Mirror Mirror : จอมโจรสโนไวท์ กับราชินีบานฉ่ำ

Mirror Mirror : จอมโจรสโนไวท์ กับราชินีบานฉ่ำ

กำกับโดย : ทาร์เซ็ม ซิงห์

แนว : Comedy, Fantacy

 

http://www.nangdee.com/title/mt_poster.php?movie_id=2880 

เรื่องย่อ

หลังจากขับไล่กษัตริย์ออกจากวังได้แล้ว แม่มดใจร้าย (จูเลีย โรเบิร์ต) ก็ขึ้นเป็นกษัตริย์ เธอไม่ชอบลูกเลี้ยงสโนไวท์ (ลิลลี่ คอลลินส์) เจ้าหญิงแสนสวยที่ผมดำมันขลับ ผิวขาวดุจหิมะอย่างยิ่ง แม่มดถามกระจกอยู่ตลอดเวลาว่าใครสวยที่สุด จนท้ายที่สุดก็รู้ว่า วิธการเดียวที่เธอจะเป็นที่หนึ่งได้ เธอต้องทำให้เจ้าหญิงสโนไวท์ตาย ส่วนเธอต้องต้องเจ้าชายหล่อ ๆ รวย ๆ สักคนเพื่อกอบกู้สถานะทางการเงิน

 

วิจารณ์ภาพยนตร์ Mirror Mirror : จอมโจรสโนไวท์ กับราชินีบานฉ่ำ

แม่มดใจร้าย, เจ้าหญิงผิวขาวผู้คุยกับสัตว์และต้นไม้ได้, “กระจกวิเศษจงบอกข้าเถิดใครงามเลิศในปฐพี”, คนแคระทั้ง ๗, “ไฮโฮ ไฮโฮ ไฮโฮ ฮะโฮ ไฮโฮ...”, แอ๊ปเปิล และจูบ  นี่คือสัญลักษณ์สำคัญของนิทานเรื่อง สโนว์ไวท์กับคนแคระทั้งเจ็ด (Snow White and the Seven Dwarfs) บทประพันธ์ของนักเล่านิทานระดับโลกอย่างพี่น้องตระกูลกริมม์ โดยดิสนีย์นำมาสร้างในรูปแบบภาพยนตร์การ์ตูนเต็มรูปแบบในปี ค.ศ. ๑๙๓๗ จนกลายเป็นนิทานการ์ตูนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลก และเมื่อเอ่ยถึงสัญลักษณ์ต่าง ๆ ในข้างต้น ไม่ว่าจะเด็กหรือผู้ใหญ่ก็จะจำได้หมายรู้ว่ามาจากนิทานเรื่องสโนไวท์นั่นเอง

 

แต่สโนไวท์ฉบับปี ค.ศ. ๒๐๑๒ ของทาร์เซ็ม ซิงห์แตกต่างไปจากฉบับของดีสนีย์ แม้จะมีสัญลักษณ์ของสโนไวท์อยู่เกือบจะครบถ้วน แต่ก็ถูกทำให้เปลี่ยนแปลงไปในรูปแบบและความหมายใหม่ ๆ เช่น จูบไม่ใช้แก้ไขจากการนิททรา พฤติกรรมของตัวละครแบบใหม่ ๆ เช่น แม่มดโก๊ะเปิ่น เป็นตัวตลกของเรื่อง สโนไวท์มีความสามารถในการต่อสู้ คนแคระไม่ได้เป็นคนตัดฟืนทำเกษตรกรรมแต่เป็นโจร เป็นต้น ซึ่งทำให้หนังดูสนุกขึ้น ดูมีอะไรมากขึ้น

 

ทั้งนี้ทั้งนั้นผมจะไม่ใช้คำว่า “การตีความใหม่” เพราะในทางคติชนวิทยา การตีความเรื่องราวต่าง ๆ โดยเฉพาะนิทานที่เป็นเรื่องปรัมปราและเป็นแบบมุขปาฐะ ไม่มีรูปภาพประกอบ การตีความจึงเป็นไปตามวิถีชีวิต ภูมิปัญญาของท้องถิ่นนั้น ๆ  อย่างเช่น นิทานเรื่องมโนราห์ฉบับของภาคใต้กับมโนราห์ฉบับของภาคเหนือ มีเรื่องราวค่อนข้างแตกต่างกันอยู่มาก แต่หากอยู่ในรูปลายลักษณ์อักษรแล้ว การตีความเรื่องราวก็จะออกมาเหมือนกัน เพราะอ่านมาจากหนังสือเล่มเดียวกัน ยกเว้นการบิดเบือนจากการคัดลอกและการแพร่กระจาย ดังนั้นสโนไวท์ฉบับปี ค.ศ. ๒๐๑๒ ของทาร์เซ็ม ซิงห์ จึงไม่ใช่การตีความใหม่ แต่เป็นการเปลี่ยนแปลงเรื่องใหม่นั่นเอง

