กระแสมุทิตาใน social network
หลังจากทิ้ง facebook ตัวเองไว้จนหยากไย่ขึ้น
ก็กลับไปเพื่อไป สุขสันต์วันแต่งงานของพี่ กับวันเกิดของน้อง ที่น่ารัก
เห็นมีนักศึกษามาขอ add ทำให้ข้าพเจ้านึกถึง
ชั่วโมงที่มีเรื่อง Palliative care และ grief
"อาจารย์ลองไปดูเรื่อง Home นะค่ะ ทำได้ซึ้งมากเลย"
...จนตอนนี้ คงออกโรงไปแล้ว ก็ยังไม่ได้ไปดู
ด้วยเหตุผลยอดนิยม คือ - ไม่มีใครไปดูด้วย
นึกขำไปถึงครั้งก่อน ที่พี่ชายแสนดี กลับมาเยี่ยม
ซื้อซีดีหนังมาเอาใจ บอกว่าดูเป็นหนังรักใสๆ ของสองคู่พระนาง
เปิดดูไปเป็นหนังละเอียดอ่อน ดีกว่าที่คิด
แต่ตัวคนซื้ออึ้ง..
หนังเรื่องนั้นชื่อ "รักแห่งสยาม"
...
Anthony Bradley ได้กล่าวถึง นิยามของ social media ว่า
Social media is an environment not a technology.
Facebook is a social media environment built on social networking technology.
While you can do many things with social media, its real and unique value comes from mass collaboration.
...
คำว่า "Collaboration" เดิมที ข้าพเจ้าเข้าใจว่า
เป็นเพียงร่วมมือ แลกเปลี่ยนข้อมูลซึ่งกันและกัน
จริงๆ แล้วยังเป็น "การเหนี่ยวนำการเปลี่ยนแปลงภายในตัวตน"
ของคนในสิ่งแวดล้อมนั้นด้วย
..
ขณะนี้ใน gotoknow
ข้าพเจ้ารู้สึกอยู่ในสภาพแวดล้อม
ที่รายล้อมด้วยกระแสแห่ง "มุทิตาจิต"
บางท่านเขียนอนุทิน แสดงลิงค์บทความที่ชื่นชอบ
บางท่านกำลังแอบให้ดอกไม้บทความของเพื่อนๆ อย่างขมักเขม้น
มุทิตา เกิดได้อย่างไร ?
ทำให้ข้าพเจ้าได้กลับไปหาสิ่งที่เคยผ่านตา (แต่ไม่เข้าใจ)
ได้ข้อคิดที่น่าสนใจจากที่นี่
"พรหมวิหาร มี 4 ข้อ แต่ต้องเจริญเมตตาก่อน
ไม่มีเมตตา กรุณามีไม่ได้
ไม่มีกรุณา มุทิตา อุเบกขาก็มีไม่ได้ "
เมื่อตรึกตรองดู
พ่อแม่ที่เลี้ยงลูกมา มักไม่ริษยา ไม่หวังผลตอบแทน
เพราะให้ความเมตตา กรุณา มาอย่างเหลือล้น จนเป็นพรหมของลูก
แต่เคยได้ยิน เพื่อนชาวอเมริกันเล่าว่า
เธอรับเด็กจากชุมชนแออัดมาเป็น เด็กบุญธรรม แต่แบเบาะ
พอเด็กโตแล้ว ตอนไปเจอแม่จริง
แม่ของเด็กแสดงอาการริษยา?
แล้วกับคนที่ไม่ใช่ลูกหลาน หรือ ลูกศิษย์ เราล่ะ ?
ผู้ที่มีมุทิตาจิตอยู่เสมอ
เป็นเพราะเขาได้ฝึกจิตจนระดับเมตตา กรุณา ต่อผู้อื่นสูงตลอดเวลาอยู่แล้ว
หรือ เพราะความฉลาดรู้ที่จะเมตตา กรุณาต่อตนเองด้วย
อารมณ์ตรงข้ามกับ มุทิตา คือ อารมณ์ริษยา นั้นเป็นทุกข์
...
กลับมามองตัวเอง
เหตุใดไม่ค่อยเข้า facebook ?
