ปัญหาที่อยากให้ทุกคนที่เกี่ยวข้องหันมามอง
รเมื่อวานนี้ได้ บันทึกบ่น อาการจิตตกของชลัญธรไป โทสะ กับโมหะมันเล่นงานเราได้ทั้งวันทั้งคืนทีเดียว ไม่ได้นอนทั้งคืน ตื่นเช้าขึ้นมา แม่เจ้าคนไข้เยอะมาก ยังการมาชอบปิ้งงั้นแหล่ะ แถมมีประชุม ที่ รพ.ที่แพทย์เฉพาะทางต้องเข้าร่วม เพราะท่าน สสจ.และ ผอ.มหาราช มาด้วย เหลือแพทย์ที่ไม่เฉพาะทางอยู่ 3 ท่าน กับผู้ป่วย 400 กว่าคน อ๊วกมั๊ย ชลัญนั่งอยู่ โต๊ะซักประวัตินอกสุด เป็นโต๊ะที่เน่าหนอนที่ไมมีใครอยากนั่ง มีพยาบาลกล้านั่งอยู่ 2-3 คนจากพยาบาลทั้งหมด 10 คน เนื่องจาก โต๊ะตัวนี้เป็นโต๊ะนอกสุด ทุกสิ่งอย่างที่ เป็นเหตุวิกฤตมักจะมาโต๊ะนี้ ติดต่อประสานงานถามโน่นี่นั่น คนไข้จิตเวชวุ่นวายก็มานี่ คนไข้จะกินหัวพยาบาลก็มานี่ คนไข้ ปวดหัว ตัวร้อน ชัก หอบ เรียกว่าโต๊ะนี้รับเละ รวมอยู่นี่หมด คนอยู่ต้องใจเย็นพอ ถึงจะนั่งประจำโต๊ะได้ แต่บรรดาน้องผู้ช่วยฯมักลากชลัญมาโต๊ะนี้ เพราะ พยาบาลที่มักนั่งนั้น คนแรกนั้น ปฏิบัติหน้าที่ ได้รวดเร็ว เรียบร้อย แต่บางครั้งใจไม่เย็นพอ ซึ่งพี่แกมักจะบอก "วันนี้ไม่เอาโต๊ะ 7 โว๊ย" คนที่ สองเป็นนางฟ้าสีขาว ใจเย็นยิ่งกว่าน้ำแข็งขั้วโลก แต่ช้ามาก น้องผู้ช่วยฯอึดอัดใจจะขาด คนสุดท้ายนี่ ชลัญ ใจเย็น รวดเร็ว ตลก โบกฮา เรียกว่าได้ใจผู้ช่วยฯและคนไข้ จึงมักถูให้นั่งประจำโต๊ะ เรานั่งเห็นท่าน สสจ.เดินผ่าน ท่านมองดูผู้ป่วย ประมาณว่าทำไมมันมากขนาดนี้ว่ะ แต่เฉย ...ถ้าฉันเป็น สสจ.นะ จะบอกว่า แพทย์เฉพาะทางไม่ต้องขึ้นหรอก เอาแค่ ผอ.กับประธาน องค์กรแพทย์ก็พอ ( ขออภัย ไม่คิดลามปรามแต่รู้สึกเช่นนั้นจริง) คิดดู กรรมจะตกที่ใคร "ชลัญอีก" ถูกหัวหน้าสั่ง ตอน 09.00 น.
