...ความภาคภูมิใจ...ที่ได้ทำเต็มที่แล้ว

สามารถผ่านวิกฤตและภาวะกดดันได้ ขอชื่นชมและเป็นกำลังใจให้ต่อไปนะ

บันทึกนี้ขอเล่าเรื่องของน้องคนหนึ่ง อยู่หมู่บ้านเดียวกับฉัน ขอไม่เอ่ยชื่อจริงนะค่ะ น้องเขาชื่อ หมวย ฐานะทางบ้านถือว่ายากจนพอสมควร หมวยเป็นลูกคนที่ 5 (พี่น้องทั้งหมด 6 คน) ถ้านับตามวันเดือนปีเกิดหมวยอ่อนกว่าฉัน 2 ปี แต่ถ้านับตามอายุเรียนหนังสือแล้ว หมวยเรียนช้ากว่าฉัน 5 ปี หมวยเป็นคนที่หัวไว เรียนหนังสืออยู่ในระดับต้น ๆ ของห้องเรียนเสมอ จนจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 (โรงเรียนขยายโอกาส) พ่อและแม่ของหมวยไม่มีเงินส่งหมวยเรียนหนังสือ พี่ ๆ ทุกคนไม่มีใครให้หมวยเรียนต่อ ยืนกรานอยู่อย่างเดียวว่าหมวยต้องอยู่ช่วยพ่อแม่ทำนา ทำงานที่บ้าน (พี่ ๆ ของหมวยแต่งงานมีครอบครัวหมดแล้ว) บังเอิญครูที่โรงเรียนทราบข่าวจึงแนะนำให้หมวยมาทำงานที่ อ.แม่วาง ทำงานร้านอาหาร เป็นทุกอย่างตั้งแต่แม่ครัว เด็กเสิร์ฟ ล้างจาน เก็บร้าน และหมวยก็ใช้เวลาว่างเรียนต่อของ กศน. จนจบ ม. 6 ระหว่างนั้นหมวยเจอกับคำสพประมาทมากมาย เช่น เป็นผู้หญิงไปอยู่ในเมืองระวังจะท้องไม่มีพ่อ, คิดว่าจะเรียนจบเหรอเดี๋ยวก็ออกกลางคัน เพราะสิ่งเหล่านี้จึงเป็นแรงบันดาลใจให้สู้ต่อไป

ขณะเดียวกันน้องคนสุดท้องของหมวย ก็เรียนจบชั้น ป.6 หมวยอยากให้น้องชายเรียนให้จบ ม.3 ส่วนตัวเองจะทำงานส่งน้องให้เรียนจนจบ ม.6 แต่น้องชายยืนกรานท่าเดียวว่าไม่เรียนแล้ว ทั้ง ๆ ที่น้องของหมวยเรียนได้ที่ 1 ของห้องทุกปี

หมวยพยายามคะยั้นคะยอให้น้องชายเรียน สุดท้ายน้องชายจึงตัดสินใจเรียน กศน. ทั้งสองคนช่วยกันทำงานเก็บเงินเพื่อใช้จ่ายระหว่างอยู่เชียงใหม่ ส่วนหมวยตัดสินใจเรียนต่อ ป.ตรี คณะครุศาสตร์ ม.ราชภัฎเชียงใหม่ ภาคเสาร์-อาทิตย์ และทำงานในวันปกติ เลิกงานเที่ยงคืน หมวยมักจะคุยกับฉันเสมอเรื่องเรียน เรื่องที่บ้าน และเรื่องส่วนตัว หมวยบ่นว่าท้อและจะออกจากการเรียนบ่อยครั้ง ฉันไม่รู้จะทำอย่างไร นอกจากด่าบ้าง สอนบ้าง ให้กำลังใจบ้าง ...พี่ ๆ ของหมวยมักจะติดต่อมาหาหมวยบ่อยครั้งเมื่อเดือดร้อนเรื่องเงิน หมวยต้องหายืมเงินคนอื่นไปให้ ติดต่อมาทุกครั้งเมื่อถึงฤดูทำนา ให้หมวยกลับไปทำนาช่วยพ่อและแม่ โดยหาเหตุผลมาอ้างสารพัดเพื่อให้หมวยรู้สึกผิดที่ไม่ได้ช่วยงานที่บ้าน ทั้ง ๆ ที่ตลอดระยะเวลาที่หมวยเรียนหนังสือ หมวยไม่เคยรบกวนทางบ้านเลย หมวยยังมีเงินส่งไปให้พ่อแม่ใช้อีกด้วยซ้ำ

มาวันนี้ฉันได้ข่าวว่าหมวยเรียนจบ ป.ตรีแล้ว และจะรับปริญญาในไม่ช้านี้ และข่าวดีที่สุดคือ หมวยสามารถสอบบรรจุได้แล้ว ได้ไปเป็นครูที่โรงเรียนใกล้บ้าน ฉันรู้สึกดีใจ ตื้นตันใจ และนึกขอบคุณหมวยที่สามารถผ่านปัญหา อุปสรรค และทนกับภาวะกดดันมากมาย ขอบคุณที่หมวยทนต่อการดุด่าของฉัน วันนี้หมวยได้ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ ได้ทำให้พ่อแม่ภูมิใจ ฉันคิดว่าหมวยเป็นบุคคลตัวอย่างคนหนึ่งสำหรับเยาวชนแถวบ้าน หวังว่าหมวยจะนำบทเรียนของชีวิตสอนให้กับลูกศิษย์ และให้ลูกศิษย์เป็นอนาคตที่ดีของชาติต่อไป

...ความภูมิใจ ที่คนที่เคยถูกสพประมาท ประสบแต่สิ่งดี ๆ ในชีวิต...

เขียนใน GotoKnow โดย ดอกหญ้าน้ำ
ใน คนชายขอบ

คำสำคัญ (Tags): #ความภูมิใจ

หมายเลขบันทึก: 482519เขียนเมื่อ 19 มีนาคม 2012 21:11 น. ()แก้ไขเมื่อ 17 มิถุนายน 2012 09:40 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน