นกเหยี่ยวแดง กับคำว่า "พอ"
หลังอาหารเช้าวันนี้ เราชวนกันไปเดินเล่น อากาศที่สดใสทำให้สวนสาธารณะใกล้บ้านมีผู้คนมากกว่าปกติ ทั้งผู้ที่ไปเดินวิ่งออกกำลังกาย และกลุ่มผู้ที่รักการถ่ายภาพตามธรรมชาติ ก็ไปเดินหานายแบบนางแบบกันมากหน้าหลายตา
Admiralty Park เป็นสวนสาธารณะตามธรรมชาติ ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของประเทศ มีพื้นที่ประมาณ 125 ไร่ เป็นสวนป่าเล็กๆ ที่มีพืชพันธุ์หลายชนิด มีแม่น้ำเล็กๆ ชื่อ Sungei Cina ไหลผ่าน และมีป่าชายเลนเล็กๆ อยู่ด้วย ที่นี่มีเหล่าแมลงเล็กๆ ลิงและนกให้ดูชมอยู่หลายชนิด
แสงแดดอ่อนๆ ลมเย็นๆ กับท้องฟ้าสีคราม ช่วยขับไล่ความอ่อนล้าที่สะสมมาตลอดสัปดาห์ได้ดียิ่ง
ขณะที่กำลังยืนดูฝูงนกเอี้ยงดำปักษ์ใต้หลายสิบตัวส่งเสียงเจื้อยแจ้วอยู่บนปลายไม้ จู่ๆ ฝูงนกก็แตกกระเจิงบินโผไปอีกฝั่งหนึ่ง เพราะมีนกเหยี่ยวแดง ตัวหนึ่ง Brahminy Kite (Haliastur indus), บินมาเกาะที่ต้นไม้นั้น
ฉันใช้กล้องซูมดูใกล้ๆ จึงเห็นว่าเหยี่ยวแดงตัวนั้นมีอาหารติดมากับอุ้งเท้าด้วย แล้วนกเหยี่ยวก็บรรจงจัดการกับอาหารเช้า อย่างพิถีพิถัน เอร็ดอร่อย
พอทานอาหารเสร็จ เหยี่ยวตัวนั้นก็บินจากไป
เสียงคุยกันของนกเอี้ยงก็กลับมาสร้างบรรยากาศให้ครึกครื้นอีกครั้ง...
อีกไม่นานจากนั้น ท้องฟ้าสีครามก็ถูกแทนที่ด้วยเมฆหนาขึ้นเรื่อยๆ รวดเร็วเสียเหลือเกิน นกเอี้ยงต่างก็บินไปหาที่พักพิง เรารีบเดินไปหาที่หลบฝน
เราติดฝนอยู่เกือบชั่วโมง ฉันจึงหัดถ่ายรูป สายฝน หมู่แมลง ที่กล้องพอจะซูมได้ถึง...
ฉันรู้สึกเสียดายนิดหนึ่งที่ไม่ได้มีโอกาสเดินรอบสวน เสียงผู้ร่วมทางแซวมาว่า “Is your glass half full or half empty today? วันนี้คุณมีน้ำเต็มครึ่งแก้วหรือน้ำเหลือเพียงครึ่งแก้ว?
ฉันได้แต่ยิ้มเป็นคำตอบ...
บ่ายๆ เราไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตแล้วกลับบ้าน ขณะที่กำลังจัดของเข้าตู้เย็น ฉันมองอาหารที่กักตุนไว้ในตู้เย็น ทั้งของคนและของแมว..
ฉันนึกถึงตัวเองที่เช้านี้ พอรู้ว่าจะไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ ทั้งๆ ที่เพิ่งทานอาหารเช้าเสร็จ ฉันยังแอบซื้อขนมติดมือไปเพราะเกรงจะหิวก่อนเวลากลางวัน
ฉันนึกถึงพระพุทธเจ้า, พระสาวกและพระสงฆ์ที่ฉันอาหารแต่เพียงในบาตร เสร็จแล้วล้างบาตร จนรุ่งเช้าที่จะออกไปรับบิณฑบาตรอีกที
ฉันนึกถึงเหยี่ยวแดงที่กินอาหารเช้านี้ กินเสร็จอาจจะพัก แล้วออกไปหาเหยื่ออีกทีเมื่อหิว ไม่มีการห่อกลับ ไม่มีการกักตุนไว้มื้อต่อไป วันต่อไป หรือเผื่อคราวจำเป็น ไม่นั่งเฝ้ากังวลกลัวความหิว….
.
ด้วยความนอบน้อม,
ปริม ทัดบุปผา
๖ กุมพาพันธ์ ๒๕๕๕
ความเห็น (16)
มือของอาจารย์ปริม ... "นิ่งมาก" ครับ ทำให้ภาพไม่มีความสั่นไหวเลย ;)...
นอกจาก "นิ่ง" แล้ว ยังรู้จัก "พอ" อีกด้วยนะครับ
ราตรีสวัสดิ์สัก ๒ ชั่วโมงก่อนนะครับ ;)...
ครูนกเคยมีโอกาสได้ฟังแง่มุมความคิดจากการบอกเล่าเรื่องการบิณฑบาตรของพระสงฆ์ ว่า....
"พระสงฆ์มองประเพณีการตักบาตรว่า ฝึกให้เราไม่ตระหนี่ ถี่เหนียว รู้จักการให้สิ่งดีๆ"
ในแง่มุมมองของคนตักบาตร "มองว่านี้คือการทำบุญ"
ในมุมของครูนกอะไรที่เราทำแล้ว "พอดี" สิ่งนั่นมักจะสวยงามค่ะ น้องดร.ปริม
อรุณสวัสดิ์ค่ะ ชื่นชมภาพธรรมชาติงดงาม สะท้อนอารมณ์สุขสงบของผู้เก็บภาพ ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ
งดงามทุกลีลา ... ภาพสวย มีชีวิตชีวา มากๆๆ
มอบดอกไม้ให้ทั้งช่อโตๆเลยค่ะ ฝีมือๆ
ขอบคุณค่ะ
ภาพสวยมากค่ะ นี่ขนาดว่าหัดถ่ายนะค่ะ
ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ
สะท้อนอารมณ์สุนทรีย์ การเลือกกรอบแบบไม่มีกรอบ
เห็นหยดน้ำเกาะตัวแมลงแล้วแปลกใจ ทำไม มันไม่เป็นหวัด :) ..
สวัสดีค่ะคุณปริม.
...เป็นบันทึกที่เข้ามาแล้วเย็นตาเย็นใจจริงๆค่ะ.
...ภาพถ่ายธรรมชาติและจิตวิญญานของธรรมชาติ(นก แมลง) สะท้อนถึงจิตผู้ถ่ายที่นิ่งมากค่ะ.
...ภาพถ่ายสวยมากค่ะ( ดารามีค่าตัวด้วยรึเปล่าคะ ",__," ).
...วันนี้คุณมีน้ำเต็มแก้วหรือเหลือน้ำเพียงครึ่งแก้ว? ความหมายลึกซึ้งดีค่ะ...
....ขอบคุณค่ะ....
อาจารย์ Wasawat Deemarn คะ,
คงเป็นเพราะกล้องมีระบบกันสั่นมังคะ อิอิ
อาจารย์นอนน้อยแบบนี้ กาแฟสักถ้วยไหมคะ? :)
สวัสดีค่ะคุณครูนก,
ขอบคุณสำหรับการแลกเปลี่ยนมุมมองดีดีค่ะ
บางอารมณ์ก็รู้สึกว่าเรารู้จักคำว่า "พอดี" แล้ว
แต่ในบางอารมณ์ก็มักเผลอไป เหมือนกันค่ะ
สุขสันต์วันทำงานค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพี่ใหญ่
ขอบคุณค่ะที่กรุณามาทักทายกันแต่เช้า ภาพธรรมชาติงดงามอยู่แล้วค่ะ ปริมพยายามที่จะถ่ายทอดความงดงามนั้นๆ มาฝากพี่ใหญ่และเพื่อนๆ พี่ๆ ที่นี่เท่านั้นเอง แต่ยังทำได้ไม่ดีเท่าที่ควร เพราะจริงๆ แล้วในที่นั้น งดงามกว่าในรูปเยอะค่ะ :)
สวัสดีค่ะ ท่านอาจารย์โสภณ,
ขอบพระคุณที่กรุณามาเยี่ยมเยียนค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณหนูรี,
ขอบคุณค่ะ การถ่ายภาพนี่เป็นความสุขขณะทำ และหลังทำ จริงๆค่ะ
สุขสันต์วันอังคารนะคะ...
สวัสดีค่ะคุณกอหญ้า
ค่ะตอนนี้กำลังหัดถ่ายภาพนกที่เกาะนิ่งๆ ค่ะ หากทำได้ค่อยเลื่อนชั้นๆไปที่นกบิน
แต่ตอนนี้คงต้องอยู่ชั้นเดิมนี้ไปเรื่อยๆ ค่ะ ขอบคุณนะคะที่แวะมาให้กำลังใจกัน
อาจารย์หมอ ป คะ,
แมลงเขาแข็งแรงนะคะ :)
สวัสดีค่ะคุณน้อย,
ขอบคุณค่ะ เวลาที่ถ่ายรูปคงเป็นช่วงเวลาเดียวที่จิตใจอยู่ใกล้เนื้อตัวที่สุดละค่ะ แค่กล้องกับภาพข้างหน้าเท่านั้น...
ค่ะ พอมีคนพูดเตือนสติก็ทำให้รู้สึกพอใจในสิ่งที่เราได้ เรามี มากขึ้นค่ะ
สุขสันต์วันอังคารค่ะ...