...การจะเป็นเสือนั้นไม่สำคัญ สำคัญ อยู่ที่เราพออยู่พอกินและมีเศรษฐกิจ การเป็นอยู่แบบพอมีพอกิน แบบพอม ีพอกินหมายความว่า อุ้มชูตัวเองได้ให้ พอเพียงกับตัวเอง... อย่างนี้นักเศรษฐกิจต่างๆ ก็มาบอก ว่าล้าสมัย จริงอาจจะล้าสมัย เพราะว่าคนอื่น ต้องการเศรษฐกิจที่ต้องมีการแลกเปลี่ยน เรียกว่าเป็นเศรษฐกิจการค้า ไม่ใช่ เศรษฐกิจความพอเพียงรู้สึกไม่หรูหรา แต่เมืองไทยเป็นประเทศที่มีบุญอยู่ว่า การผลิตที่พอเพียงทำได้ อย่างข้าว ที่ปลูกเคยสนับสนุนให้ปลูกข้าว ให้พอเพียงกับตัวเอง เก็บเอาไว้ใน ยุ้งเล็กๆ แต่ละครอบครัวเก็บและถ้ามี พอก็ขาย แต่คนอื่นกลับบอกว่าไม่สมควร โดยเฉพาะภาคอีสาน เขาบอกต้องปลูกข้าว หอมมะลิเพื่อที่จะขาย |
อันนี้ถูกต้อง ข้าวหอมมะลิขายได้ดี แต่เมื่อขายแล้วพอตัวเองจะบริโภคเอง ต้องซื้อ สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องของเศรษฐกิจแบบ ค้าขาย ภาษาฝรั่งเรียก TRADE ECONOMY ไม่ใช่แบบพอเพียง ซึ่งฝรั่งเรียก SELF SUFFICIENT ECONOMY ถ้าเราทำแบบที่ไหนทำได้ คือเศรษฐกิจ แบบพอเพียงกับตัวเอง เราก็อยู่ได้โดย ไม่ต้องเดือดร้อน... (พระบรมราโชวาท พระราชทานแก่ คณะรัฐมนตรี ข้าราชการ ทหาร ตำรวจ และประชาชนทุกหมู่เหล่า ในโอกาส เข้าเฝ้าฯ ถวายพระพรชัยมงคล เนื่องใน วโรกาสวันเฉลิมพระชนมพรรษา เมื่อวันที่ ๔ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๐) |
ไม่มีความเห็น