ความอยาก อำนาจ หัวโขน ความเสียใจ และการเกิดปัญญา
บทเรียนที่ไม่มีตัวโน๊ต...บันทึกไว้เตือนใจตัวเอง
ความอยากมีเหมือนกันทุกคน....อยากได้ อยากเป็น อยากมี
เป็นการเอาความรู้สึกของตัวเองเป็นที่ตั้ง ...วุ่นวายใจ....คิดแต่สิ่งที่ต้องการได้ .... ใจจึงไม่หยุดนิ่ง
....
มองเห็นความอยาก...เป็นวัฏสงสาร...เป็นทุกข์กองโต ที่บ่อยครั้ง สิ่งที่ทำลงไป เพียงเพราะอารมณ์อยาก... ทำให้ขาดสติ
เคยหยุด นิ่ง....แต่ความรู้สึกอาจไม่เฉย เพราะใจของเรามีสิ่งมากระทบมากมาย ใจจึงต้องหม่นหมองตาม
หลายต่อหลายครั้ง ที่โลกของการเรียนรู้ถูกกระทบ มองสิ่งที่ผ่านมาในอดีต... ได้เห็นความอยากยิ่งใหญ่ อยากมีอำนาจ อย่างขาดสติ
ความอยากเหล่านี้.... เป็นความอยากที่ไม่เคยพอ ไม่มีอิ่ม มีแต่ความหิวความกระหายเป็นที่ตั้ง
สิ่งที่เป็นผลพวงตามมา....จึงมีมากมายนัก
หนำซ้ำยังเป็นการทำลาย... ความรู้สึกที่เคยรู้สึกดีต่อกันในหัวใจของใครหลาย ๆ คน ให้มันมลายหายไป... อย่างน่าเสียดาย
ชีวิตอาจเป็นพรหมลิขิต...ที่ขีดเส้นเดินด้วยตัวเอง....มีผิดหวัง สมหวัง สูญเสีย และเสียใจ
หากแต่ว่า...หัวโขนที่ใครก็ตามได้สวมใส่มัน
นำมันมาสร้างศรัทธา ให้แกร่งกล้าพอที่จะทุบความอยาก ทุบอำนาจ ให้เกิด...ปัญญา ได้
งานที่ได้ร่วมแรงสร้างกันขึ้นมา....องค์กร บุคลากร และการได้ใจซึ่งกันและกันก็จะเกิดขึ้น
ยังคงเชื่อมั่นเช่นนั้น.....
และขอเป็นกำลังใจให้ผู้ที่กำลังท้อแท้ ท้อถอย ขออย่าได้สิ้นหวัง
ความเห็น (9)
มีทุกๆ องค์กร (มาก-น้อย แล้วแต่)
ความอยาก
ปัญญา
หัวโขน
อำนาจ
บทเรียนจากอดีต
การทำงานในองค์กร
ขอบคุณ สำหรับบทความดีๆนี้คะ
ขอบคุณดอกไม้กำลังใจที่มอบให้ครับ
ขอบคุณคุณสมศรีครับ
สิ่งที่ผ่านมาในอดีต...ตกผลึกความคิด
อาจเป็นกำลังใจให้กับบุคลากรในองค์กรที่รู้สึกท้อแท้...ขออย่าได้สิ้นหวังนะครับ
...
วันนี้รู้สึกดีกับ ปัจจุบันขณะ ได้ถ่ายทอดอะไรบางอย่างที่เก็บไว้ในใจออกมา
เพียงหวังว่า...วันพรุ่งนี้ของใครหลาย ๆคน จะดีขึ้น
เมื่อเห็นแล้ว ใจก็จะมุ่งหาแต่ความจริง ยินดีที่ได้รู้จักครับ
ขอบคุฌดอกไม้กำลังใจที่มอบมาให้ครับ
มีคนบอกว่า คนคนเดิม พูดคำเดิม แต่คนฟังตอบรับต่างกันเมื่อนำหัวโขนมาใส่ค่ะ พอใส่หัวโขนแล้วมีคนฟังมากขึ้น คนที่ไม่เห็นด้วยมาก่อนบอกว่าเป็นความคิดที่ดี ทั้งๆที่เป็นคำพูดเดียวกัน
ไม่รู้เป็นเฉพาะในสิงคโปร์รึเปล่านะคะ ;)
สวัสดียามเช้าค่ะคุณแสง
ขอบคุณบันทึกที่ชวนคิดค่ะ
ลุงยงค์ (ประยงค์ รณรงค์) ปราชญ์แห่งไม้เรียง ท่านสอนว่า...
คนเรานั้นต้องมีทั้ง "วิชา" และ "ปัญญา"
วิชาได้จากการเรียนรู้ในระบบการศึกษา ส่วนปัญญา...ได้จากการปฏิบัติ ไตร่ตรอง พินิจพิจารณาสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา
มองเป็นก็เห็นธรรม...นะคะ
รักษากาย-ใจ นะคะ :)
แวะมารับแสงแห่งความดีในบันทึกนี้ มีกำลังใจ ส่วนใหญ่ หลายคนยังหลงและเสียเวลากันในเรื่องแบบนีอยู่