นที่ผ่านมา

แต่ผู้เขียนไม่ค่อยกังวลกับการเข้าสู่อะไรๆ ที่ใหม่ๆตามที่เขาเตรียมการกัน เพราะถึงอย่างไรก็มีคนไทยๆ อีกหลายคนก็ยังคงวนเวียนเตรียมพร้อมแบบไทยๆเรา ตามสภาพการที่เห็นและเป็นอยู่

มาถึงคิวโคชปุ้ย เหมือนที่จั่วหัวเรื่องไว้ว่าสภาพแวดล้อมของเวทีต้องเอื้อต่อการเป็นคนชวนคุยตามทักษะของแต่ละคน เพราะทักษะวิชาการโคช ของโคชปุ้ย เป็นไปในลักษณะของการแอคชั่น ให้เห็นด้วยการกระทำ(ยอน)ให้มีพลัง ดังนั้นเมื่อการดับ เซียนโดยการ กินพลางพูดพลาง แล้วยังนั่งพูด แต่ถึงอย่างไรโคชชั้นเทพย่อมเอาอยู่ ไม่เป็นอุปสรรค ทฤษฎีวิชาโคช คนที่ทำมากับมือย่อมเชื่อมั่นและศรัทธา ในวิชาที่คิดค้น โคชปุ้ยก็เช่นกัน ลีลาท่าทางและความมั่นใจเป็นทุนในการชวนคุยได้เกินร้อย

คำถาม แล้วก็มาถึงคำถามที่โคชชวนคุยและถาม ทั้งเรื่องตัวเลข 1000 และตัวหนังสือความแตกต่าง ว่าทุกคนเห็นสิ่งเหล่านี้แล้วนึกถึงอะไร ในคำถามความแตกต่าง ผู้เขียนมองเห็นและคิดถึง ความงาม เพราะมีความแตกต่างคือมีความงาม เป็นความหลากหลายที่สวยงาม โคชปุ้ยบอกว่า การเป็นโคชกับการเป็น ฟา แตกต่างกัน ในประเด็นนี้ ผู้เขียน คิดเห็นว่าเหมือนกัน ต่างกันที่ความแรงและรูปแบบของการเป็นผู้ให้ เปรียบการโคชเป็นฝ่ายบู๊ การ ฟาเป็นฝ่ายบุ๋น

แล้ทำให้ผู้เขียนนึกต่อไปถึงนิทานที่ได้รับฟังมาเมื่อ 50 ปีล่วงมาแล้ว แต่เวลาไมมี ทำให้ไม่ได้เล่านิทานประกอบ จึงนำความคิดมาขยายความต่อทางบันทึก ให้ลองนึกตามว่าที่ผู้เขียนนึกคิดความแตกต่างของโคชกับ ฟาเป็นอย่างไร ....

เรื่องมีอยู่ว่า ลมพายุ กับลมเพ ลมพัด ต่างอวดอ้างถึงความดีวิเศษของตน ลมพายุก็อ้างว่าเขาเป็นพายุมีอานุภาพมหาศาลสามารถพัดทำลายล้างสรรพสิ่งให้ราบเป็นหน้ากลอง ส่วนลมพัดก็บอกอ้างว่าเขาเป็นลมแห่งการสร้างสรรค์ความสบายให้กับสรรพสิ่ง แล้วลมทั้งสองชนิดก็ท้าทายทดลองความแรงกัน โดยท้ากันว่าหากใครลมไดสามารถ พัดพาให้ลิงตกจากต้นไม้ได้ ก็จะเป็นผู้ชนะ เรียกว่าลมชนะ (ชนะลม ยาหอมยี่ห้อหนึ่ง)

แล้วลมพายุก็อาสา พัดพาก่อน พัดจนต้นไม้ล้มระเนระนาด แต่ลิงพอเห็นพายุมาก็ตั้งตากอดต้นไม้ จนลมหาย ก็ยังกอดต้นไม้อยู่ได้ ฝ่ายลมพัดถึงเวลาก็พัดอย่างแผ่วเบา จนลิงหลับพลัดตกจากต้นไม้

ดังนั้นในความเห็นของผู้เขียน ทั้งโคชและ ฟา ก็ เป็นทั้งฝ่ายบู๊ ฝ่ายบุ๋น เป็นทั้งลมเพ ลมพายุ.....ด้วยประการะฉะนี้แล

ความแตกต่างที่สวยงาม

เขียนใน GotoKnow โดย วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
ใน เดินทางหมื่นลี้ ดีกว่าอ่านหนังสือหมื่นเล่ม

คำสำคัญ (Tags): #การพัฒนาครูฟา#โคชคือลมพายุ

หมายเลขบันทึก: 489728เขียนเมื่อ 31 พฤษภาคม 2012 21:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 มิถุนายน 2012 12:40 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (17)

Dr. Ple

เขียนเมื่อ 31 พฤษภาคม 2012 21:40 น. ()

เป็นผู้ชนะ....ต้องชนะใจตนก่อน

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

เขียนเมื่อ 31 พฤษภาคม 2012 21:51 น. ()

^ ^ คัดลอกบันทึกของบังออกมาบางส่วนดังนี้ครับ

โคชปุ้ยบอกว่า การเป็นโค้ชกับการเป็น ฟา แตกต่างกัน ในประเด็นนี้ ผู้เขียน คิดเห็นว่าเหมือนกัน ต่างกันที่ความแรงและรูปแบบของการเป็นผู้ให้ เปรียบ การโค้ชเป็นฝ่ายบู๊ การ ฟาเป็นฝ่ายบุ๋น