ผู้เสียสละ....

วันนี้มีโอกาสลงพื้นที่บ้านพรุ..พบกับเครือข่ายที่น่ารักมาก น่ารักในมุมของความรัก ความเชื่อใจ ความไว้วางใจที่ทั้งเธอและฉันมีให้กันมาตลอด พี่ประสานเครือข่ายมาเจอกันหน่อยนะน้องอยากไปเยี่ยมพี่น้องที่ทำงานสองเดือนได้แล้วมั่งไม่ได้เจอกับคนอื่น...ได้จ๊ะเดี๋ยวพี่ประสานให้ และแล้วข้าพเจ้าก็ได้ลงพื้นที่นี้ วันนี้มีการเลี้ยงขนมจีนน่าอร่อยเนาะ  ตอนนั้นข้าพเจ้าไม่ได้กินหรอก แต่ก็ได้มีโอกาสกินอยู่แล้วเพราะพี่เขาใส่ถุงให้กลับบ้านด้วย อิอิ

 

เวทีการพูดคุยแบบพี่น้องเริ่มต้นด้วยการให้พี่นุ้ยคนประสานบอกกับพี่น้องที่มาร่วมพูดคุยว่า เนื่องจากพวกเราไม่ได้ประชุมกันมานานแล้วนะ บวกกันหากมองรอบ ๆ บ้านเราในขณะนี้รู้สึกว่ายาเสพติดมันแรงขึ้นนะก็เลยเรียกพวกเรามาเพื่อปรึกษาหารือกัน ขอเริ่มจากสถานการณ์ของแต่ละเขตก่อนแล้วกันทั้งสิบเขตคุยกันสรุปได้ว่า สถานการณ์รุนแรงขึ้นกว่าเดิมมากเว้นแต่เขต สองและเขตเก้าเพราะไม่ได้มา ประเด็นที่น่าสนใจมีหลายเรื่องราว เช่น ประเด็นที่เป็นปรากฏการณ์ตัวยาบ้างท่านก็รู้จักมัน บางท่านไม่รู้จักมัน

 

แต่สิ่งที่ข้าพเจ้าเห็นในวงเสวนาคือ ความน่ารักของพี่น้องเครือข่ายที่ออกมาทำเรื่องนี้ด้วยความตั้งใจทั้งที่ไม่รู้ว่าจะทำกันอย่างไร เวทีครั้งนี้จึงเป็นสิ่งที่มีคุณค่ามากมายกว่าการจัดการเพียงอย่างเดียว ชึ่งในข้อเท็จจริงแล้วเขาไม่สามารถทราบได้แล้วว่าสิ่งที่ทำนั้นได้ผลหรือไม่ มากน้อยเพียงใดแต่หัวใจที่น่าเคารพและยกย่องพวกเขาความรู้สึกรับผิดชอบต่อสังคมนี้ ในฐานะคนในพื้นที่ยังดีกว่าเจ้านายบ้างท่านบ้างคนที่มีหน้าที่รับผิดชอบโดยตรงแต่ทำหน้าที่เพียงแค่รออายุขัยจะหมดไปมากว่าสำนึกคนของแผ่นดิน   

 

พวกเขาพูดกันว่าเขาเป็นได้แค่ “เครือข่ายโห่นกข้าวไร่”จริง ๆแล้วคำนี้เป็นตัวสะท้อนมุมมองปัญหาและวิธีคิดต่อกระบวนการจัดการปัญหาในบ้านเราได้ชัดเจนมาก นั้นหมายความว่าบ้านเขารู้อยู่ว่ากระบวนการค้ายาเสพติดมีอิทธิพลสูงมาก ลำพังอำนาจและขอบเขตหน้าที่ของประชาชนทำได้แค่นี้จริง ๆ ทำได้แค่ปรามไม่ให้ลูกหลานของเขาเสพมันมากขึ้นเท่านั้นกับงานป้องกัน

 

ในเวทีคุยกันอย่างสนุกและมีความสุข พรางกลัวถึงกับพูดออกมาว่า “ฉันกะกลัวเพื่อนอิฉีกปากให้เหมือนกันแหละ” นี้คือจิตอาสาที่ไม่ต้องถามหา ข้าพเจ้าไม่ทราบว่าจะเป็นหน้าที่ของใครในสังคมนี้ ที่จะสนับสนุนและให้กำลังใจพวกเขา ผู้เสียสละ ผู้ที่เผชิญกับปัญหาและข้อเท็จจริง มากกว่าสั่งให้พวกเขาทำตามแล้วออกเครื่องมือเพื่อตอบโจทย์ตนเองและนโยบายที่ไร้ข้อเท็จจริงที่พวกเขาเจอ.............

…………………………….