น้องนางบ้านนา( ตอนที่ 24 ) " The show must go on "


    หลังจากที่คุณครูใหญ่และคณะครูได้พูดคุยกับนางแล้วก็อนุญาตให้กลับไปเรียนที่ห้องตามปกติ

 

        วันรุ่งขึ้นนางทำให้คุณครูและเพื่อนๆ แปลกใจไม่น้อย จริงๆก็เป็นรุ่นน้องแต่ในเมื่อมาเรียนด้วยกัน ถือว่าทุกคนเป็นเพื่อนหมด

 

       ตามตารางเรียนนั้นคาบแรกของแต่ละวันจะเป็นภาษาอังกฤษนางจำได้ว่ามีทั้งหมด 30 บท คุณครูสอนถึงบทที่ 5 นางต้องเจองานหนักเพราะต้องกลับไปท่องศัพท์ย้อนหลัง  ท่องแบบไม่มีหลักเกณฑ์ อาศัยความจำอย่างเดียว และที่ทำให้คุณครูและเพื่อนๆแปลกใจก็คือ คุณครูนำสู่บทเรียนโดยการถามคำศัพท์บทที่แล้ว และนางก็ตอบได้ทุกคำ คุณครูที่สอนภาษาอังกฤษคือคุณครูสิทธิ์นั่นเอง  คุณครูยกนิ้วให้และหัวเราะอย่างอารมณ์ดีบอกว่า

 

        " บ่เสียแฮงที่ครูไปขุดมาจากตม "

 

       นางตั้งใจเรียนให้สมกับที่คุณครูตั้งความหวังไว้จะอ่านหนังสือตั้งแต่เลิกเรียน หลังจากปฏิบัติภาระกิจส่วนตัวเสร็จก็อ่านต่ออีก อ่านไปเรื่อยๆเมื่อยก็พักบ้างนิดหน่อย

 

       สมัยนั้นที่บ้านยังไม่มีไฟฟ้าใช้ แสงวอมแวมจากตะเกียงน้ำมันก๊าดไม่เป็นอุปสรรคแต่อย่างใด เวลานางอ่านหนังสือแม่จะมานั่งใกล้ๆ ส่วนพี่ๆจะมานอนเล่นและคุยกันอยู่ข้างๆระยะหนึ่งก็จะแยกย้ายกันไปนอน

 

         เสียงผ้าขาวม้าที่แม่ใช้ไล่ยุงที่รบกวนลูกคือเสียงสวรรค์ที่ทำให้นางอบอุ่นยิ่งนัก แม่จะไล่ยุงให้จนกว่านางจะหลับ แล้วแม่ก็จะนอนอยู่ข้างๆ บ้านเราไม่มีมุ้ง ไม่มีผ้าห่ม ถ้าหน้าหนาวมาเยือนก็จะใช้ผ้าถุงเก่าๆที่แม่ใช้คลุมตัวไหมมาซ้อนกันหลายๆผืนมาห่มเพื่อช่วยบรรเทาความหนาว  

 

        ไม่ว่าร้อนหรือหนาวเราก็อยู่ได้ด้วยความรักของคนในครอบครัว แม่ไม่เคยดุลูก พี่ไม่เคยดุน้อง ทุกๆวันจึงเป็นวันแห่งความสุข สุขแบบพอเพียงตามประสาคนจน

 

       สิ่งที่ทุกคนให้ความสนใจในตอนนี้คือการเรียนของนาง งานในบ้าน นอกบ้านพี่ๆทำหมด นางไม่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น แม้แต่เสื้อผ้าพี่ก็ซักให้

 

        หลังเลิกเรียนนางจะได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากแม่และพี่ๆ ทุกคนจะเข้ามากอดด้วยรอยยิ้มที่เปี่ยมด้วยความรักพร้อมกับคำถามเดิมๆ

 

        " มื่อนี่เป็นจั่งใด๋ เฮียนยากบ่ เมือยบ่"

 

