ตามอารมณ์
จะหยิบกลอนท่อนไหนเอามาแต่ง
ยากจะแปลงให้สมอารมณ์เหงา
เห็นเพียงร่างตัวตนต้องทนเอา
ไร้แม้เงาใครเขาเข้าใจตัว
ไอร้อนแดดแผดผ่านเผาผลาญจิต
ร้อนความคิดจิตหลอนซ่อนสลัว
มืดเหมือนบอดดวงใจให้เมามัว
มิร้อนกว่าใจดวงนี้ที่เปลี่ยนไป
จะหยิบปรัชญาใดมาหลอมจิต
เป็นแม้นมิตรคิดคู่ดูสดใส
ถึงคืนวันผันผ่านเนิ่นนานไกล
ผูกตัวไว้ใจกายไม่หน่ายกัน
แม้คืนหนาวคราวเหน็บมิเจ็บดอก
น้ำค้างหยอกแดดเช้ามิหวาดหวั่น
หนาวดวงจิตผิดแปลกแตกต่างกัน
ร้อนหนาวนั้นก็เพียงธรรมนำพาไป
จึงน้อมนำธรรมะเอามากราบ
อิ่มใจอาบอุ่นใจวางมิหวั่นไหว
พนมนอบแน่วแน่จิตมิแกว่งไกว
ยึดมั่นไว้ด้วยปัจจุบันทันอารมณ์
.........................................
ท่านคร้าบเขียนให้ตัวเองหรือให้ใครน่ะ อ่านแล้วรู้สึกเหงาเศร้าจัง
มาอ่านกลอนตอนสายสายบ่ายค่ำแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้วจักกะจั่นดังสั่นไหว
บางอารมณ์ขมหวานกลืนฝืนทนไป
ให้เข้าใจในอารมณ์นิยมกลอน...
มาอ่านกลอนตามอารมณ์ด้วยชมชื่น
คำคมรื่นไพเราะเสนาะหู
ฉันทลักษณ์มิผิดเพี้ยนเซียนแบบครู
สัมผัสนอกในรู้แบบครูกลอน
ขอโทษนะชลัญอาจไม่ได้ติดตามคุณแต่แรก ก็เลยไม่ทราบว่าเป็นอะไร ถ้าไม่เป็นความลับนักบอกได้มั๊ยค่ะ เผื่อชลัญจะช่วยอะไรได้บ้าง
ขอบคุณค่ะที่อุตสาห๋เข้าไปตอบให้ พอดีชลัญก็มีประสบการณ์ดูแลคนไข้ และให้คำแนะนำการปฏิบัติตัว เกี่ยวกับผู้ป่วยกลุ่มนี้บ้าง ถ้า คุณอยากได้ความรู้อะไรเพิ่มเติม ก็บอกได้นะ เดี๋ยวชลัญจะรวบรวม ที่ศึกษาไว้ทั้งไทยและเทศไปให้ ชลัญชอบอ่านหนังสือค่ะ ไม่น้อยกว่าวันละ 2 ชม. รู้สึกว่าถ้าตัวเองมีความรู้มากๆ จะช่วยผู้ป่วยได้มากเช่นกัน แต่ตอนนี้ชลัญไม่แน่ใจว่าคุณ ได้ส่วนไหนยังขาดส่วนไหนเดี๋ยวเขียนไปให้ยืดยาวเกรว่าจะรำคาญที่จะอ่านน่ะค่ะ ความรู้สึกของเราคงไม่ต่างมากในการเป็นผู้ป่วยเรื้อรังคนหนึ่ง ชลัญเข้าใจความรู้สึกค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้ กุศลและกำลังใจจะทำให้เราฝ่าวิกฤตต่างๆได้ค่ะ
อ้าว...พี่ครับ...ผมเปิดมาอ่านประวัติ...เพิ่งเห็นว่า...พี่เป็นคนชุมแพ...คนบ้านเดียวกันครับ...ผมอยู่ภูเขียว...ไปชุมแพทุกอาทิตย์ครับ....ไปเรียนเปียโนครับ...ยินดีมากครับ