มองโรคในแง่ดี ตอนที่ 11 (ตอนจบ)


ฉันก็จำไม่ได้ว่า มันมีเหตุการณ์อะไรบ้างที่ทำให้คิดแบบนี้ เพราะตอนนี้ มัน เป็น out put และ Out come แล้ว ส่วน input กับ process ที่เกิดขึ้นมันมีอะไรบ้างไม่รู้ รู้แต่ว่า วันนี้ฉันมีความสุข ที่ฉันคิดว่า เป็น goal ของชีวิตแล้ว จะอยู่หรือจะตาย มันไม่ได้มีอะไรต้องกังวลแล้ว สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปเป็นเพียงธรรมชาติ ที่มันจะเปลี่ยนผันไปตาม สิ่งที่ เป็นปัจจัยที่จะให้มันเป็นไป ซึ่งเราจะควบคุมได้ หรือไม่ได้ ก็ได้ ฉันพร้อมที่จะยอมรับและเผชิญหน้ากับมัน............ อย่างไม่ท้อ...............

สุขใจที่ได้เป็นโรคพาร์กินสันตอนจบ

วันนี้ตั้งใจเขียน สุขใจที่ได้เป็นโรคพาร์กินสันตอนจบ    ไม่ใช่ว่า ฉันสามารถรักษา โรคพาร์กินสันได้แล้ว หรือชีวิตฉันจะจบลงแล้ว  โรคนี้มันคงต้องอยู่กับฉันจนกว่าชีวิตของฉันจะหมดไป แต่เพราะการเรียนรู้ที่จะอยู่กับโรคพาร์กินสัน ให้มีความสุข นั้นฉันสามารถถอดรหัสความทุกข์  พิจารณาทุกข์  จนฉันสามารถจัดการกับทุกข์ได้ ในตอนนี้จึงขอสรุปกระบวนการคิดของฉันที่ทำให้สามารถปรับตัวอยู่กับโรคเรื้อรังได้อย่างมีความสุข ทุกวัน  กลไกการคิดของฉันมันเริ่มจาก

  1. การยอมรับในสิ่งที่ เป็น คงอยู่  และ จะต้องอยู่กับมันตลอดไป
  2. การมองตัวเอง  โดยการมองนั้นฉันจะไม่มองไปข้างหน้า  แต่ฉัน  จะใช้จิตขึ้นไปยืนอยู่บนฟ้า   แล้วมองลงมาที่ฉัน ที่ยืนอยู่ข้างล่าง  ถ้าฉันมองไปแต่ข้างหน้า  ฉันจะไม่เห็น ด้านข้าง ด้านหลัง     และพื้น  เวลาฉันเดิน   ฉันอาจสะดุด  สิ่งที่วางอยู่กับพื้น  หรือภัยที่มันอาจจะอยู่ด้านข้างและด้านหลัง  หรือบนศีรษะ  ฉันจะมองไม่เห็น  แต่ถ้าฉันใช้จิตขึ้นไปยืนอยู่บนฟ้า  ฉันจะเห็นทุกอย่างที่ เป็นฉัน  และฉันจะเห็นว่า ตัวฉันมันเล็กมาก  อาจจะเล็กกว่า ขี้เล็บด้วยซ้ำ  ปัญหาฉันมันก็แค่นั้นแหล่ะ  ฉันจะเห็นทางออกทุกด้าน  ไม่ใช่การเดินไปแค่ข้างหน้าอย่างเดียวเพราะว่า ฉันจะได้แค่ความ เข้มแข็งแต่ไม่ระวัง  ไม่วิเคราะห์  ไม่ยืดหยุ่น  แต่ถ้าจิตฉันอยู่สูง ฉัน จะเข็มแข็งที่จะเดินไปทุกทาง  แล้วพร้อมที่จะนำพา คนอื่นที่ อาจอยู่รอบๆ ฉัน  ที่อาจจะอ่อนแอกว่าฉัน  ไปด้วยกัน ได้ อย่างปลอดภัยและอบอุ่น คนที่รอดจากวิกฤตจะไม่มีเพียงฉันคนเดียว  แต่หมายถึงทุกสิ่งที่ฉันรับรู้ และสามารถช่วยได้  จะรอดจากวิกฤตไปกับฉันด้วย
  3. ฉันไม่คิดแทนใคร เพราะมาตรวัดความรู้สึกของคนไม่เท่ากัน  ฉันจะให้เกียรติคนๆ นั้นในสิ่งที่เขาคิดทำ ฉันเพียงแต่จะชี้แนะ ในสิ่งที่ฉันเห็น ถึงแม้คนนั้นเขายืนยันในทางเลือกของเขาก็ตาม
  4. ฉันคิดถึงความทุกข์ ให้เป็นปัจจุบัน  ฉันจะไม่จำอดีต  ไม่หวังอนาคต เพราะปัจจุบันมันสั้น อดีตมันยาว  อนาคตยังมาไม่ถึง
  5. ฉันฝันให้ฉันมีความหวัง แต่จะไม่หวังในสิ่งที่ฝัน เพราะสิ่งที่ฝันมันเป็นอนาคต ฉันไม่มีทางกำหนดอนาคตได้  ฉันทำได้เพียงปัจจุบันที่มันสั้นแสนสั้น
  6. ฉันรับรู้ความทุกข์ เหมือน รอยขีดบนสายน้ำ  รับรู้ว่ามีทุกข์  แล้วดับทุกข์ด้วยตัวฉันเอง  เหมือนรอยขีดบนสายน้ำ ที่ เห็นว่ามีรอยขีดเพียงชั่วครู่ที่น้ำไหลรอยขีดนั้นก็หายไป
  7. ฉันไม่โกธร หรือเกลียดใคร ฉันไม่มีสิทธิ์ ที่จะคิดเช่นนั้น เพราะใครคนนั้นไม่ใช่สิ่งที่ฉันสร้างขึ้น หรือเป็นสมบัติของฉัน ต่างคนต่างมีชีวิตเป็นของตัวเอง  เขามีสิทธิ์  ที่จะทำอะไรกับชีวิตของเขา   ซึ่งเราไม่มีสิทธิ์ที่จะโกธร หรือเกลียดใคร
  8. ฉันให้เกียรติ ในความคิดของทุกคน  หรือการกระทำของทุกคน  แม้ว่าคนๆ นั้นจะเป็นลูก เป็นสามี  เพราะ นั่นคือชีวิตเขา   ทุกคนมีธรรมชาติของตัวเอง  มีระยะห่างในการอยู่ร่วมกัน  เราไม่มีสิทธิ์ที่จะควบคุมทุกสิ่งได้
  9. ฉันใช้ชีวิตที่มีอยู่ ทำประโยชน์ให้ตัวฉันเอง  ครอบครัว   สังคม และประเทศชาติ 
  10. ฉันไม่ท้อแท้ หรือท้อถอย  แม้เจอปัญหาหนักหนา  ฉันก็คิดว่า ทุกย่างมันมีทางออก เพราะทุกอย่างในโลก มันมีเกิดขึ้น คงอยู่ และดับไป  ปัญหาที่เกิดขึ้นบางครั้ง ไม่ต้องทำอะไร  วันเวลาผ่าไป ปัญหานั้นอาจจะหมดอายุไปตามเวลาของมันก็ได้  ฉันอาจจะมีช่วงเวลาที่อ่อนแอบ้าง แต่ ฉันจะไม่ให้คนที่ฉันรัก หรือคนที่รักฉันเห็น  เพราะมันจะเป็นการเพิ่มทุกข์ตามจำนวนคนที่รักเรา  ถ้า อยู่ที่เรามันจะมีความทุกข์เพียง หนึ่ง ซึ่งฉันคิดว่าฉันดับมันได้ ในไม่ช้า

นี่เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการคิดของฉันซึ่งฉันก็จำไม่ได้ว่า มันมีเหตุการณ์อะไรบ้างที่ทำให้คิดแบบนี้ เพราะตอนนี้ มัน เป็น out put และ Out come แล้ว  ส่วน input กับ  process  ที่เกิดขึ้นมันมีอะไรบ้างไม่รู้   รู้แต่ว่า วันนี้ฉันมีความสุข ที่ฉันคิดว่า เป็น goal ของชีวิตแล้ว  จะอยู่หรือจะตาย  มันไม่ได้มีอะไรต้องกังวลแล้ว  สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปเป็นเพียงธรรมชาติ ที่มันจะเปลี่ยนผันไปตาม สิ่งที่ เป็นปัจจัยที่จะให้มันเป็นไป ซึ่งเราจะควบคุมได้ หรือไม่ได้  ก็ได้   ฉันพร้อมที่จะยอมรับและเผชิญหน้ากับมัน............ อย่างไม่ท้อ............... 

คำสำคัญ (Tags): #คิดบวก
หมายเลขบันทึก: 482524เขียนเมื่อ 19 มีนาคม 2012 21:58 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม 2013 05:36 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

ยอบคุณ phimaimedicine ที่มาให้กำลังใจ

คุณชลัญธรเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับอีกหลายๆ คนค่ะ ขอบคุณมากค่ะและเป็นกำลังใจให้ค่ะ

ปล. พวงกุญแจแฮนด์แมดที่ทำมาให้ชอบมากค่ะ

ดีจัง เป็นการตั้งเป้าหมายในปัจจุบันให้ดีที่สุด

ขอให้กำลังใจก้าวเดินต่อไปนะค ตามใจที่ต้องการ

ขอบคุณสิ่งดีดี ที่เขียนให้เรียนรู้ด้วยค่ะ

ตามอ่านถึงบันทึกที่ ๑๑ (ตอนจบ)

สรุปว่าสุดยอดจริงๆ

ได้อะไรหลายอย่างจากการอ่าน

ขอบคุณมากค่ะคุณน้อง "ชลัญธร"

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท