วัฒนธรรมการเรียนรู้ : ข้อคิดจากดอกบัวสู่คุณธรรมพื้นฐาน

โอบอ้อมอารี...วจีไพเราะ...สงเคราะห์ประชาชน...วางตนให้พอดี

บรรยากาศช่วงบ่ายที่สถาบันทักษิณคดีศึกษา...ทุกส่วนงานกำลังรอรับการประเมินจากคณะกรรมการ สมศ. พวกเราเตรียมตัวและ...งานรัดตัว...มาก...แต่สนุกดีครับ...ฮา ๆเอิก ๆ...

ช่วงเช้าที่ผ่านมาขณะขับรถไปทำงาน...ผมมองดูข้างทาง...เห็นดอกบัวขาว...กำลังเบ่งบาน...สวยงามมาก...นึกถึงเหตุการณ์หนึ่งที่เกิดขึ้นกับผมคือว่า...ขณะเดินอยู่ที่สนามบินกรุงนิวเดลลี...มีชายวัยกลางคน...ชาวอินเดีย...มาทักและทายผม...โดยให้ผมนึกถึงดอกไม้ที่ชอบ...ช่วงจังหวะนั้น...เขาจ้องมองตาผม...ผมนึกถึงดอกบัวสีขาว...เขาหยิบปากกาเขียนที่กระดาษ...แล้วยื่นส่งให้ผม...ใช่เลย...เขาเขียนดอกบัวครับ...ตรงกับใจที่ผมนึกไว้...ผมงงมาจนถึงทุกวันนี้ว่า...เขารู้วาระจิตที่ผมคิดได้อย่างไร...คุณเคยเจอมั๊ยเหตุการณ์อย่างนี้...

วันนี้ผมได้รับแจก...พระบรมราโชวาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเมื่อวันศุกร์ที่ 9 มิถุนายน 2549 ที่ทรงพระราชทานไว้ว่า...

คุณธรรมพื้นฐาน 4 ประการ

ประการแรก คือ การที่ทุกคนคิดพูด ทำ ด้วยความเมตตามุ่งดีมุ่งเจริญต่อกัน

ประการที่สอง คือ การที่แต่ละคนต่างช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ประสานงานประสานประโยชน์กัน ให้งานที่ทำสำเร็จผลทั้งแก่ตน แก่ผู้อื่น และกับประเทศชาติ

ประการที่สาม คือการที่ทุกคนประพฤติปฏิบัติตนอยู่ในความสุจริต ในกฎกติกาและในระเบียบแบบแผนโดยเท่าเทียมเสมอกัน

ประการที่สี่ คือ การที่ต่างคนต่างพยายาม ทำความคิดเห็นของตนให้ถูกต้องเที่ยงตรงและมั่นคงอยู่ในเหตุ ในผล

หลักคุณธรรมพื้นฐาน 4 ประการนี้กระผมต้องนำใส่เกล้าใส่กระหม่อมครับ...

ทำให้ผมนึกถึงพุทธธรรม 4 ข้อคือ ทาน ปิยะวาจา อัตถจริยาและสมานัตตะตา...ซึ่งแปล

ได้ว่า...บุคคลควรมีการโอบอ้อมอารี...วจีไพเราะ...สงเคราะห์ประชาชนและมีการวางตนในทางที่ถูกที่ควร...

โปรดติดตามตอนต่อไป

ด้วยความปรารถนาดี

จาก...umi