"ชลัญธรเข้าห้องตรวจ 7 แปลงร่างเป็นแพทย์ เดี๋ยวนี้ "
ชลัญหรือจะขัดได้นายสั่ง นั่งตรวจตั้งแต่ 9.00 - 16.15 น.แพทย์ถึงทะยอยลงมาช่วยตรวจคนไข้ที่เหลือ อ๋อ !พอเล่าถึงตรงนี้ก็น่าขันเพราะ บางครั้งชลัญธรต้องช่วยแพทย์ตรวจถึง 5 โมงเย็น ก็มี แต่หลัง 4 โมงเย็น แพทย์ได้ค่าตรวจ case ละ 50 บาท แต่ชลัญได้ตรวจ 60 นาทีแบบจิตอาสา เพราะถ้าไม่ช่วยคนไข้ไม่หมด เพราะแพทย์ที่อยู่ให้ช่วงนี้ส่วนใหญ่เป็นแพทย์ที่ดี จะทิ้งแพทย์กับคนไข้หรือก็น่าสงสาร เอ้า ..จิตอาสาไป ชาติหน้ามีจริงชลัญธรนี่จะจะโคตรๆๆๆมหาเศรษฐีเลย เพราะชาตินี้ลำบากแบบจิตอาสามามาก
คนไข้เวรเช้าก็ยังไม่หมด คนไข้เวรบ่าย( 16.00-20.00 น.)ดันมาสมทบแล้วเป็นเวรของชลัญอีก (ว๊าว ...คนอะไรมันจะซวยซ้ำซ้อนได้ขนาดนี้ว่ะ) คนไข้ก็ดันมากอีก แล้วแถมมาเจอแพทย์จบใหม่อยู่เวร ตรวจไปโทร consult ไป อยู่เวรวิ่งไปมาระหว่าง OPD +ER สงสารแพทย์ก็สงสาร สงสารคนไข้ก็สงสาร น้องผู้ช่วยฯ มันสั่งแทนหัวหน้า
"พี่โจ้ ตรวจ ไม่งั้น 5 ทุ่มก็ไม่ได้กลับบ้านหรอก "
น้องผู้ช่วยฯสั่งใครจะกล้าขัด ขนาดหัวหน้าสั่งยังต้องทำเลย ( แซวกันเล่นเพราะสนิทกันอยู่) ชลัญก็ต้องสวมวิญญาณ ตรวจคนไข้อีกรอบ ยังซวยไม่พอ มีผู้มี คำเรียกนำหน้ายาวเหยียด ตำแหน่ง รศ.ดร. พาลูกชายมาแวะตรวจเนื่องจากไปเที่ยวลาวมาตาอักเสบ ผ่านพิมายก็เลยเข้าตรวจที่ รพ.พิมาย ประกอบกับคุณหมอมีคนไข้ฉุกเฉิน อีก ไอ้จะให้รอก็กะไร ถ้าเป็น รศ.ดร.แบบท่านคนถางทางนี่น่าจะให้รอได้เพราะท่านคงเดินสำรวจหาเรื่องเขียนบันทึกได้หลายเรื่อง ไอ้เราจะตรวจเองหรือก็แหม ท่านเป็น อาจารย์สอนแพทย์ กรรมชลัญ เอาไงว่ะ เมื่อเห็นนานพอควรไม่มีวี่แววแพทย์ ER จะเรียบร้อย ชลัญก็เลยตัดสินใจโทร.หาแพทย์ เฉพาะทาง ให้ orderให้ เพราะจริงๆ ไม่มีอะไรหรอก แต่ด้วยเกียรติของ รศ.ดร.เราก็ต้องเอาเฉพาะทางมาเปรียบให้หน่อย อธิบายท่านถึงเหตุผล ท่านเข้าใจ + พอใจ รับยากลับ กทม.ได้ แต่คนไข้ที่นั่งรอนี่ซิจะกินหัวชลัญธร
และแล้วเวลาเป็นไท ของชลัญก็มาถึง 20.00น. " เย้ๆ รอดตัวแล้ว" พยาบาล Er มาเปลี่ยนเวรให้ ขณะที่จะเดินกลับ น้องผู้ช่วยฯวิ่งมา พี่โจ้ แม่ลูก 3 คน ที่มาตรวจตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กลับ ทำไงดี เอ้า ซวยชลัญอีก
เข้าไปถามน้ำตาแม่จะไหล "ฉันไม่มีรถกลับบ้าน " อุ้มลูกวัย 1 ปีเศษๆ และมีลูกสาววัย 12 ปีอีกคน
"ฉันติดต่อญาติไม่ได้หมอ สามีไม่อยู่ รถรับจ้างก็หมดแล้ว "
ชลัญหันมองสามี เขาทำท่าขี้เล่นของเขา แล้วบอกว่า " ไม่เอา ไม่พูด "
