คนจริงใจ...อาจไม่ใช่...คนดี...เสมอไป
วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่รู้สึกว่า...ตัวเองมีคุณค่าสำหรับคนอื่น
ในฐานะที่เป็นครู...และเป็นคนที่จริงใจ
พี่มารตี...คนงานที่โรงเรียนอบ.ตาก
โทรมาหาและบอกว่า...วันนี้เป็นวันเกิดตี...ขอคำอวยพรหน่อย
เค้าบอกว่าถ้าได้คำอวยพรจากคนที่เป็นครูจะดีกว่าได้จากคนอื่น
และตีก็คิดถึงครูนุชเพราะว่าวันนี้...ได้คำอวยพรจากครูอี๊ดมาคนหนึ่งแล้ว
แต่ตีคิดถึงครูนุชก็เลยโทรหา...รบกวนหรือเปล่า
ครูนุชก็ตอบไปว่าไม่รบกวนเลย
และให้พรไปว่า...คิดสิ่งใดก็ให้สมปรารถนาทุกประการ
(พี่ตีเป็นอิสลามก็เลยไม่กล้าอัญเชิญพระรัตนตรัย)
หลังจากอวยพรเสร็จพี่ตีก็เล่าเรื่องความเหนื่อยกับความอัดอั้นตันใจ
ที่ได้มาจากโรงเรียนตลอดระยะเวลา ๑ ที่ผ่านมาและไม่ลืมด้วยการตอกย้ำว่า
จะลาออกสิ้นเดือนนี้เพราะไม่ไหวกับสภาพการณ์ปัจจุบัน
โดยยังไม่มีใครรู้เลยว่าพี่ตีจะออกนอกจากครูนุช
พี่ตีก็คุยไปเรื่อยเปื่อยโดยไม่ลืมหยอดท้ายว่า...
ถ้าในโรงเรียนมีครูใจดีและเข้าใจ...มารตี....อย่างครูนุชสัก ๑๐ คน....
ตีจะไม่ไปไหนเลย ครูนุชก็เลยตอบกลับไปว่า...แต่ครูที่ใจดีก็ช่วยอะไร
พี่ตีไม่ได้เลย พี่ตีก็บอกไม่เป็นไร...แค่เข้าใจก็พอแล้ว
(...พี่มารตีเป็นคนขยันมาก...แต่คนงานในโรงเรียนน้อยพี่ตีจึงรับบทหนัก
ครูหลายคนไม่เข้าใจก็หาว่าพี่ตีขี้เกียจ...)
ครูนุชยังได้บอกพี่ตีไปอีกคำหนึ่งว่า...
เดี๋ยวรอครูนุชเป็นผอ.ก่อนแล้วพี่ตีไปอยู่โรงเรียนนุชนะ
แต่ในความดีใจที่ได้รับจากพี่ตี...ก็มีสิ่งค้างคาใจอยู่บ้างกับโรงเรียน
วันนี้รองนัดไปทำงานที่โรงเรียน...แต่ครูนุชก็ไม่ได้ไปเพราะ...
ความเห็น (1)
ขอชื่นในบทความดีๆๆ เช่นนี้นะคะ ขอบคุณมากค่ะ