ชายผู้ขี่รถจักรยานสีแดงในกลันตัน

บันทึกนี้มีเรื่องเล่าการตามหาชายขี่จักรยานสีแดง  หลังจากรุ่งขึ้นวันใหม่ในหมู่บ้านยุงเกาเราหาเก็บภาพยามเช้าแล้วได้พบพี่น้องคนไทมาทำบุญที่วัด มารับศีลให้ทานทำบุญแล้วช่วงว่างเราเข้าไปสนทนาสัมภาษณ์ด้วยภาษากันเองเพื่อเป็นข้อมูลดิบในการลงภาคสนามครั้งนี้

ทีนี้ยังมีอีกคนหนึ่งที่เราต้องขอความรู้ด้านความเชื่อเป็นผู้นำชุมชน

  ท่านเป็นหมอดูฤกษ์ดูยาม  เป็นหมอยา เวลาหมู่บ้านแถบนี้จะทำนาก็ต้องไปดูฤกษ์ว่าปลูกข้าวดีวันใด 

 ซึ่งพิธีกรรมเกี่ยวกับข้าวมี 3 พิธีคือ พิธีแรกหว่านกล้า  พิธีแรกดำ  และพิธีแรกเก็บข้าวทีละรวง 

มีคนบอกทางว่าบ้านชายคนนี้อยู่หลังวัดหัวนอน  บ้านยุงเกานี้มี 3 วัด  คือวัดปอม  วัดกลาง  และวัดหัวนอน

เราเริ่มออกเดินทางเข้าไปในกลางหมู่บ้าน  เห็นสภาพร่มรื่นมีผลไม้เยอะทำให้คาดเดาได้ว่าชุมชนแถบนี้เป็นคนขยัน 

 ทำมาหาเก็บ  ทำให้มีฐานะดี  ภายในบ้านมักจะปลูกพืชผักสวนครัวรั้วกินได้ 

 ในเส้นทางที่เดินไปมีต้นกล้วยล้มลงมาใกล้ทางเดินแต่ก็อยู่อย่างนั้น  ถ้าเป็นบ้านเราคงติดมือใครไปแล้วละ

บางคนทำสวนสมรมมีปลูกกล้วย  ปลูกมะม่วงหิมพานต์เพื่อเด็ดยอดขายวันละ 500 บาทอยู่นะ

ในถุงคือเดอะกี

แล้วเรามาถึงบ้านชายคนที่ตามหา...เออ...ท่านไปที่ศาลาลิง...อยู่ตรงไหน..? 

 ตรงปลายบ้านเดินไปสักกิโลได้จะเห็นศาลาตั้งอยู่ใกล้ทาง 4 แยกริมทุ่งนามีลมโกรกสบาย ๆ เป็นที่นั่งคุยกันเหมือนศาลาโกหกหรือศาลาประดู่หกที่เมืองนครศรีธรรมราชเลยนะนี่

เราไปตามคำบอกเล่านั้นจนถึงศาลาลิงเพราะหลังคามีรูปปั้นลิงอยู่ทั้ง 4 ด้านและเห็นกลุ่มคนนั่งคุยกันอยู่ 

นี่คือคุณลุงชุม

 ศาลานี้มี 20 เสา คนมักจะมาพิงเสาครบเพื่อพักผ่อนคุยกันในทุกเรื่อง  เอาหวาก  เอาน้ำตาลเมา  เอาเดอะกีคือ ตาแปะหรือข้าวหมากมาทานกัน  คุยกันสนุกสนาน  เดิมทีศาลานี้ใช้ทำพิธีเกี่ยวกับข้าว  อย่างงานลาซังมีชนไก่  ชนงัว  การละเล่นอื่น ๆ   ผมว่าศาลานี้สุดยอดจริง ๆ ตั้งอยู่ใกล้ทาง 4 แยกทั้งแขกไปไทมาก็มาคุยกันไม่แบ่งชนชั้นวรรณะ  และมาคุยกันได้ทุกเรื่องส่วนมากคนมีอายุแล้วมานอนพักตากลม  เราไปถึงเขายื่นเดอะกีมาให้ทานผมรับมาดูเป็นหัวมันที่อบเป็นเหมือนข้าวหมากเลยละครับ

จักรยานสีแดงคู่ชีพของท่าน

แล้วชายคนชอบขี่จักรยานสีแดงก็ปรากฏตัวคือคุณลุงชุม  อินทสิริ  อายุ 86 ปี  นั่นเองแล  และได้ให้ความรู้เราเกี่ยวกับเรื่องหมอพื้นบ้าน  วิถีชีวิตชาวนา  จากการมาพบปะผู้คนที่ศาลาลิงนี้และเห็นวิถีคนไทที่นี่แวบหนึ่งผมนึกถึงโสคราตีสนักปรัชญากรีกที่ชอบคุยทางปรัชญาไปทั่วหรือคุณลุงชุมจะเดินตามเส้นทางนั้นก็ไม่รู้นะ... 

[โสภณ เปียสนิท]

มีทั้งลิงและอาหารลิงด้วย

คนก็อิ่มลิงก็อิ่ม สบายทั้งคู่

[ยูมิ]

สวัสดีครับ คุณโสภณ เปียสนิท

การเดินทางชมหมู่บ้านได้เห็นวิถีชุมชนคนไทในบ้านยุงเกา รัฐกลันตัน

การมีศาลาพักร้อน ได้คุยกัน ได้นั่งรับลม ได้ระบายอารมณ์ ได้ยินเสียงหัวเราะ ทำให้สุขภาพของผู้คนที่นี่

มีความสุข ความสามัคคี ดีต่อกันครับผม

ขอบคุณครับ