 

ทาร์เซ็ม ซิงห์ ฝากฝีไม้รายมือไว้ในภาพยนตร์ที่ตราตรึงใจผมสองเรื่องคือ The Cell ฉายปี ค.ศ. ๒๐๐๐ หนังจิตวิทยาที่นำแสดงโดย เจนิเฟอร์ โลเปส ใช้เทคนิคการใช้สี ภาพ การตัดสลับฉากระหว่างโลกแห่งความจริงกับโลกในจิตสร้างความอึดอัดเป็นอย่างมาก ซึ่งประสบความสำเร็จในฐานะหนังจิตวิทยา แม้จะดูยากจนถึงขั้นดูไม่รู้เรื่องก็ตาม ส่วนเรื่องรายได้ผมไม่ได้ติดตาม  อีกเรื่องหนึ่งคือ Immortals ฉายในปี ค.ศ.๒๐๑๑ ดัดแปลงจากเทพนิยายปรัมปรากรีก ที่เน้นไปทางคติมนุษยนิยม ดูง่ายขึ้น ไม่ซับซ้อน  ประสบความสำเร็จในเรื่องรายได้ ลักษณะเด่นที่เหมือนกันคือ ภาพในจินตนาการถูกถ่ายทอดออกในในหนังได้อย่างดีเยี่ยม สวยงาม รวมถึงความยอดเยี่ยมในการใช้สีให้ความหมายและอารมณ์ของหนัง  ซึ่ง Mirror Mirror  มีอยู่อย่างเต็มเปรี่ยม แต่เรื่องนี้ เล่าเรื่องง่ายที่สุด ดูง่ายที่สุด อีกทั้งยังแสดงถึงความผูกพันของผู้กำกับที่เคยใช้ชีวิตอยู่ในอินเดียมานานจนนำกลิ่นไอเพลงอินเดียมาใช้ในหนังเรื่องนี้ด้วย

 

คุณอภินันท์ บุญเรืองพะเนา นักวิจารณ์ภาพยนตร์บอกว่า พากย์ไทยโดยทีมพันธมิตรดีกว่าฉบับภาษาอังกฤษ จริงหรือไม่นั่นผมไม่รู้ เพราะผมดูฉบับภาษาอังกฤษไปก่อนที่จะได้ยินคำเสนอนี้และไม่มีงบสำหรับดูซ้ำสอง เพื่อพิสูจน์ เพียงแต่ฝากเพื่อน ๆ พี่ น้อง ๆ ที่ดูแบบพากษ์ไทยช่วยบอกเล่าหน่อยเถอะครับว่า สนุกขนาดไหน

 

วาทิน ศานติ์ สันติ

ดูเมื่อ ๑๖ มีนาคม ๒๕๕๕

ราคาบัตร ๑๔๐ บาท SF เซ็นทรัลรามอินทรา

[หนุ่มลำน้ำมูล]

ผมเพิ่งมีโอกาสได้ดูเมื่อวาน (วันอาทิตย์ที่ 1 เมษายน 2555) สนุกดีครับ เพลิดเพลิน หลายฉากก็สวยดี โดยเฉพาะที่ตั้งพระราชวังสวยมาก อีกฉากก็คงเป็นฉากที่ราชินีพูดคุยกับกระจก (ซึ่งมันก็คือการปรึกษากับตัวเอง) ซึ่งฉากนั้น ราชินีไปโผล่อยู่กลางทะเล ผมว่ามันสวยดีนะ ทั้งเทคนิค ทั้งภาพ ดูมันลงตัว กลมกลืนกัน

แต่ถ้าพูดถึงทีมพากย์ของพันธมิตร ผมว่า ยอดเยี่ยมครับ มีลูกหยอด ลูกอะไร ฮาดี เป็นทึมคุณภาพครับ.............................