การรักษาโรคด้วยตนเอง..เรียนรู้จากสัตว์
น่าสังเกตว่าหมาแมวนั้นเมื่อมันป่วยไข้มันไม่ไปหาหมอหรอก (ยกเว้นหมาแมวที่ถูกคนพาไป) แต่มันรักษาตนเอง ด้วยสัญชาติญาณ คือ หนึ่ง มันจะอดข้าวจนตัวผอม แล้วไปหาหญ้าสมุนไพรกิน หายหน้าไปเป็นนาน แล้ววันหนึ่งมันก็วิ่งกลับมาหาเราด้วยร่างกายผอมโซ แต่อาการไข้หายดีแล้ว
ลองสังเกตสิครับเวลาเราป่วยไข้มันจะรู้สึก “เบื่ออาหาร” ซึ่งผมว่าเป็นกลไกธรรมชาติของร่างกายที่มาสอนเราว่าอย่ากินอาหารนะ แต่เราดันโง่ไปฝืนคำเตือนของร่างกายด้วยการพยายามยัด “อาหารดีๆ” เข้าไปให้มากที่สุด
อย่างนี้แสดงว่าโง่กว่าหมาแมวหรือไม่? ขอเชิญช่วยกันวิสัชนา
การกินอาหารนั้นย่อมมีเชื้อโรคต่างๆปนเปื้อนเข้าไปพร้อมอาหารด้วยไม่มากก็น้อย เมื่อเซลภูมิคุ้มกันเห็นเชื้อโรคเข้ามาก็ต้องแบ่งกำลังทหารที่กำลังต่อสู้อยู่กับเชื้อไข้เพื่อเอาไปสู้กับเชื้อโรคที่เข้ามาใหม่ทางอาหาร
แหม..ที่แรกสู้กันมาครึ่งค่อนวัน จนภูมิคุ้มกันจะชนะอยู่แล้ว เชื้อไข้กำลังจะยกธงขาว แต่เมื่อต้องแบ่งทหารออกไปแบบนี้ เชื้อไข้ก็มีเวลาแบ่งตัวเพิ่มกำลังของตัวเองอีกด้วย เผลอๆอาหารที่ส่งเข้าไปในร่างกายนั้นจะยิ่งไปช่วยเป็นอาหารให้พวกเชื้อโรคด้วย ก็ยิ่งไปกันใหญ่
สำหรับการดื่มน้ำนั้น ก็มักสอนกันว่าเวลาเป็นไข้ให้ดื่มน้ำสะอาดมากๆ แต่ผมขอแย้งว่าน่าจะดื่มน้ำสะอาดให้น้อยที่สุด เท่าที่พอประทังชีวิตเท่านั้น เพราะถ้าดื่มน้ำมากเลือดจะใส พอเลือดใสความเป็นสองขั้ว (dipole) ก็จะจางลงเพราะฉะนั้นเลือดจะไปจับสารพิษในเซลร่างกายมาให้เซ็ลภูมิคุ้มกันสังหารก็ทำได้ยากขึ้น แต่ถ้าดื่มน้ำน้อย เลือดข้น ก็ตรงกันข้าม (ความเข้มของdipoleนี้สำคัญมากต่อการช่วยเร่งการจับสารพิษ สารตกค้าง และเชื้อโรคจากเซ็ล ดังที่ผมได้โพสต์ไว้ก่อนแล้วว่า แม้โรคเบาหวานก็อาจมีสาเหตุมาจากการดื่มน้ำมากเกินไป เช่น วันละแปดแก้ว)
มนุษย์เราเก่งกว่าแมวหมาตรงที่เรารู้จักทำสมาธิ ซึ่งผมได้โพสต์ไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่า ได้มีการพิสูจน์ทางการแพทย์แล้วว่าเมื่อเข้าสมาธิจนคลื่นสมองนิ่งระดับภูมิคุ้มกันในกระแสเลือดพุ่งกระฉุด ภูมิคุ้มกันที่เพิ่มนี้ก็ช่วยรักษาอาการป่วยไข้ได้ แม้กระทั่งเอดส์ มะเร็ง นี่แหละที่ชาวพุทธเราเรียกกันว่า “ธรรมโอสถ”