       แล้วพี่ก็จะตักน้ำมาให้ดื่มและนำกระเป๋าไปเก็บให้ จากนั้นก็จะยกกับข้าวมาให้รับประทาน ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นน้ำพริกกับผักต้ม เป็นอาหารกลางวันแต่รับประทานหลังเลิกเรียนเพราะนางไม่มีเงินติดตัวไปโรงเรียน ถ้าจะห่อข้าวไปก็ไม่รู้จะห่ออะไรเพราะไม่มีกับข้าว อาหารเช้าบางวันยังต้องอด กิจวัตรประจำวันจะเป็นอยู่แบบนี้

 

      แม้จะอยู่แบบอดๆอยากๆ แต่นางไม่เคยท้อถอย ไม่เคยคร่ำครวญกับโชคชะตา พยายามใช้เวลาทุกนาทีให้คุ้มค่าไม่ยอมให้เสียเปล่า ทุกๆวันนางจึงคร่ำเคร่งอยู่กับการท่องศัพท์ภาษาอังกฤษยิ่งอ่านก็ยิ่งกระหายใคร่รู้ว่าบทต่อไปจะมีอะไรบ้าง

 

        นางท่องศัพท์ด้วยความสนุกจนถึงบทสุดท้าย สามารถแปลได้และเขียนถูกต้องทุกคำทั้งๆที่คุณครูยังไม่สอน  และยังจำได้ไม่หมดด้วยซ้ำว่าที่ท่องไปน่ะพยัญชนะแต่ละตัวอ่านว่าอะไร จำแค่เขียนอย่างไร อ่านว่าอะไร แปลว่าอะไร แค่นั้นเอง  เวลาคุณครูถามนางก็จะตอบฉะฉานด้วยความมั่นใจ ด้วยเหตุนี้นางจึงได้รับความไว้วางใจจากสมาชิกในห้องให้เป็นหัวหน้าห้องในเวลาต่อมา เพราะทุกคนยอมรับในความสามารถแบบไม่มีเงื่อนไข จนกระทั่งเวลาสอบมาถึง ไม่น่าเชื่อว่า...

หมายเลขบันทึก: 478475เขียนเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ 2012 01:18 น. ()แก้ไขเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2013 23:31 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (33)

มาเยี่ยมอ่านด้วยความประทับใจในความสุขที่อบอุ่นด้วยความรักของครอบครัวและสิ่งแวดล้อมด้วยธรรมชาติและจิตวิญญาณของความรักดี คอยอ่านตอนต่อไปค่ะ

ภาพจากนิทรรศการความประทับใจในโครงการหลวง ที่พิพิธภัณท์ธนาคารไทย SCB

วันนี้น้องนางบ้านนา เล่นภาษาอังกฤษแล้ว "อินเตอร์"

  • เอาหัวหินมาฝาก เรียกน้ำย่อยครับ
  • โรงแรมของมหาวิทยาลัย ราชมงคลครับ แต่ ยังไม่เสร็จ อิอิ
  • อาจแวะเข้าไปนั่งเล่น  บนสันเขื่อนชมทะเลได้
  • มาเยือนด้วยความเคารพรัก/นับถือและคิดถึงครับ

สวัสดีค่ะคุณยายบันทึกได้บรรยากาศที่เน้นเด็กต้องอ่านและพูดได้ในภาษาอังกฤษ ....เก่งมากนะคะเด็กสมัยนี้ จนครูต้องแอบๆฟังเด็กสนทนากัน ขอบคุณที่ให้กำลังใจทุกช่องทาง อิอิ...มีความสุขตลอดไปนะคะเดือนแห่งความรักและความสุขมอบดอกไม้แก่กัน แต่ยังคิดถึง เรื่องกล้วย นะคะ มีประโยชน์และภูมิปัญญาด้วยค่ะ ( ตามกล้วยจากคุณสามสักมาค่ะ อิอิ) ภาพทิวทัศน์หน้าโรงเรียนค่ะ

เป็นซีรี่ เรื่องเยี่ยม น่าติดตามนัภไม่เคยอ่านอะไร ที่ชวนติดตามเยี่ยงนี้

สวัสดีค่ะพี่ใหญ่ที่คิดถึงIco48

  • ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะพี่
  • ภาพสวยงามมากค่ะ น้องขอเก็บเข้าแฟ้มเพื่อสะสมนะคะ

