ที่จริงต้องใช้หัวข้อว่า Foresight สำหรับการตั้งมหาวิทยาลัยเพื่อการยกระดับชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนในจังหวัดชุมพร
ในบันทึกก่อนหน้านี้ผมได้เล่าเรื่องราวการเสวนาที่จังหวัดชุมพรเมื่อวันที่ ๔ มี.ค. ๕๕เกี่ยวกับการจัดตั้งมหาวิทยาลัยชุมพรโดยการหลอมรวมวิทยาเขตชุมพรของ สจล. และของ ม. แม่โจ้ และผมเสนอให้มหาวิทยาลัยที่จะตั้งใหม่นี้เป็นมหาวิทยาลัยเพื่อการยกระดับชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนในจังหวัดชุมพรและบริเวณใกล้เคียง
มหาวิทยาลัยเป็นสถาบันเพื่อปัจจุบันและอนาคตดังนั้นจึงต้องมีกลไกให้ภาคีที่เกี่ยวข้องคิดไปในอนาคตเป็นหลัก ไม่ใช้ประสบการณ์ส่วนตนในอดีตเป็นหลักในการจินตนาการรูปแบบของมหาวิทยาลัย
เครื่องมือเพื่อกลไกนั้นเครื่องมือหนึ่งคือการมองอนาคต (foresight) ผมจึงมีข้อเสนอต่อประชาคมจังหวัดชุมพรว่า ควรใช้เครื่องมือforesight ช่วยการวางแผนจัดตั้งมหาวิทยาลัยชุมพร โดยร่วมมือกับสถาบันคลังสมองฯ และ สวทน. ดำเนินการมองอนาคตหลากหลายด้านหลากหลายภาพอนาคตของจังหวัดชุมพร และร่วมกันมองว่ามหาวิทยาลัยชุมพรที่จะจัดตั้งขึ้นจะมีบทบาทอย่างไรในการลดปัจจัยลบเพิ่มปัจจัยบวก เพื่อความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นของชาวชุมพร
กระบวนการนี้ต้องให้บุคลากรของ ม. แม่โจ้ชุมพร และ สจล. วข. ชุมพรเข้าร่วมอย่างสม่ำเสมอต่อเนื่อง เพื่อให้สมาชิกเหล่านี้ได้เข้าใจว่าตนเองจะต้องปรับตัวเปลี่ยนแปลงอย่างไร
รวมทั้งตัวแทนของคนชุมพรจากทุกภาคส่วนต้องเข้าร่วม เพื่อจะได้เข้าใจว่าตนเองต้องเข้าไปมีส่วนกับการส่งเสริมการจัดตั้งมหาวิทยาลัยชุมพรอย่างไร และจะได้เข้าใจจุดแข็งจุดอ่อนศักยภาพและข้อจำกัดของมหาวิทยาลัยในรูปแบบที่มีอยู่ในปัจจุบัน เพื่อจะได้ช่วยกันผลักดัน ม. ชุมพรไปสู่รูปแบบที่มีจุดอ่อนน้อยมีข้อจำกัดน้อยมีจุดแข็งและศักยภาพมาก
หากไม่ระวังให้ดีคนที่เข้ามาผลักดันการจัดตั้งมหาวิทยาลัยเพื่อท้องถิ่นของตนจะมาด้วยภาพลักษณ์ของมหาวิทยาลัยที่ดีตามที่ตนเคยเข้าเรียน นั่นคือมายาและเป็นเส้นทางสู่ความล้มเหลว เราต้องช่วยกันผลักดันให้มหาวิทยาลับชุมพรเป็นมหาวิทยาลัยแห่งอนาคต เพื่อการยกระดับชีวิตความเป็นอยู่ของคนชุมพรในอนาคตให้จงได้
วิจารณ์พานิช
๑๘ มี.ค. ๕๕
ไม่มีความเห็น