ดังนั้นเราชาวพุทธจึงควรฝึกสมาธิเอาไว้ให้ดี เพราะนอกจากจะทำให้ชีวิตมีความสุขเบาสบายในปัจจุบันแล้ว ยังเป็นธรรมโอสถที่จะช่วยรักษาตัวเรายามป่วยไข้หนักอีกด้วย แต่หากไม่ฝึกสมาธิพอป่วยหนักจะให้เข้าสมาธิก็เข้าไม่เป็น การอาจตายเสียก่อน ..อนึ่งถ้าจำเป็นต้องตายจริง การตายในอารมณ์สมาธิก็จะเป็นการที่เราเรียกว่า “ไปดี” ดวงวิญญาณย่อมไปสู่สุคติเป็นแน่
การ “ออกำลังใจ” ด้วยการนั่งสมาธิทุกวันวันละ 30 นาที เป็นการช่วยเพิ่มเซ็ลภูมิคุ้มกัน ดังนั้นเมื่อโรคร้ายก่ออาการในระยะแรกๆ เช่น มะเร็ง ก็อาจถูกเซ็ลภูมิคุ้มกันที่มีกำลังแรงจัดการเสียก่อนจนเมล็ดเชื้อโรคฝ่อจนไม่สามารถก่อตัวไปสู่ระยะที่พัฒนาได้มากขึ้น
แต่ทุกวันนี้คนเราป่วยไข้ไปนอนโรงพยาบาล ญาติมิตรไปเยี่ยมก็เอาแต่ “อาหารดีๆ” ไปฝาก ก็กินกันพุงกาง เชื้อโรคยิ้มร่า
ถ้าเราอดอาหาร แถมบำเพ็ญสมาธิพร้อมกันไป (ซึ่งหมาแมวอาจทำไม่เป็น) ผมเชื่อว่าอาจหายจากโรคได้โดยไม่ต้องไปทำอะไรมากกว่านี้ ...ผมเคยเขียนไว้แล้วว่าพระอาจารย์ผมรักษาโรคเอดส์หาย 33 จาก 35 รายทีป่วยอาการขั้นสุดท้าย ก็ด้วยวิธีการคล้ายกันนี้แหละ
...คนถางทาง (กพ. ๒๕๕๕)
ความเห็น (3)
ก่อนมาเป็นมนุษย์ เราเป็นคน และ เราก็เป็น สัตว์ มาด้วย ครับ..ถึงปัจจุบัน เราจะเป็นมนุษย์แล้ว เราก็ยังถูกขอบเขตของความเป็นสัตว์ ครอบงำอยู่ด้วย..สัตว์ พืช ต่างก็มีกระบวนการเรียนรู้ที่มีการพัฒนาเพื่อเอาชีวิตให้รอดซึ่งอาจแตกต่างกัน..แต่ใช่ว่า คน จะเก่งกว่าสัตว์นะครับ..สัตว์หลายชนิดเรียนรู้และพัฒนาเกี่ยวกับ จิต ได้ บางชนิดเก่งกว่า มนุษย์..อาทิ การสะกดจิต ตนเองเพื่อเปลี่ยนแปลงลักษณะและสะกดจิตผู้อื่นเพื่อล่าเป็นอาหาร..และ การจำศีล..บางทีมันอาจฉลาดกว่าพวกเรา ที่พยายามสร้างสิ่งโง่ๆแวดล้อมตัวเราจนถึงกับสร้างอันตรายให้ตนเอง..อย่างที่เป็นอยู่ในทุกวันนี้..ครับ..
555555 พูดเป็นเล่น ขำๆๆๆอ่ะ ไม่เอาด้วยหรอก (ห้ามว่าโง่นะ) กว่าจะหายไข้ หิวตายก่อนพอดี ฮามากเลยอ่ะ คุณทวิช :-)
ธรรมโอสถ ก็เชื่อนะ ทางการแพทย์ก็พิสูจน์แล้ว แต่ขอมีข้าวมีน้ำ สักหน่อย สิคุณ แล้วจะอยู่ยังไงกันเล่า ชีวิตคนนะ ไม่ใช่แมว ^-^
อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีก 20 ปีต้องทนหิวให้ได้ 20 วันสิครับ