115. ชาวนา กับ Google

วันพืชมงคล เป็นวันที่ทำให้เราๆ ท่านๆ นึกถึง ชาวนา

แต่ที่จริงแล้ว เราทานข้าว ทุกวัน (ตามนิสัยคนไทย)

บุญคุณชาวนา ต่อสังคมไทย ยิ่งใหญ่นัก แต่ใยมองไม่ค่อยเห็น

ก่อนอื่น ขอบันทึกชื่นชม Google เสียก่อน

ที่ออกแบบ Google ได้เท่ห์มาก สอดคล้องกับวันนี้ของไทยทีเดียว

thank you ja

(หลายๆ วาระ ฉันชอบที่จะเก็บภาพของ Google ไว้เป็นที่ระลึก)

ในขณะที่ ท้องสนามหลวง มีงานหลวงเพื่อบูชาข้าว และผืนนา

เพื่อเป็นมงคลต่อ "สังคมเกษตร"  และเป็นกำลังใจ กับ "เกษตรกร"

ตามท้องนา ท้องไร่ ชาวนาก็ถือฤกษ์เดียวกันนี้

ลงผืนนา เพื่อบูชาแม่โพสพ และแม่ธรณี ตามรูปแบบ ตามประเพณีของท้องถิ่น 

บ้างก็บูชาแม่โพสพ ด้วย ผลไม้เปรี้ยว-หวาน ผลไม้ในท้องถิ่น

และขนมไทยๆ เช่น ขนมต้ม  กล้วยตาก  เพื่อให้แม่แก้แพ้ท้อง

(ข้าวตั้งรวง ถือเป็นการตั้งท้อง)

และมักจะมี หวี ใส่ลงไปด้วย ให้แม่ได้หวีผม (รวงข้าว) ให้สวยงาม

 แล้วประดับประดาด้วยดอกไม้ให้สวยงาม ตามประสาหญิง

บ้างก็ไหว้ "แม่ธรณี" หากยังไม่ได้ปักดำ หรือไถหว่าน 

โดยอาจทำเป็นศาลขึ้นมา คล้ายศาลไหว้เจ้าที่เจ้าทาง

แล้วนำอาหาร ขนม ผลไม้ ไว้ในศาล  บอกกล่าว แม่ธรณี

ขออนุญาตปักดำ ไถหว่าน และขอให้ผืนดินอุดมสมบูรณ์

ชาวนาบางคน ก็จะลงปักดำ หรือหว่านเมล็ดพันธุ์ เพื่อเป็นการเอาฤกษ์เอาชัย

บางแห่ง ก็มีการปักธงสีต่างๆ เป็นการเฉลิมฉลอง 

บอกกล่าวถึง การมีชีวิตบนผืนนา และบ้างก็ว่าไว้ไล่นกกาไปในตัว

เดี๋ยวนี้ หาหุ่นไล่กา ยากขึ้นเรื่อยๆ  แต่เราจะเห็นเป็นธง

หรือ ไม้ปักคลุมด้วยถุงพลาสติก เพื่อให้เกิดเสียงยามลมพัด

กลายเป็นเสียงไล่นกกา แทนไปเสียแล้ว (หมดสวยเลย)

หุ่นไล่กาสมัยใหม่ 2 ตัว ที่ฉันพอจะหาได้จากนาแถวๆ บ้าน

ท้ายสุด ก่อนจะหมดวันชาวนาไทย (ตามที่ฉันอยากจะเรียก)

ขออุทิศเวลาและพื้นที่ให้กับ ชาวนาไทยทุกคน ด้วยความนับถือ

ไม่ว่าท่านจะอยากเป็น หรือไม่อยากเป็น "ชาวนา" ก็ตาม

ท่านยิ่งใหญ่ในความรู้สึกฉันเสมอ.

[sr]

I like the idea of "วันชาวนาไทย"/วันพืชมงคล

No doubts, agriculture is as always has been recognized in Thai culture -- but we can't celebrate because of our lifve and work and produce are as always have been exploited.

[โสภณ เปียสนิท]

แวะมาเยี่ยม

ฝนสาดวสันต์

จากกันวันที่มีสายฝน
ร่วงหล่นลงมาฟ้ารั่ว
ฟ้าร้องครืนครางน่ากลัว
ครึ้มคล้ำหม่นมัวหมางเมิน 

ก้าวพรากจากไปช้าช้า
มองหายิงหายห่างเหิน
หยุดย่างทางยาวก้าวเดิน
เหลือเกินทานทนหม่นใจ