เรียนท่านอาจารย์Ico48

  • คุณยายเคยไปหัวหินแค่ครั้งดียวเอง ไปประชุมค่ะ ได้ไปถ่ายภาพที่สถานีรถไฟด้วยล่ะ
  • อยากไปเที่ยวอีกจัง ไม่รู้ว่าจะมีวาสนาไหม?
  • ขอบคุณที่มาให้กำลังใจนะคะ

สวัสดีค่ะคุณสามสักIco48

  • คิดถึงเช่นกันค่ะ
  • ขอบคุณที่แวะมานะคะ
  • นอนหลับฝันดีจ้า

สวัสดีค่ะคุณครูRindaIco48

  • แสดงว่าเป็นผู้ตามที่ดีค่ะ
  • วิวสวยมาก บ้านคุณยายไม่มีภูเขาค่ะ แห้งแล้งมาก เป็นจังหวัดเดียวในภาคอีสานที่ไม่มีภูเขา ไม่มีสนามบิน ไม่มีทางรถไฟผ่าน เฮ้อ ชนบทสุดๆจ้า
  • ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะคะ
  • ฝันดีนะ

Ico48คุณชยันต์คะ ภาษาแปลกๆคุณยายอ่านไม่ออกค่ะ รบกวนเขียนมาใหม่ได้ไหม?คะ

  • ขอบคุณมากที่แวะมาค่ะ

โห...คุณยายขา กำลังอินอย่างแรง

เล่นตัดตอนซะ 

พาย้อนรอยอดีต แบบได้บรรยากาศมากเลยค่ะ 

ขอบคุณหลายเด้อค่า ^____^


สวัสดีค่ะTawandinIco48

  • พอดีมีงานเข้ามาก็เลยหยุดไว้ก่อนจ้า เดี๋ยวเคลียร์งานเสร็จคุณยายเล่าให้ฟังต่อนะจ๊ะ

ดูเหมือนว่า น้องนางบ้านนา โชคดีที่มี รัก แวดล้อม และอบอุ่นนะคะ

ความรัก จึงชนะ อุปสรรค ทุกสิ่งอย่าง เชื่อมั่นในรัก สุขสันต์ เดือนแห่งความรัก ค่ะพี่คุณยาย

สวัสดีค่ะน้องปูจ๋าIco48

  • นางโชคดีที่มีครอบครัวที่อบอุ่นค่ะ ความรักของบุคคลรอบข้างหล่อหลอมให้นางเข้มแข็ง มีความอดทน และทนอดเพื่อผู้ที่อยู่เบื้องหลังจะได้ภูมิใจค่ะ
  • อากาศทางนี้เป็นไงบ้าง ที่มหาสารคามร้อนมากๆ อยากไปทะเลจัง

แสดงว่าน้องนางชอบภาษา 555 สบายดีไหมครับพี่

เรียนท่านอาจารย์Ico48

  • แม่นแล้วจ้า อิอิ
  • ตอนนี้กำลังเริ่มโครงการหลายอย่างค่ะอาจารย์ ไม่มีเวลาอัฟบล็อกเลย คงต้องสะสางอีกพอสมควร 
  • ระลึกถึงเสมอนะคะ อยากไปงาน Forum สงสัยที่นั่งเต็มหมดแล้ว โรงบาลคุณยายไปรับ Reac HA. ด้วยค่ะ

มาเยี่ยมคุณยาย ขอให้มีความสุข สุขภาพร่างกายแข็งแรง

นมัสการหลวงพี่Ico48

ขอบพระคุณที่มาให้กำลังใจคุณยายค่ะ


  " มื่อนี่เป็นจั่งใด๋ เฮียนยากบ่ เมือยบ่"

 

       แล้วพี่ก็จะตักน้ำมาให้ดื่มและนำกระเป๋าไปเก็บให้ จากนั้นก็จะยกกับข้าวมาให้รับประทาน ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นน้ำพริกกับผักต้ม เป็นอาหารกลางวันแต่รับประทานหลังเลิกเรียนเพราะนางไม่มีเงินติดตัวไปโรงเรียน ถ้าจะห่อข้าวไปก็ไม่รู้จะห่ออะไรเพราะไม่มีกับข้าว อาหารเช้าบางวันยังต้องอด กิจวัตรประจำวันจะเป็นอยู่แบบนี้

...

