คิดไม่ผิดเลยที่เลือกศูนย์ฮอนด้าปราณบุรี ในการดูแลน้องตี้ ก็มีกำไร ไปอย่างตรงที่ได้มีโอกาสไป
เที่ยวทุกครั้งที่ครอบครัวของเราต้องพา น้องตี้ไปเข้าศูนย์ อย่างวันนี้ก็เช่นกัน
หลังจากเสริมความงามทำสวยให้กับน้องตี้เสร็จแล้ว สามคนแม่ลูกกับน้องสาวอีกคน
ก็พากันลั่นล้า ไปเที่ยวไร่องุ่นกันค่ะ จริง ๆ ก็เพิ่งจะทราบก่อนหน้านี้ไม่นานนัก ..
ว่าที่หัวหินก็มีไร่องุ่น กับเขาด้วย เราคนในพื้นที่แท้ไม่ค่อยทราบอะไรเกี่ยวกับท้องถิ่นมากนัก
อย่างที่ทราบว่าหัวหินมีไร่องุ่นเนี่ย ก็ด้วยความบังเอิญ
ด้วยเพื่อนที่กรุงเทพฯโทรศัพท์มาบอกมาเล่าให้ฟังว่าไปเที่ยวมา สวยดี
พร้อมกับมีรูปภาพมาอวด ที่นี่เลยค่ะ
เที่ยวกันแบบไม่ได้ตั้งตัว ควักกล้องถ่ายรูปออกมาจะถ่ายภาพสวย ๆ
แหมถ่ายได้แค่สามสี่ภาพก็หมดพลังงานซะแล้ว จึงไม่ค่อยได้ภาพสวย ๆ
มาฝากเพราะถ่ายจากโทรศัพท์มือถือเป็นส่วนใหญ่ ภาพจึงไม่สวย
ดังใจเล้ย แต่ก็ยังอยากจะอวด เพียงแค่จะอวดเพื่่อ
เชิญชวนให้ไปเที่ยวกันหน่ะค่ะ
สำหรับเรา ด้วย หนึ่ง ไม่รู้จักทาง อาศัยอ่านป้ายนำทางและลองผิดลอง
ถูกไปเรื่่อยเปื่อย กับ สองทางไม่ค่อยดีนักขรุขระบ้าง ไหล่เขาบ้าง
เป็นเนินบ้าง ทำให้เราต้องคอยระมัดระวัง สเกิร์ตหน้าหลังของน้องตี้อ่ะสิ
แหมก็เพิ่งไปเสริมสวยมาหมาด ๆ จะไม่ให้ระวังได้ไงหล่ะ ฮา ฮา ..
อาจจะสวยมากสำหรับนักท่องเที่ยวท่านอื่นๆ ที่ไม่ค่อยได้อยู่เขาลำเนาไพร
แต่สำหรับอิงจันทร์ แหม แหมมันชินกับภาพแบบนี้อ่ะ เพราะเคยอยู่ถิ่นนี้มาก่อน
ร่อนมอเตอร์ไซด์อ้อมไปอ้อมมาอยู่แถว ๆ นี้มาก่อนเป็นสิบปีตั้งแต่สมัยถนนลูกรังอ่ะ
ก็เป็นครูอยู่หลังเขา ห่างจากที่นี่ไปอีกตั้งสิบกว่ากิโลเมตรแค่นี้เรื่องจิ๊บ ๆ
อีกทั้งสถานที่จิบไวน์ของเค้า แม้ว่าจะงดงาม ดูดี น่านั่งชมบรรยากาศก็จริง แต่วันนั้น
นักท่องเที่ยวต่างชาติเยอะมาก ๆ ดูเหมือนว่านักท่องเที่ยวทั้งไทยเทศจะหนีน้ำท่วมกรุงเทพฯ
มาด้วยสิ เลยทำให้เราไม่ค่อยได้เข้าไปรวมกลุ่มกับเค้า คือว่า กะจะเที่ยวกันแบบคนบ้านบ้าน
ไม่ค่อยชอบอะไรที่หรูๆ แออัดไปด้วยผู้คน จึงปลีกวิเวกหลบมุมนั่งหลบร้อนกันพักใหญ่
ก่อนจะเดินทางกลับ ไม่มีแม้แต่ผลองุ่นติดไม้ติดมือไปฝากใครเล้ย ก็ไม่มีขายอ่ะ
ที่ต้นเองก็ไม่ห็นมีพวงองุ่นให้ชื่นชมเลย หรือว่าเราเข้าไม่ถึง แหมกะจะอ้าปากงับผลองุ่น
จากต้นซะหน่อย อดเลยเรากลับไปถึงปราณบุรีจึงใช้บริการร้านค้าต่างชาติที่
มาลงทุนโกยเงินบาทของไทยซื้อองุ่นแดงสดๆ ไร้เม็ด(ไม่รู้สดมาจากไหน)
สำหรับตัวเองและนำไปฝากคนข้างบ้าน
ไม่ค่อยสนุกับการถ่ายรูปสักเท่าไหร่ คือว่าไม่ค่อยจะพร้อม ทั้งเสื้อผ้า
หน้า ผมและกล้องถ่ายรูปเจ้าคร้า แต่ก็อดไม่ได้ สักรูปสองรูปก็ยังดี
กว่าจะกลับลงมาถึงหัวหินก็ประมาณบ่าย ๆ ไม่ไหวแล้ว หาอะไรใส่ท้อง
กันดีกว่าสุดท้ายก็ที่นี่เลยค่ะ มิตรที่ดีของเราเสมอ
ที่อาจอยากจะแหวกความจำเจ จากการเที่ยวชายหาด อยากเที่เขาลำเนาไพร
ก็ขอเรียนเชิญนะคะไปไม่ยากค่ะ ห่างจากหัวหินไม่ไกลนัก อย่างน้อย
ก็เก็บเกี่ยวความงามสองข้างทางที่เป็นธรรมชาติ ขากลับอาจแวะเที่ยว
ตลาดน้ำสามพันนาม หรือตลาดน้ำหัวหินที่เป็นอีกทางเลือกสำหรับผู้มาเที่ยวหัวหิน
ซึ่งอิงจันทร์และูลูก ๆ แวะเที่ยวมาแล้วและจะนำมาให้ชมในบันทึกหน้านะคะ
(บันทึกไว้อ่านเองซะมากกว่า 5555+
ก็ไม่ค่อยมีเวลาได้ไปเยี่ยมใครแล้วใครเค้าจะมาเยี่ยมเรา เออ หนอ)