ชลัญยิ้มออก เพราะนี่คือสัญญาณี่บอกว่า เราไปส่งคนไข้กัน สุดท้ายก็ขับรถไปส่งคนไข้ ระยะทางประมาณ 13 กม. ก็ไกลทีเดียว เพราะทางหมู่บ้าน ระหว่างทางก็คิดสะท้อนไป นี่ถ้าไม่เจอเรา 3 แม่ลุกจะเป็นไง คง มืดมนน่าดู ยิ่งลูกน้อยร้องงอแงหิว แทบ รพ.ร้านก็ปิดหมดแล้ว ระหว่าทางสามีบอก
"โจ้ไป เซเว่น เดี๋ยวซื้ออะไรให้เด็กหน่อยดีกว่า คิดว่าคงหิว ร้องงอแง " นี่แหล่ะความน่ารักของสามีที่ทำให้ฉันรักเขาสุดหัวใจ
แม่ลูกไม่พูดว่าอย่างไร แต่พอยี่นขนมปังให้ ก็พากันกินเกลี้ยง
ไปส่งถึงบ้าน เขาก็ขอบอกขอบใจเราเป็นการใหญ่
ก็รู้สึกดีที่วันนี้ทำความดีอีก เรื่อง กลับถึงบ้าน 21.30 น. หมวยน้อยก็งอแงเพราะง่วงนอน
ชลัญก็ขออาบน้ำนอน เพราะเหนื่อยมากทั้งวัน
แต่ก็เปิด tablet update ข่าวสารจาก ชาว GTK อยู่ตลอด แต่เสียดายไม่ได้สนทนาก่อนนอน ขาดอาหารสมองไปหน่อย
ตื่นขึ้นมา ตี 2 ก็มานั่งทบทวน เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ชลัญต่อสู้แล้วทำให้จิตตก .... แต่จะใช้วิธีการยังไงนั้น คงต้องบันทึกอีกเรื่องเป็นตอนๆ เพราะเรื่องยาวมาก
แต่ถึงแก้ไม่ได้ ในสามัญสำนึกของผู้มีส่วนรับผิดชอบในเมื่อวานนี้เห็นสถานการณ์ คนไข้ที่มากมายปานนี้ ทำไม ผู้บริหารเขาทนเฉยนั่งประชุม กันได้โดยไม่รู้สึกสักนิดได้อย่างไร วิชาการเพิ่มพูนความรู้หรือก็ไม่ใช่ เพียงประชุมติดตามปัญหา กับรับนโยบาย อยู่แต่ตัวแทนก็ได้มั๊ง ....
ชลัญนี่ท่าจะเป็นผู้บริหารไม่ได้หรอก เพราะเพิกเฉยไม่เป็น แต่ก็ไม่เคยคิดจะเป็นแน่นอน เพราะชีวิตนี้เพียงพอ บ้านมีอยู่ รถมีใช้ นามีทำกิน หนี้สินไม่มี ก็จะเอาอะไรอีกล่ะชีวิตนี้ เพียงพอแล้ว ขอแค่ความมั่นคงต่อ คือข้าราชการบำนาญพอ
......................................................................
ครบ 25 ปี เมื่อไรลาออก เหลือ อีก 7 ปีเอง
.......................................................................
ความเห็น (23)
ขอให้ดอกไม้ตัวเองหน่อยเถอะวันนี้ ซะใจโคตร
อ่านแล้วอิ่มใจ ฝากเรื่องจริงของหมอแท๊ต มาให้กำลังใจครับ
คลิกอ่าน โชคดีที่เป็นมะเร็ง กูจะตายอยู่แล้ว Nothing to Lose.
โหย....ท่านคนบ้านไกล มาไกลแต่ให้ดอกไม้เร็วมาก ขอบคุณค่ะ
ขอใช้สิทธิถูกพาดพิง ...ปกติ คนถางทางไม่ไปรพ.หรอก ...กัวง่ะ
เขาให้สิทธิตรวจโรคฟรีทุกปี ก็ไม่ไปตวด...กัวเจอโรกง่ะ...แล้วต้องไปรพ. (แต่ถ้าไปแล้วเจอพยบ.อย่างชลัญ คงอยากไปอยู่หรอก)
ชธ. น่าเป็นนักเขียนนะ (บอกมาครั้งที่สองแล้ว) เอาเรื่องรพ.นี่แหละมาเขียน มันเศร้าปนตลก มากหลาย เหลือเชื่อ .....
ว่าไปแล้วน่ามีระบบ ให้พยาบาล สอบเลื่อนขั้นเป็นหมอได้ ...เพราะทำไปนานๆ มีประสบการณ์ ได้เห็นเคสมามาก ...ผมเชื่อเลยว่าพยาบาลหลายคนเ่ก่งกว่าหมอ ...
ยังไงก็อนุโมทนาบุญด้วย...การพยาบาลคนป่วย เป็นบุญอย่างยิ่ง ...ถ้าผนวกการสอนให้ธรรมทานไปด้วย ก็จะยิ่งมหาโมทนา
สมัยผมเป็นผู้บริหาร มทส.กำลังมีโครงการจัดตั้งวิทยาลัยแพทย์ ผมได้ศึกษาข้อมูลพบว่า อีสานมีหมอต่อคนไข้ 1/8000 กทม. 1/500 ทั่วประเทศ 1/2000 ....ก็ไม่น่าแปลกหรอกครับ ทำไมรพ.พิมายจึงแน่นขนาดนั้น ....อีสานเรามีดีทุกอย่าง ยกเว้นนักการเมือง
อีสานเรามีดีทุกอย่าง..ยกเว้นนักการเมือง.....อ้าว แล้วเรามี "หมอแหยง" ไปเป็นนายก อบจ. แล้วกิจการแพทย์มีอะไรดีขึ้นบ้างไหม ผมว่าไม่เลยนะ ....วันนี้มีพยาบาลเป็นนายก อบจ...แล้วจะมีอะไรดีขึ้นบ้างไหม. (ลูกศิษญ์หมอแม่พยอมอีกตะหาก ...ผมจะพยายมล็อบบี้ผ่านหมอแม่ ให้ทำโคราชโมเดล ด้านการรักษาพยาบาลให้ดี เป็นต้นแบบกับอีสาน และประเทศไทยต่อไป เท่าที่ทำได้)
โหย.....ได้ใจชลัญ on tablet อยู่รู้ความเคลื่อไหวตลอดค่ะ
ใครเขาจะเอางานเขียนชลัญไปขาย เขียนพาดพิงชาวบ้าน อ๋อ เขียนพาดพิง รศ.ดร.ด้วย อิ อิ ขอโทษค่ะ แบบมันเห็นภาพชัดดี
เป็นกำลังใจให้นะครับ
ขอยกนิ้วให้หัวใจที่โครตเท่ห์ของคุณค่ะ.
อ่านแล้วสะเทือนใจและสลดใจค่ะ.เข้าใจมากๆ. ทำงานรพ.เหมือนกัน.
ภายใต้ปัญหาและความยากลำบาก มีความงดงามเกิดขึ้น.
แม้คุณจะบ่นและเหนื่อย.
ในมุุมกลับสถานการณ์แบบนี้เปิดโอกาสให้คุณสะสมบุญบารมี
คุณได้ทำดีมากทุกๆ วัน. ประชาชนคือผู้มีพระคุณ. เราทำงานเพื่อประชาชน
นายไม่สรรเสริญ แต่ประชาชนสรรเสริญ.
ความอิ่มเอมใจที่ส่งผ่านมาจากแววตาของประชาชน.
คือรางวัลที่หาซื้อไม่ได้ด้วยเงินและยศศักดิิ์
ในมุมของธรรม ทำให้เรียนรู้ว่าธรรมชาติของคนทุกคนทุกระดับ. ล้วนทำไปเพื่อความอยู่รอดของตน. ทุกคนล้วนคิดว่าสิ่งที่ฉันทำดีที่สุด เหมาะที่สุดแล้ว.
ได้ใจสุดๆ โดนมากครับ ชะตากรรมพี่พยาบาล โห ยังหาเวลามาเขียนบันทึกได้ สุดยอดครับ น่ามีแบบบิ๊กโหวตเน๊าะ ส่วนในบันทึกตอนท้ายเรื่องผู้บริหารเขาทนได้อย่างไร....ผมว่าเขารู้ว่าต้องทำอะไรต่างหากถึงชอบประชุมตอนคนไข้เยอะๆ แล้วก็ยุ่งๆ จะได้ให้ที่ประชุมช่วยออกความคิดว่าจะให้ใครทำอะไร ที่ประชุมบ่อยๆ เพราะยังหาคนที่เขาพอใจมาทำหน้าที่ต่างๆ ไม่ได้มั๊ง 555
* คนเก่ง..คนดี มักเหนื่อยกายกว่าใครๆ..แต่สุขใจมากกว่าใครๆเป็นหลายเท่านะคะ..
* เก้าอี้นี้ต้อนรับเสมอ..เหนื่อยนักนั่งพักก่อนนะคะ..
มาให้กำลังใจค่ะ คนไข้เยอะเหลือเกินค่ะ
ชลัญธร ขอขอบคุณทุกกำลังใจที่ส่งมาให้ ได้รับแล้วรู้สึกหัวใจพองโต อย่างน้อยทำดีก็มีคนเห็นบ้าง ถึงแม้วันนี้จะยังมีความทุกข์ที่ตามติดแบบเพื่อนร่วมทาง แต่ระหว่างทางที่เดินยังมีความสุขปะบนมาพอให้มีแรงก้าวเดินต่อได้เสมอ
สู้ ๆ นะคะ
ยังมีแรงเราก็ทำต่อไป
ยังมีหัวใจเราก็คิดถึงคนอื่น
ตื่นมาอีกเช้าก็เบิกบานสดชื่น
ครอบครัวน่ารักมากเลยนะคะ .... ปราการป้องกันผองภัย
ขอบคุณ
ที่ให้กำลังใจค่ะ
เห็นภาพเลยค่ะ ทำงานเหนื่อยทั้งวัน แถมยังมีรายการส่งคนไข้กลับบ้านอีกด้วย เรียกว่าทำความดีหลายต่อเลยนะคะ คนรู้ใจก็แสนดีอย่างนี้ที่ว่าเหนื่อยสุดๆ ก็หายเหนื่อยทันทีเลยนะคะ น่ารักจริงๆด้วยค่ะ
...แพทย์ได้ค่าตรวจ case ละ 50 บาท แต่ชลัญได้ตรวจ 60 นาทีแบบจิตอาสา...
สาธุ อนุโมทนาค่ะ :)
อ่านมันส์คั่กๆเน้อ
ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราว ด้วยรอยยิ้มของคนเล่านะคะ
ราตรีสวัสดิ์ วันพยาบาลสากลค่ะ
ฮ่าๆๆๆชลัญ... เธอเป็นพยาลช่วยหมอตรวจคนไข้ นับว่ารับได้
ฉันเป็นคนงานต้องมาเย็บแผล เพราะคนไข้อาละวาด พยาบาลหนีหมด ก็ทำมาแล้ว
พบเห็นมากมาย หมอหลายคนก็เป็นคนจิจป่วยเสียเอง
หากหมอสละเวลาอาสาเพิ่มขึ้นก็คง ระบายคนไข้ลงได้มาก
แต่ชลัญก็สุดยอด เป็นลูกน้องชลัญ รักตายเลย
โหย...........ท่านวอญ่าพูดได้ใจ อย่างท่านวอญ่าน่ะชลัญไม่รับเป็นลูกน้องเด็ดขาด.............. แต่จะให้เป็นลูกพี่น่ะ อิ อิ
สู้โว๊ย.. สู้โว๊ย ท่องไว้ค่ะ "น้องชลัญ"
ให้กำลังใจนะคะ สู้ สู้
เห็นด้วยค่ะ อิอิ
คนทำงานอยู่เวร...ยุ่ง วุ่นวายมือไม้ปั่นป่วน แทบจะวิ่งไปทำไป
หัวหน้า..ผู้บริหาร..ไปเข้าประชุม ...เพื่อคิดหาโครงการ เพิ่มงานให้กับผู้ใต้บังคับบัญชา
เอ่อ.. จริงอยู่นะ ..งานมันต้องพัฒนาคุณภาพ
แต่ปริมาณงานที่มันเยอะ หากคนทำงานเท่าเดิม หากไม่เพิ่มคนทำงานหรือมาช่วยงานกันมั่ง.. คุณภาพก็เห็นทีคงจะเกิดยากหรอกนะ ถ้าหากว่าปริมาณงานมันยังเท่าเดิม หรือเพิ่มขึ้น ^'
เอ๋ ? นี่เข้ามาบ่นรึเนี่ย แหะๆ