การแก้แค้น ภาค 3

อุดมการณ์แท้สมองต้องแน่ด้วยว่าจะทำอย่างไรให้พ่อแม่พี่น้องอยู่กันอย่างสงบสุข ไม่ตายก่อนตายซึ่งมีทางเลือกมากมายที่จะกระทำได้ตามระบอบการปกครองแบบประชาธิปไตย

       การที่เผ่าทมิฬต่อสู้กับประเทศ เพื่ออุดมการณ์ที่ถูกสืบทอดรุ่นต่อรุ่น และถูกตอบโต้กลับจนกลายเป็นความแค้นที่ไม่ได้เหลียวมองความดีขอประเทศที่เลี้ยงดูมา ดูแต่มุมเดียวว่าในอดีตถูกประเทศรังแก ไม่ให้เผ่าของตนเองอยู่กันเอง ปกครองกันเอง โดยไม่ได้คิดว่าที่มาเป็นประเทศได้นั้นผู้นำของประเทศศรีลังกา เขาใช้เวลานับพันปีที่สร้างปีเทศขึ้นมาได้ ที่ไหนเลยเขาจะให้คนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งแยกเอาไปได้

      ประเทศศรีลังกาตกอยู่ภายใต้การปกครองของอังกฤษเกือบห้าร้อยปี กว่าที่จะดิ้นหลุดออกมาได้ก็แสนสาหัส การที่จะปล่อยให้ภาคเหนือของประเทศหลุดมือไปได้ ก็เป็นการซ้ำเติมทำลายประเทศ แล้วใครจะยอมได้กับการทำความผิดกฎหมายของเผ่าทมิฬ

       การต่อสู้กับประเทศ หมายถึงการต่อสู่กับประชาชนทั้งประเทศ เพราะคนที่ไปต่อสู้กับข้าราชการทหารตำรวจซึ่งเป็นลูกจ้างของประเทศ และลูกจ้างของคนที่ไปแก้แค้นด้วยนั้น ต่างก็ช่วยกันให้เงินเดือนคนพวกนั้นไปทำหน้าที่

       การที่คนพวกนั้นไปทำหน้าที่ก็เพราะเขามีกฎหมายรองรับกันทุกประเทศว่า ประเทศเป็นดินแดนที่แบ่งแยกไม่ได้ ใครปล่อยให้มีการแบ่งแยกเป็นความผิดมหันต์ คนพวกนั้นซึ่งเป็นผู้แทนของประเทศจึงไปทำหน้าที่ปราบคนที่มากระทำใด ๆ เพื่อแยกดินแดนออกไป ฆ่าได้ฆ่าไปคนใหม่ก็มาทำหน้าที่แทนให้ฆ่าตามระบบการปกครองของประเทศ

        การแก้แค้นกับประเทศต่างกับการแก้แค้นกำนันที่ไปฆ่าพ่อเมื่อหลายปีที่ผ่านมาที่ไปฆ่าล้างแค้นแล้วจบดังที่ได้กล่าวมาแล้ว คงไม่มีลูกหลานกำนันไปคิดแก้แค้นกลับอีก ปล่อยให้กฎหมายไปจัดการเล่นงานเอาเอง แล้วก็จบ

        การกระทำเพื่ออุดมการณ์แท้ หรือเทียมก็ไม่แน่ ถ้าอุดมการณ์แท้สมองต้องแน่ด้วยว่าจะทำอย่างไรให้พ่อแม่พี่น้องอยู่กันอย่างสงบสุข ไม่ตายก่อนตายซึ่งมีทางเลือกมากมายที่จะกระทำได้ตามกระบวนการประชาธิปไตย

        น่าดีใจที่การฆ่าฟันกันในศรีลังกาจบลงได้ เพราะผู้นำประเทศมีนโยบายปราบปรามกลุ่มผู้ยึดครองอย่างเด็ดขาด นำความสงบสุขกลับมาได้ จนทำให้ประเทศกลับมาตั้งต้นกันใหม่ ให้ผู้คนอยู่อย่างสงบสุขกันได้ต่อไป