วันนี้เป็นอีกวันที่ต้องติดตามการฝึกปฏิบัติงานวิชาการพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชน นานๆจะออกจากตึกทรงสูง ไปยังชุมชนที่ห่างไกลจากชานเมืองกรุงฯ ออกไปจนติดปากอ่าวไทย เดินทางไปประมาณเกือบ 2.30 ชั่วโมง บริบทเป็นป่าชายเลนล้อมรอบสองข้าง มีวังหอย วังกุ้ง กลิ่นไอน้ำเค็มเริ่มโฉยกลิ่นมา ผ่านไปซักระยะดินลูกรังสีแดงยาวเข้าไปจนถึงหมู่บ้านสุดทางของรถสองแถวทรงสูง บ้านเรือนเป็นกลุ่มมีน้ำเค็มล้อมรอบ ภาพยังเป็นเหมือนเมืองชนบทที่อยู่กันอย่างพี่น้องอย่างไม่น่าเชื่อ
วันนี้เป็นการวินิจฉัยชุมชนกับสาเหตุของกลุ่มเป้าหมาย กลุ่มสตรีอายุมากกว่า 35 ปีขึ้นไป โดยเป็นปัญหาขาดการคัดกรองมะเร็งปากมดลูก ซึ่งต่างฝ่ายต่างไม่ทราบสาเหตุแน่ชัดว่า อาชีพงมหอยเสี่ยงต่อการเกิดมะเร็งปากมดลูกหรือไม่ เนื่องจากอาชีพนี้เป็นอาชีพใหม่ที่เข้ามาในชุมชนที่มีธรรมชาติของการแช่น้ำที่ขังอยู่นานๆ และแช่น้ำที่มีการใส่ยาฆ่าปลาที่กินหอย ชาวบ้านต้องแช่น้ำนานกว่าครึ่งวัน เพราะนำมาซึ่งเงินคือรายได้แห่งการกินอยู่ ...... แต่สิ่งที่ยังสงสัยคือว่า อาชีพงมหอย ....มันเสี่ยงจริงหรือ ... ปัญหามันมองไม่เห็นแล้วมันจะวินิจฉัยได้ยังไง นั้นคือ คำถามที่เกิดขึ้นในใจ
ณ วันนั้น การวินิจฉัยสาเหตุของปัญหาที่เกิดขึ้น และก่อให้เกิดการเรียนรู้ คือ การสร้างภาพให้เห็นชัดสร้างมุมมองที่กระจ่างมากขึ้น ด้วย
จากกิจกรรมและการสาธิตนั้นเป็นขั้นตอนการนำเข้าสู่ปัญหาที่น่าสงสัยร่วมกับการประเมินภาวะสุขภาพชุมชนในอย่างที่เห็นภาพก็สามารถทำให้เกิดการคิดตามและความคิดก็ลื่นไหลออกมา
สิ่งที่สรุปได้ ณ วันนั้ คือว่า การค้นหากลุ่มเป้าหมายที่เป็นปัญหาจริงๆในชุมชนเป็นจุดเริ่มต้นของการดำเนินการต่อเรื่องข้อมูล ขั้นตอนต่อไปคือการเตรียมเพื่อนำเสนอในการวินิจฉัยสาเหตุของปัญหาด้วยการสาธิตให้เห็นภาพด้วยอุปกรณ์ที่เข้าถึงใจมนุษย์นั้นล่ะค่ะคือสิ่งที่สร้างนวัตกรรมใหม่แห่งการวินิจฉัยสาเหตุหรือปัญหาได้อย่างสร้างสรรค์จริงๆ
ไม่มีความเห็น