ไม่ยุติธรรม... ตั้งแต่เกิด


"ทุกครั้งที่เรากินของแพง หรือทานของเหลือ ยังมีอีกหลายคนที่ยังไม่มีข้าวถึงท้อง"... นักเขียนรุ่นเยาว์

คุณเคยคิดไหม... จะมีคนเก็บข้าวที่เหลือจากบ้านอื่นมาทานกันทั้งครอบครัว... เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาได้มีโอกาสได้ไปเยี่ยมบ้าน ซึ่งการเยี่ยมบ้านนั้น เราจะเยี่ยมกันใน 4 กรณี คือ ผู้ป่วยเรื้อรัง, ผู้ป่วยระยะสุดท้าย, ผู้ป่วยความผิดปกติทางจิตใจและผู้ป่วย... 

บ้านตึกแถวหลังหนึ่งในตัวเมืองที่มีความวุ่นวาย ใครจะคิดว่า จะมีครอบครัวที่มีสมาชิกกัน 3 คน คือ คุณแม่ และลูกชาย 2 คน แต่ไม่ใช่แม่เลี้ยงลูกชาย กลับเป็น ลูกชายคนโตต้องเลี้ยงทั้งคุณแม่ซ่ึ่งเป็นอัมพาตครึ่งซีก (old CVA) มีแผลนอนติดเตียงบริเวณก้นกบ (base sore score 2) ไม่ใช่แค่นั้น ชายหนุ่มคนนี้ต้องดูแลน้องชายซึ่งเป็นผู้ป่วยโรคจิตที่ต้องฉีดยาทุกวันและมักจะไม่ให้ความร่วมมือในการฉีดยา อาชีพของชายหนุ่มคนนี้เป็นเพียงลูกจ้างในร้านขายขนมเล็กๆของญาติ มีรายได้ตกเพียงแค่ 5,000-6,000 บาทต่อเดือน แต่เมื่อเทียบกันค่าใช้จ่าย เพียงแค่คิดค่าผ้าอ้อมที่คุณแม่ต้องใช้ตัวละ 40 บาท ใช้วันละ 2 ตัว รวมแล้วต้องเสียเงินกว่า 2,400 บาท  ไหนจะค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอาหารสำหรับ 3 คน และแน่นอนว่าพี่ชายไม่สามารถอยู่บ้านดูแลคุณแม่ได้ตลอด ต้องฝากน้องชายดู ซึ่งก็ไม่ค่อยจะให้ความช่วยเหลือมานัก 

มีประโยคหนึ่งจากน้องชายพูดว่า "พี่เค้าเอาข้าวที่เหลือจากญาติใส่กะละมังกลับมา แล้วก็ป้อนให้พวกเราสองคน (คุณแม่และตัวน้องชายเอง) กินกัน" ในใจทำให้รู้สึกว่า... ข้าวที่เรากินทุกวัน ที่อาจจะกินของแพงบ้าง ถูกบ้าง เหลือบ้างหมดบ้าง ทำไมเราไม่รับประทานอย่างคุ้มค่ามากกว่าที่เป็นอยู่ ทุกครั้งที่เรากินของแพง หรือทานของเหลือ ยังมีอีกหลายคนที่ยังไม่มีข้าวถึงท้อง


คงเป็นโจทย์ที่ต้องคิดต่อไป ซึ่งในขณะนี้ผมยังไม่เป็นผู้ใหญ่เต็มตัว แต่มองในมุมมองที่ว่า ทำไมผู้ใหญ่หลายท่านไม่สนใจ จึงขอบันทึกเรื่องนี้ไว้ เพื่อรอดูวันที่ผมเป็นผู้ใหญ่ ว่าผมจะลืมสิ่งนี้หรือไม่

เด็กหนุ่มอายุ 22 ปี ผู้เติมโตด้วยความหวังของผู้คนอีกมากมาย

25/2/55 6.21 AM

หมายเลขบันทึก: 479906เขียนเมื่อ 25 กุมภาพันธ์ 2012 06:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 26 เมษายน 2012 14:10 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

ชอบอ่านเรื่องแบบนี้ครับ มาเขียนบ่อยๆๆนะครับ

สมัยลงพื้นที่กับ อสม. จะพบเจอกลุ่มผู้ป่วย ประมาณนี้ สมาชิกในบ้านแจ้งความเดือดร้อนไปยัง

ผญ.บ. ปสง. ช่วยเหลือ หาหน่วยงานที่เกี่ยวข้องมาดูแล อสม. ด้านโรคภัย งานส่งต่อ องค์กรอิสระ ต่อไป

ไม่แน่ใจว่ารายนี้อยู่จ. อะไรคะ .. ส่งกำลังใจในเบื้องต้นก่อนคะ

เห็นด้วยกับอาจารย์ขจิตค่ะ

ชอบสไตล์การเขียน ทิ้งท้ายไว้ให้คิดของคุณหมอมาก

ความไม่เท่าเทียมทางเศรษฐกิจ ยังคงเป็นสิ่งคู่โลก

เพียงเรา ไม่สร้างความทุกข์เพิ่มให้เขา จากความไม่เท่าเทียมในการเข้าถึง การแพทย์

คุณหมอก็สร้างความดีแล้วค่ะ

ขอบคุณอาจารย์ทุกท่านมากครับ แล้วก็สำหรับ คุณ poo ครับ ขอบคุณมากจริงๆครับ แต่ตอนนี้ได้มีการช่วยเหลือแล้วครับ ผมอยากสะท้อนความคิดของคนที่อาจจะไม่ใช่เด็ก แต่ก็ยังไม่เป็นผู้ใหญ่ซะทีเดียว ที่อาจจะมีความคิดที่ยังบริสุทธิ์ เพราะยังไม่เจอสังคม ยังไม่พบกับกิเลสจริงๆ

ขอบคุณครับๆ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท