ประมาณกลางเดือน พฤศจิกายน 2554 ผมและพี่เกด...เกศนี บุณยวัฒนางกุล

ยังอดชื่นชมกับแจกันดอกไม้ ที่มียอดผักปังสีม่วงแซมอยู่ บนเวที R2R คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

และเมื่อเดือน ธันวาคม 2554 ผมเดินทางไปเยี่ยมคุณยายคิม

ที่บ้านและได้เขียนบันทึก...เรียนรู้ชีวิต...ยายคิม นพวรรณ พงษ์เจริญ....http://www.gotoknow.org/blogs/posts/473359

เดือน มกราคม 2555 หลังปีใหม่ 2-3 วัน ผมได้นำเมล็ดผักปังสีม่วง และพริกหวานของคุณยายคิม ที่ตากแดดหลายวัน มาเพาะใส่กระถางรวมกันทั้งสองชนิด รดน้ำเช้า-เย็น และพูดคุยลูบไล้เขาเบา-เบา เขาเริ่มงอกงาม...แตกใบให้รู้ว่า ต้นไหน คือ ผักปัง หรือต้นพริกหวาน

(ผมยังส่งไม่ได้เมล็ดผักปังและพริกหวานส่งให้พี่อุ้มบุญเลยครับ )

ผมนำต้นผักปังมาแยกใส่กระถางเล็ก ๆ กระถางละ 2 ต้น กำลังงดงามและเจริญเติบโต

นับเป็น...เมล็ดพันธุ์แทนความคิดถึง>>>ระหว่างกันนะครับ

ผมวางแผนว่า ถ้าต้นโตสักหน่อย ผมจะนำไปปลูกข้างรั้ว ให้เลื้อยเหยียดแข้งเหยียดขา

เมื่อมีเมล็ด จะนำไปตากแดด และมอบให้กับคนที่ผมรักต่อไปครับ

อ.ธนากรณ์ ใจสมานมิตร

ได้ให้ความเห็นของบันทึกที่ผมเขียนถึงคุณยายคิมในวันนั้น

ผมหาที่จุดจบบันทึกนี้ไม่ได้ คำพูดของ อ.ธนากรณ์ แทนความรู้สึกของผมได้อย่างดี

ขอบคุณครับ

"...ชื่นชมท่านอาจารย์คิม ผู้บ่มเพาะเมล็ดพันธุ์ความดีงาม

ชื่นชมท่านอาจารย์ทิมดาบ ผู้ขยายเมล็ดพันธุ์แห่งความดีงามนี้ เป็นการส่งเสริมค่านิยมใหม่ให้กับสังคมแห่งการเรียนรู้ (พบความดีงามต้องบอกต่อ)

ขอบพระคุณท่านอาจารย์กัลยาณมิตร ทั้งสองท่านครับ..."

เขียนใน GotoKnow โดย ทิมดาบ
ใน ความสุขของหมออนามัย

คำสำคัญ (Tags): #ผักปัง#สีม่วง#อุ้มบุญ#เกศนี บุณยวัฒนางกุล#ธนากรณ์ ใจสมานมิตร#คิม นพวรรณ พงษ์เจริญ

หมายเลขบันทึก: 480417เขียนเมื่อ 29 กุมภาพันธ์ 2012 00:14 น. ()แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน 2012 11:54 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน