ปฏิบัติธรรมแบบนอกคอก (ตอน ๔...คำบริกรรมในการทำสมาธิ)
ปฏิบัติธรรมแบบนอกคอก (ตอน ๔...คำบริกรรมในการทำสมาธิ)
พอเราศึกษาขั้นสูงมากขึ้นหน่อย เราอาจปรับคำบริกรรมระหว่างการทำสมาธิจาก “เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป” ไปเป็น “ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา” ก็จะยิ่งได้อานิสงส์มากขึ้น (ลองแล้วด้วยตนเอง)
ทุกขังคือ สภาพที่ถูกบีบคั้น เมื่อถูกบีบคั้นก็ทนอยู่ในสภาพเดิมไม่ได้ ก็ต้องมีการเปลี่ยนแปลง (อนิจจัง) พอเกิดการเปลี่ยนแปลงก็แสดงว่าไม่ใช่สิ่งที่ดำรงอยู่ถาวร..ก็เป็นอนัตตา ..นี่คือการตีความทุกขัง อนิจจัง อนัตตา ของผมเอง (โดยเฉพาะข้อทุกขัง) ผิดถูกประการใดก็ขอมอบเสนอฝากไว้ให้ผู้รู้ช่วยพิจารณากันด้วยครับ หลักสามประการนี้เรียกว่า ไตรลักษณ์ ถือเป็นแก่นพุทธศาสน์ประการหนึ่ง
ร่างกายเราถูกบีบคั้นด้วยแรงธรรมชาติ ให้ต้องหายใจเข้า มันก็เป็นทุกข์นั่นแล ดังนั้น เราก็บริกรรมว่า “ทุกขัง” ตอนหายใจเข้าจนถึงคอหอย พอลมมันเข้าไปในปอดไปทำปฏิกิริยาชีวเคมีเกิดการเปลี่ยนแปลงโมเลกุล มันก็ต้องบริกรรมในช่วงนี้ว่า “อนิจจัง” เสร็จแล้วมันคงอยู่ในสภาพเดิมไม่ได้มันก็ต้องปล่อยลมหายใจออกมา..ก็เป็น “อนัตตา”
หายใจ เข้า ออก บริกรรม ไป ซ้ำ ๆ ๆ พร้อมพิจารณาซ้ำๆ ๆ ให้มันชัดขึ้นเรื่อย ๆ จนปัญญาที่แท้จริงมันเกิด มันก็จะเข้ามาจัดการเองแหละ ของแบบนี้ไปเคี่ยวเข็ญไม่ได้ ยิ่งไปเคี่ยวเข็ญจะยิ่งบีบคั้น จะยิ่งเกิดทุกขังแทนปัญญาซะอีกก็เป็นได้นะจ๊ะ อิอิ
มาวิสัชนาธรรมกันต่อ...เรื่องไตรลักษณ์นี้มักนิยมเรียงกันว่า อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา แต่ผมตะแบงมาเรียงใหม่เป็น ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา ซึ่งถ้าตีความ “ทุกขัง” แบบที่ผมว่ามามันก็น่าจะตองเรียงลำดับแบบนี้ ...ลองไปค้นข้อมูลดูก็ไม่แน่ใจครับ ของเดิมแท้นั้นเป็น ทุกขัง ขึ้นก่อนหรืออนิจจัง ขึ้นก่อน เพราะเจอทั้งสองรูปแบบ
....คนถางทาง (๒๑ มกราคม ๒๕๕๕)
ความเห็น (1)
ช่วงนี้เป็นอะไรหรือเปล่าคะ บันทึกมีแต่ธรรมะ อิอิ :-)
แต่ดีนะคะให้ความรู้หลากหลายดี แต่น่าสนใจตรงที่ให้ธรรมะนี่หละ (ให้ธรรมะชนะการให้ทั้งปวง)