แคบ้าน-แคป่า : 'รับประทาน'อาหารและผักหญ้าจากฟ้าดิน
เมื่อกลับไปบ้านเกิดที่อำเภอหนองบัว นครสวรรค์ แม่ น้องๆ และญาติพี่น้อง ก็จะมีกับข้าวสำหรับทุกมื้ออาหาร ที่ผมกินทีไรก็ให้มีอันต้องกินกันพุงกางไปทุกทีคือผักจิ้มน้ำพริก เมื่อ ๒-๓ วันที่ผ่านมานี้ก็เหมือนกัน ผมได้กลับไปนอนอยู่ที่บ้านหนองบัว ๓-๔ คืน
รอบบ้าน ทั้งในและนอกรั้วบ้าน เป็นตลาดผักสดและสวนอาหารได้หมด แม่และพวกผมมักเดินลัดเลาะเข้าไปเมื่อต้องการหาผักจิ้มน้ำพริก
สักครู่ก็ออกมา พร้อมกับได้ผักติดมือมาด้วย มื้อนี้เป็นดอกและยอดแคบ้าน ปลอดสารพิษและสารเคมี สดจากต้นเลยทีเดียว
เมื่อวันที่ ๒๗ เมษายน ๒๕๕๕ เป็นวันพระ แม่อยากไปทำบุญตักบาตรและไหว้พระสวดมนต์ที่สำนักสงฆ์ซึ่งชาวบ้านในท้องถิ่นเรียกกันว่าวัดป่าเขาลานวัว อยู่ไกลจากวัดใหม่(นิกรปทุมารักษ์) ที่บ้านตาลินของเราคนละฟากของหนองบัว ประมาณ ๑๐ กว่ากิโลเมตร สำนักสงฆ์เขาลานวัวเป็นสำนักสงฆ์สายปฏิบัติตามแนวหลวงปู่ชา น้องชายคนเล็กเคยบวชและจำพรรษาอยู่ที่สำนักสงฆ์นี้ และในปีนี้ หลานยายคนแรกของแม่ก็จะไปบวชและจำพรรษา ณ สำนักสงฆ์นี้อีก หลังจากทำบุญเสร็จแล้ว ขากลับแม่กับผมก็แวะเก็บดอกแค ริมถนนแถวห้วยน้อย กลับมาทำเป็นอาหารได้สองมื้อกลางวันเย็น
ต่อมาอีกสองวัน แม่ตื่นแต่เช้า เปรยว่ามึนหัว คล้ายจะเป็นลม และมองภาพต่างๆเหมือนมันไหลอยู่ตลอดเวลา แม่เคยเป็นอย่างนี้มาครั้งหนึ่งเมื่อ ๔-๕ ปีก่อน เมื่อไปเจาะเลือด หมอก็บอกว่าแม่มีภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำ ผมเลยขอพาแม่ไปหาหมอเพื่อเจาะเลือดอีกที่คลินิคในตัวอำเภอ แต่พอไปแล้วก็ปรากฏว่าคลินิคปิด ผมเลยหาซื้อเครื่องดื่มอาหารเสริมที่มีน้ำตาลและเกลือแร่ให้แม่กิน พร้อมกับซื้อลูกอมให้แม่ติดตัวไว้สองถุง บอกให้แม่แกะออกมากินเม็ดหนึ่งเมื่อรู้สึกเพลียเพื่อให้ร่างกายและสมองได้รับน้ำตาล ระหว่างเดินทางกลับก็แวะเก็บดอกแคนากันอีกได้กำใหญ่ ดอกแคนานี้บ้างก็เรียกว่าดอกแคป่า เอามาผัดในน้ำมันแล้วจิ้มน้ำพริกปลาย่างได้ถูกรสกันอย่างยิ่ง
ดอกแคนาหรือดอกแคป่า จะหล่นอยู่ตามพื้นดินในทุ่งนาและตามแนวป่า ตอนเช้าจะสดกว่าตอนเย็น ตอนเย็นจะเหี่ยว มีรสขม สีขาวสะอาด ต้นก็เป็นพุ่มสวยงาม
ต้นแคป่าเป็นต้นไม้ที่มดแดงชอบทำรังและไต่กินน้ำหวานในดอก แม้นร่วงลงดินแล้ว ดอกแคที่หล่นอยู่ตามพื้นก็จะเต็มไปด้วยมดแดง การเดินเก็บดอกแคจึงให้อารมณ์สำหรับการเจริญสติและทำสมาธิได้เป็นอย่างดียิ่ง การที่จะได้ดอกแคแต่ละดอกก็จะต้องมีการต่อสู้กับความน่ารำคาญและความเจ็บแสบที่มดแดงกัดตามเนื้อตัวอยู่มิได้ขาด
ขณะเดียวกัน ก็ต้องเดินค้อมหลังเหมือนกับน้อมตนเองลงไปรับประทานสิ่งที่ธรรมชาติและฟ้าดินประทานมาให้.
ความเห็น (4)
เห็นบ้านโยมป้าแล้ว นึกถึงการพึ่งพาตนเอง
ปลูกสิ่งที่กินได้ ไม่เน้น ไม้สวยงาม ไม้ประดับ
นานมากแล้วไม่ได้กินดอกแคนา
อยู่พิษณุโลกได้กินคร้้งหนึ่ง
ผัดน้ำมันจิ้มน้ำพริกอร่อยใช้ได้เลย
(แถววังทองหายากมากเลย)
เดินไปทางไหนก็เก็บและหยิบขั้นมาเป็นอาหารการกิน รวมทั้งใช้เป็นวัสดุทำเครื่องใช้และที่อยู่อาศัยได้หมดเลยนะครับ
- แถวบ้านคุณมะเดื่อเรียก " แคทราย" จ้ะ
- ดอกสวยดี รู้ว่ากินได้ แต่คุณมะเดื่อยังไม่เคยกินเลยจ้ะ
สวัสดีครับคุณมะเดื่อ
ชื่อแปลกและเพราะดีอีกด้วยนะครับ
ขอบคุณมากเลยครับ