หมออนามัย เรื่องเล่า 5

หมออนามัย เรื่องเล่า 5

นายอานนท์ ภาคมาลี นักวิชาการสาธารณสุข ชำนาญการ

 

เรื่องเล่า..จริงๆ บัตรอะไร

ข้าพเจ้ามาทำงานทุกๆวันที่โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลหินซ้อน อำเภอแก่งคอย จังหวัดสระบุรี ประมาณ 07.40 น. ก่อนจะถึงเวลาปฏิบัติราชการ 08.30 น. เป็นอย่างนี้มาตลอดระยะเวลาเกือบ 5 ปี ไม่เคยคิดเอาเปรียบประชาชน มาวันหนึ่งข้าพเจ้าออกจากบ้านในวันนี้ไปหยิบหมวก นิรัภัยอีกใบเป็นสีแดง มาใกล้ถึงโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลหินซ้อน ปรากฏว่าสถานีตำรวจหินซ้อนมีการตั้งด่าน มีตำรวจหลายนายจากจ่าตำรวจได้รับการอบรมเป็นนายร้อยสัญญาบัตร เมื่อก่อนเคยไปช่วยราชการอยู่ที่อื่น ก่อนได้รับคำสั่งให้กลับภูมิลำเนาเดิม (ต้นสังกัด) ยังไม่มีใครรู้จักข้าพเจ้า ขอดูบัตร ประชาชน พร้อมใบขับขี่ ข้าพเจ้าตอบว่ามีบัตรพร้อมให้ดู แต่ยังขาดบัตรที่ยังไม่ได้ ตำรวจถามข้าพเจ้าว่าบัตรอะไร ข้าพเจ้ารีบตอบบัตรที่ยังไม่ได้คือ บัดสีบัดเถลิง ถึงผ่านมาได้

 

เรื่องเล่า..จริงๆ พี่จะเอาผมไปไหน

    ในสมัยก่อนโรงพยาบาลอำเภอในต่างจังหวัด จะมีความเจริญช้า และมืด วันหนึ่งที่ตึกอายุรกรรมชาย ประมาณเวลา 5 ทุ่มกว่าๆ อากาศค่อนข้างหนาวเย็นเพราะเป็นเดือนกันยายน มีผู้ป่วยเสียชีวิตเตียงกลางๆของตึก พยาบาล ดูนาฬิกา ใกล้จะลงเวรและรีบทำรายงานผู้เสียชีวิต และเดินไปบอกบุรุษพยาบาลที่นอนอยู่ในห้องพักเวร ทั้งง่วงนอนและอากาศหนาวเย็น บอกให้เอาศพลงไปเก็บไว้ที่ห้องดับจิต ว่ามีคนตาย อยู่เตียงกลางๆเอาผ้าคลุมศพอยู่ และเปิดพัดลมไว้ สมัยก่อนยังเป็นเปลห้ามสองคน ยังไม่มีรถเข็น บุรุษพยาบาลทั้งสองคนบ่นไม่หน้าตายเลยกำลังนอนสบายๆ รีบไปนำศพที่อยู่เตียงกลางใส่เปลหามทันที่โดยไม่คิดใส่ใจอะไรเลย เตียงข้างๆคนตาย กลัวผีมาก จึงเอาผ้าห่มคลุมโปง ส่วนศพคนตายพัดลมพัดผ้าห่มหลุดลงมาแค่คอ ง่วงก็ง่วง หนาวก็หนาว พร้อมเดินบ่นไปตลอดทางว่าไม่น่าตายทำให้ผมลำบากจะหลับจะนอน พอใกล้จะถึงห้องเก็บศพคนที่นอนอยู่บนเตียงเปิดผ้าออกมาพร้อมพูดว่า พี่จะเอาผมไปไหน บุรุษพยาบาลทิ้งเตียงทันที่ ปรากฏว่าขาท่อนบนหัก จากตึกอายุรกรรมต้องไปอยู่ตึกศัลยกรรมในคืนนั้น