หายหน้าหายตา

เก็บตัวเข้าพรรษา เลยไม่ได้บันทึก

อาจจะเป็นข้ออ้างของฉันเอง ที่บอกว่า เข้าพรรษาเลยไม่ได้เขียนบันทึก

แต่ระยะนี้ฉันเดินทางบ่อยมากเลย หาเวลานั่งทำงานหน้าคอมพิวเตอร์ไม่ได้ ยังไม่มีโน๊ตบุ๊คเป็นของตัวเอง เลยไม่ได้บันทึกระหว่างเดินทาง

แต่การทิ้งห่างก็จะทำให้เราห่างหายไปด้วย คิดถึงเพื่อนๆ ใน บล็อกจัง แต่ความเกียจคร้านมันสุมเสียจนละเลยไปได้ ขอลงโทษตัวเองโดยตีซะ 1 ที เฮ้อ...ชีวิตทำไมมันช่างเหนื่อยเช่นนี้นะ