ชีวิตผมไม่ผิดแผกแตกต่างกันเท่าไหร่นัก
หากแต่เผชิญกับมันอย่างมีสติ
เรียนรู้ที่จะเข้าใจ...เรียนรู้ที่จะอดทนและปรับตัวในฐานรากของตัวเอง
ไม่วิ่งกับสิ่งเร้าภายนอกจนเสียหลัก

ขอบพระคุณครับ 

เรียนท่านอาจารย์แผ่นดินที่นับถือIco48

  • ขอบพระคุณมากค่ะที่มาให้กำลังใจคุณยาย
  • ทุกวันนี้ภาพทุกภาพ คำพูดทุกคำคุณยายยังจำได้ไม่เคยลืมค่ะ ถึงชีวิตจะเปลี่ยนไป แต่ความทรงจำยังคงอยู่ในจิตใจเสมอค่ะ

รอฟังตอนต่อไป ด้วยหัวใจระทึกครับ.. และเเวะเอาภาพมาฝากพอคลายเหงาครับคุณพี่

หวัดดีจ้าน้องชายIco48

  • ไม่ได้คุยกันนานแล้วเนาะ ช่วงนี้พี่ชีพจรลงเท้า ไม่ได้เข้าสำนักงานเลย เดินสายประชุม อบรมตลอด พอมีเวลาบ้างก็เข้า Facebook เพราะใช้เนื้อหาสั้นๆ ส่วนเรื่องราวที่จะลงในบล็อกคงต้องสางงงานให้เบาบางลงหน่อยจ้า
  • ตอนนี้ญาติๆเราคุยกันทางเฟสเยอะนะ ถ้าพอมีเวลาก็เข้าไปจอยกันได้ ค้นหาไม่ยาก แค่พิมพ์ มนัสดา อุ่นโสมย์ ก็เจอแล้วจ้า
  • ขอบคุณมากมายที่ยังคิดถึงกัน
  • มีความสุขทุกวันนะคะ

แอดไปแล้วครับ peter p sakhorn

สวัสดีจ้าIco48

  • OK พี่รับAdd แล้วนะคะ
  • ขอบคุณมากๆที่หากันจนเจอ

กลับมาอีกรอบว่า ชอบประโยคนี้ครับ

"..........ไม่ว่าร้อนหรือหนาวเราก็อยู่ได้ด้วยความรักของคนในครอบครัว แม่ไม่เคยดุลูก พี่ไม่เคยดุน้อง ทุกๆวันจึงเป็นวันแห่งความสุข สุขแบบพอเพียงตามประสาคนจน

สวัสดีค่ะน้องทิมดาบIco48

  • ขอบคุณมากที่ยังไม่ลืมกัน
  • คิดถึงอยู่เสมอนะคะ

แวะมาเยี่ยมอีกรอบหนึ่งด้วยความคิดถึงค่ะ..รออ่านต่อนะคะ..

สวัสดีค่ะพี่ใหญ่ที่คิดถึงIco48

  • ดอกไม้สวยจัง ดูแล้วสดชื่นขึ้นมาทันทีเลยค่ะ
  • ขอบคุณมากนะคะ
  • สักพักงานคงซาลง คงได้คุยกับพี่ใหญ่บ่อยขึ้นนะคะ
  • คิดถึงเสมอค่ะ

มาชม

ให้นึกถึงดอกบัวกว่าจะขึ้นพ้นจากน้ำออกมาเบ่งบาน...

เรียนท่านอาจารย์Ico48

  • ขอบคุณมากนะคะที่มาให้กำลังใจคุณยาย
  • ขอบคุณที่ยังไม่ลืมกันค่ะ
  • มีความสุขทุกวันนะคะ

สวัสดีค่ะ  ไม่ได้ทักทายซะนานสบายดีนะคะ

 

สวัสดีค่ะIco48

  • ขอบคุณสำหรับน้ำใจไมตรีที่มีให้กันมาโดยตลอดนะคะ
  • คิดถึงเสมอค่ะ
  • สุขสันต์วันจักรีค่ะ

  • หวัดดีคุณยายคนงาม
  • หายไปนานเลยนะจ๊ะ
  • เอาข้าวหลามมาฝากคุณยายจ้ะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท