บางชีวิต...ไม่อาจรอดอยู่ได้...
เช้าวันเสาร์ขณะผู้เขียนกำลังชื่นชมมะลิที่กำลังงามออกดอกดก...
เห็นแล้วตกใจ...
มะลิต้นนี้มีประวัติศาสตร์...
ป๊าซื้อมาต้นเล็กๆ ปลูกไว้ใกล้ๆโคนต้นหมากเพราะบ้านผู้เขียนไม่ค่อยเหลือพื้นดินไว้ปลูกอะไรสักเท่าไหร่... แต่ป๊าก็ปลูกได้งาม จากต้นเล็กๆจนเริ่มแตกยอด และแล้ววันหนึ่งก็เห็นยอดมันถูกฉีกขาดจากกัน... เหลือแต่ตอ เราเดาว่าฝีมือเจ้าคอปเปอร์ที่น่าจะกระโจนปีนขอบรั้วเห่าแมวข้างบ้านแล้วเหยียบ... ป๊าบอกว่า “ไม่รอดหร็อก...”
ตอนนั้นผู้เขียนได้แต่ให้กำลังใจว่า เราเคยมีต้นไม้ต้นหนึ่งที่บ้านที่ศรีราชา เพื่อนป๊าเหยียบกลางยอดแบบนี้แหละ...แล้วก็แตกยอดตั้งสามยอด
ผู้เขียนเอากระถางเก่ามาครอบตอมะลิกันคอปเปอร์เหยียบซ้ำ แล้วหมั่นรดน้ำ
มันแตกยอดหลายยอดสวยๆ นับวันยิ่งงาม... และช่วงนี้เริ่มออกดอกดก...
แต่...ทำไมเช้านี้เป็นอย่างนี้...
ผู้เขียนเดินดูแล้วงงอยู่นาน จนสายตาเหลือบไปเห็น...
อารมณ์ตอนนั้นคือ...หนอยแน่! ไอ้ตัวการ... ล่อของฉันซะเหี้ยนเลย บังอาจ...ไม่รู้เหรอว่าพยาบาลใจร้ายก็มีนะ
ผู้เขียนเอากาบแห้งของต้นหมากเขี่ยอยู่นานกว่ามันจะตกลงพื้น...ขามันเกาะเหนียวมาก...
...แต่ยังงงกับมันอยู่ว่า มันปีนไปกินได้หลายยอดได้ยังไง
พลันสายตาก็เหลือบไปเห็น... อีกตัว...
คราวนี้แหละ ผู้เขียนขนลุกซู่... ด้วยความตกใจกับขนาดของมัน เรียกว่าใหญ่มากๆๆๆ บอกตัวเองในใจว่า..(โค-ต-ร) พ่อแม่มันเหรอ?
ไม่แปลกใจแล้วแหละ ว่าทำไมเพียงข้ามคืนพ่อล่อกันซะเกือบหมดต้น...
ผู้เขียนเขี่ยมัน ได้ยินเสียงมันร้อง...จิ๊กๆๆๆ...ซะด้วย เพิ่งรู้ว่าหนอนก็มีเสียงดังแฮะ
เสียงป๊าตื่นชงกาแฟ ผู้เขียนเขี่ยหนอนใส่ที่ตักขยะยกไปให้ป๊าดูในครัวแล้วนำออกมานอกบ้าน คิดว่าจะทำยังไงกะมันดี... ป๊าถือถ้วยกาแฟตามออกมาแล้วเดินไปดูกอมะลิ
ผู้เขียนบ่นต่อว่าหนอนอะไรตัวใหญ่จัง มันมายังไงข้ามคืนกินต้นมะลิเราได้ขนาดนี้...
“หนอนผีเสื้อ...” ป๊าบอก
พอรู้ว่าหนอนผีเสื้อพาลนึกถึงหน้าตาสวยๆของพ่อแม่มันแล้วสงสาร ขณะกำลังวางแผนในใจว่าจะให้มันไปโตที่อื่นและกำลังจะเดินไปที่ประตูรั้ว ป๊าเดินมาหาแล้วพูดว่า
“ไหน.. วางลงที่พื้นซิ...” ผู้เขียนยังถือที่ตักขยะเฉยๆ... ป๊าเอามือหยิบมันทิ้งลงที่พื้น...
แล้วภาพก็เป็นเช่นนี้ (ที่เท้าคอปเปอร์)
ไม่ใช่ฝีเท้าคอปเปอร์หลอกนะ
ผู้เขียนได้แต่พูดว่า...แหยะ!....
...ในใจพูดว่า ลาก่อน (ขออโหสิกรรม...จ้า เด็กๆ... )...
ยึ้ยยย....
ความเห็น (10)
...เสียดาย..กับ..(ผี)เสื้อ.. แสนสวย..ที่ไม่มีโอกาศ..บินประดับโลก..ที่บูดเบี้ยวใบนี้...อ้ะ..ยายธี
ชีวิต ครับท่าน
สวัสดีค่ะ คุณยายธี
...ฮาๆ...กับคุณยายค่ะ
ก็อยากเห็นตอนมันเป็นผีเสื้อเหมือนกันค่ะ อยากรู้ว่าปีกมันจะเป็นแบบไหน คงสวยน่าดู...เพราะขนาดหนอน(ตัวโต)ยังวาววับซะขนาดนั้น...
ว่าแล้วยังสยองขนลุกซู่อยู่เลยค่ะตอนเห็นไอ้ตัวโตใกล้ๆ..ยึ้ยยย...
เรียน ท่านอ.JJ
ค่ะอาจารย์...
จุดจบของชีวิตหนอน(หลังกินใบอ่อนของมะลิ) ค่ะ ... อิอิ
พี่จะกลัวประเภทตัวนิ่มๆ
เขาเล่าว่า หน้าตาอย่างนี้แหละ....อร่อย.....
เขาเล่าว่า หน้าตาอย่างนี้แหละ....อร่อย.....
พ่อหมายถึง...ไอ้ที่เขาเรียกว่า รถด่วนน่ะเหรอตัวเอง เค้าไม่เคยกินน่ะ
ฉันก็ไม่เคยกิน เพียงแต่ได้ยินเขาเล่ากันต่อๆกันมา....
พี่แก้วคะ
ลูกสาวคนเล็กของติ๋วเธอบอกว่า "ตัวมันนิ่มดีออก"ค่ะ