ข้ออ้างที่ข้าพเจ้าบอกใครต่อใครคือ
"ไม่มีเวลา"
"ใช้ไม่เป็น"
"เม้นไม่เก่ง"
ลึกๆ แล้วเหตุผลเกิดจากความกลัว ความอ่อนแอ
กำลังของ "มุทิตาจิต" ที่ยังไม่เข้มแข็งพอที่จะทลายกำแพง
กำแพงที่สร้างขึ้นเพื่อกั้นจากอดีตบางตอน
ขอบคุณ กัลยาณมิตร gotoknow ที่เป็นแบบอย่าง
และเหนี่ยวนำสร้างพลังมุทิตา
ให้ข้าพเจ้ากล้าที่จะเปิดใจ.. อีกครั้ง
###
สำหรับคนที่รู้สึกโดดเดี่ยว
แท้จริงความรัก ความปรารถนาดี จากเพื่อนมนุษย์อยู่ไม่ไกล
เพียงเราปล่อยให้มันผ่านไปโดยไม่รู้ตัว
.
.
-------------------------------------------------------------------
ท่านทูตให้เกียรติมาเยือนพร้อมคำถาม การใส่เพลงแบบเล่นเอง (autoplay)
ด้วย youtube ใน blog จึงขอบันทึกไว้ในที่นี้ค่ะ
1. คัดลอก embed code ของ youtube เพลงที่เราต้องการ ดังภาพ
2. นำ embeded code นั้นมาใส่ใน blog โดยเลือก button "HTML"
- หากเราไม่ต้องการให้เป็นแถบเล็กๆ ก็ปรับความกว้าง ความสูง
- หากเราต้องการให้เพลงขึ้นอัตโนมัติเวลาเปิดบล็อก ใส่ code แทรกว่า
&autoplay=1 ค่ะ
ดังที่แทรกในบทความนี้
<object width="300" height="50" data="http://www.youtube.com/v/FQxxwd1JNKk?version=3&autoplay=1&hl=en_US&rel=0" type="application/x-shockwave-flash"><param name="data" value="http://www.youtube.com/v/FQxxwd1JNKk?version=3&autoplay=1&hl=en_US&rel=0" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><param name="allowscriptaccess" value="always" /><param name="src" value="http://www.youtube.com/v/FQxxwd1JNKk?version=3&autoplay=1&hl=en_US&rel=0" /><param name="allowfullscreen" value="true" /></object></p>
ความเห็น (16)
แหม.....กะจะแอบอ่าน สร้างแรงบันดาลใจพลุ่งพล่าน ไม่ให้ดอกไม้ไม่ได้แล้ว เห็นด้วยยิ่งนัก
แม้ไม่ทิ้งร่องรอย แต่ก็ตามอ่าน ตามเรียนรู้ ตัวอักษรคือครู ที่เรียนรู้ความคิด
ชอบครับ การโพสต์บันทึกแล้วใส่เพลงด้วย แต่ตัวเองทำไม่เป็นครับ มุทิตาจิตที่มีความน่ารักด้วยครับ
เรียน อาจารย์ครับ........โกทูโนว์คือก้อนเมฆเสมือนจริง...ที่มีเรื่องราวบันทึกของชีวิตทุกคนอยู่ที่นี้....กับยุคสมัยเช่นนี้ และบุคคลล้นหลามที่แวดล้อมเราอยู่อย่างนี้....จะแบ่งปันให้เราได้มากน้อยเพียงใด ? ...ขอที่ยืนที่อยู่...ขอเวลา...และขอมิตรสหายรู้ใจบ้างได้หรือไม่ ?....ผมเชื่อว่า ทุกคนในที่นี้ มีความรัก...ปรารถนาดี...ให้กำลังใจกันทุกวัน...ขอให้อาจารย์มีความฝันและเดินไปทำความฝัน...ขอบคุณครับ
ใน Facebook ก็มีกัลยาณมิตรจาก gotoknow.org อยู่เยอะเช่นกันนะครับ ซึ่งทุกท่านต่างก็พร้อมที่จะเป็น "กัลยาณมิตรที่แสนดี" อยู่เสมอครับ
ขอบคุณที่มาฝากรอยมิตรภาพไว้เป็นท่านแรกค่ะ :)
ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียนเสมอค่ะ
ร่องรอยมีหรือไม่นั้นไม่สำคัญ
ขอเพียงมี "กระแส" แห่งมิตรภาพระหว่างกันนะค่ะ :)
ขอบคุณมากค่ะท่านทูต
ประทับใจที่ท่านมีสุนทรียภาพเสมอ
จึงได้เพิ่มบันทึกวิธีการใส่ไว้เผื่อตัวเองมาทบทวน
และเป็นประโยชน์แก่ท่านอื่นด้วยค่ะ
อรุณสวัสดิ์ค่ะ..พรหมวิหารธรรมค้ำจุนโลก..ขอบคุณสำหรับบทความดีๆที่แบ่งปันเสมอๆ..และกำลังใจที่ไปมอบให้อย่างต่อเนื่องค่ะ..
สวัสดีค่ะอาจารย์หมอป.
- คุณยายชอบอ่านเรื่องราวที่อาจารย์นำมาบอก มาเล่า ได้สาระและข้อคิดดีดีเยอะเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะ คุณอักขณิช ยินดีด้วยกับ กัลยาณมิตร gotoknow
group
คึกคักมากๆ แล้วจะไปเยี่ยมแน่ๆ ค่ะ
.โกทูโนว์คือก้อนเมฆเสมือนจริง...ที่มีเรื่องราวบันทึกของชีวิตทุกคนอยู่ที่นี้....กับยุคสมัยเช่นนี้ และบุคคลล้นหลามที่แวดล้อมเราอยู่อย่างนี้....จะแบ่งปันให้เราได้มากน้อยเพียงใด ? ...ขอที่ยืนที่อยู่...ขอเวลา...และขอมิตรสหายรู้ใจบ้างได้หรือไม่ ?.
งดงาม และลึกซึ้งค่ะ
สมบูรณ์ในตัวเอง
และ..
ขออนุญาตที่พาดพิงนะค่ะ ;)
ขอบคุณค่ะพี่ใหญ่
พรหมวิหาร ธรรมะสำหรับผู้บริหาร
เป็นเรื่องไม่ง่ายเลย
ท่านที่เป็นนักบริหารตัวอย่าง นับเป็นบุคคลที่น่าเรียนรู้
ขอบคุณค่ะ บทความเล่าถึงประสบการณ์ชีวิตตัวเอง อย่างจริงใจสไตล์คุณมนัสดา นั้นน่าติดตามเช่นกันค่ะ
อ่านแบบ เบาๆ โดยไม่ เม้น คะ ^__^
สวัสดีค่ะคุณหมอ ป.
ต้องขอบพระคุณอ.วิชธรรมที่กรุณาแนะนำบันทึกนี้ให้ค่ะ
ไปศึกษาจากบันทึกของคุณแสงแห่งความดีแล้ว มีกัลยาณมิตรแนะนำให้ทางเมล (ก็แล้ว) คงเกิดอะไรผิดพลาดทางเทคนิคกับคอมพ์ของตัวเอง เปิดไปที่ HTML แล้ว ไม่ Active ไม่สามารถแปะโค้ดเพลงได้ค่ะ ไม่ทราบเพราะอะไร
แต่ไม่เป็นไรค่ะ ไว้มาคอยฟังของเพื่อนๆ ก็ดีเหมือนกันค่ะ จะได้มาเยือนกันบ่อยๆ
สำหรับโกทูโนว์ เป็นบ้านออนไลน์แห่งแรกของตัวเองเลยค่ะ เรียนรู้และได้พบ กัลยาณมิตรที่คบหาพูดคุยกันจนปัจจุบัน ส่วน Facebook ก็มีเสน่ห์อีกอย่างหนึ่ง ข้อดี/ด้อยต่างกันไป ตามแต่ความสะดวกและความชอบค่ะ
และเห็นด้วยค่ะ...ในโกทูโนว์นี้มีแต่กัลยาณมิตรดี ๆ เข้ามาก็สบายใจค่ะ :)