อย่างน้อย...ก็ได้รัก
ฉัน...พยายามไม่รักเธอ
คิดอยู่เสมอ...และต้องทำให้ได้
แม้รู้ว่าจะต้องเจ็บ..เจียนตาย
และได้รับความเดียวดาย...เป็นรางวัล
ฉัน...พยายามห่างเธอ
เพราะการพบเจอ...ทำให้ใจไหวหวั่น
เธอเล่า...ทำไมไม่เข้าใจกัน
ยังมาพบฉันเหมือนทุกวันที่ผ่านมา
จะให้ฉันบอกเธออย่างไร
ยิ่งเธออยู่ไกล้...ใจยิ่งเหว่ว้า
เพราะฉันรู้..เป็นเพียงเพื่อนเธอเสมอมา
และหมายความว่า...ไม่มีวันเปลี่ยนไป
แล้ว...ฉันก็รักเธอ
ไม่ใช่ใจเผลอ...แต่มันห้ามไม่ไหว
รักก็เจ็บ..ไม่รักก็เจ็บ..แปลบใจ
บนความเดียวดาย..อย่างน้อย..ก็ได้รักเธอ
...กิ่งไผ่...
คำสำคัญ (Tags): #คำประพันธ์
หมายเลขบันทึก: 474756เขียนเมื่อ 16 มกราคม 2012 00:15 น. ()ความเห็น (15)
"ได้รัก" หรือ "ไม่ได้รัก" ไม่ทราบนะครับ
แต่ "ได้ใจ" ผมไปแล้ว วิ๊ด วิ้ว ;)...
เพราะจริงเพราะจัง....กวี
พลิ้วพรายพร่างไหวผ่านใจรัก
เกิดขึ้นดีงามเสมอ
..สวัสดีค่ะ คุณWasawat
- ขอบคุณ สำหรับดอกไม้
- มาพร้อมใจดีๆ..
- รับไว้ด้วยความยินดียิ่งค่ะ
.. สวัสดีค่ะ..
- ภาษาไทยสวยงาม ทำให้บทกวีไพเราะค่ะ
- ขอบคุณมากนะคะ
ว้าว โดนใจค่ะพี่ครู
... จะถือคติที่ว่า .. จะรักให้สุดเหวี่ยง อย่างน้อยก็ได้รัก ขอบคุณค่ะ ... :)
..สวัสดีค่ะ..น้องปู..
- ห้ามไม่ฟัง..ก็ปล่อยให้รักซะให้เข็ด..อิอิ
- ขอบคุณมากค่ะ
สุดยอดบทกวี ต้องมีดนตรีประกอบครับ
ไม่ถอนรักที่มี
ความรัก เริ่ม ที่ใจ
สวัสดีวันครูค่ะคุณกิ่งไผ่
- ไพเราะมากค่ะ
คุณครูกรุณาช่วยแต่งกลอน ที่วรรคสุดท้ายลงด้วยคำนี้ให้หน่อยครับ
--- --- ไม่ถอนรักที่มี
- สวัสดีค่ะ ....คนบ้านไกล
- ขอบคุณมากค่ะที่มาเยี่ยม...ถามการบ้านอีก 1 ข้อ
- แล้ว...จะแต่งไปฝากไว้ที่บล็อกนะคะ
- สวัสดีค่ะ..คุณลานคำ เทวา
- วันนี้ กิ่งไผ่แปะภาพไม่ได้เลยค่ะ
- ขอบคุณมากนะคะ สำหรับคำพูดสั้นๆ แต่ความหมายมากมาย
สวัสดีค่ะ คุณ มนัสดา
- ขอบคุณมากค่ะที่เป็นกำลังใจให้เสมอ
- ขอบคุณสำหรับดอกไม้สวยๆด้วย
- มาเยี่ยมบ้านชานเรือนเพื่อนกวี
- ยังคงมีกวีสดมีรสหวาน
- เกินกว่าอ้อยร้อยคำใส่น้ำตาล
- มธุรสพจมานซาบซ่านใจ เอย
...สวัสดีค่ะ
- ดีใจนักอาจารย์ท่านมาเยี่ยม
- น้ำใจเปี่ยมฝากกลอนแสนอ่อนหวาน
- นักกวีแนวหน้าชั้นอาจารย์
- กิ่งไผ่นั้น..ชื่นชอบ..และขอบคุณ